Διαβάζουμε, ακούμε μουσική, απολαμβάνουμε ταινίες για τον πιο δύσκολο μήνα του καλοκαιριού, με το εντυπωσιακό φεγγάρι.
Τι να πρωτοπεί κανείς για τον Αύγουστο; Για τη μεγάλη γιορτή του Χριστιανισμού στις 15 του μήνα, ή για την άτακτη φυγή από το κλεινόν άστυ προς πάσα κατεύθυνση; Για το απίθανο φεγγάρι του, ή για την ερημιά των μεγάλων πόλεων και τα μπάνια του λαού; Το βέβαιο είναι ότι ο Αύγουστος δεν μοιάζει με τους άλλους μήνες, αφού καταφέρνει να κάθε φορά να μας φυτεύει τον σπόρο της φυγής, κυρίως προς παραθαλάσσιους προορισμούς. Παρ’ όλα αυτά, αν τύχει και κολλήσουμε στην πόλη κατά τη διάρκεια του Αυγούστου, μπορούμε να χαρούμε την ερημιά της, τις βόλτες σε δρόμους που τον υπόλοιπο καιρό είναι ασφυκτικά γεμάτοι και να περιπλανηθούμε σε άγνωστες γειτονιές που κρατούν ακόμα κάτι από το ύφος του παλιού καιρού. Κατά τα άλλα, ο ήσυχος Αύγουστος στα αστικά κέντρα που θυμίζουν πόλεις φαντάσματα μπορεί να περάσει παρέα με αυτά που αγαπάμε. Μέσα σε αυτά, είναι και το εντυπωσιακό Φεγγάρι του Οξύρρυγχου που φέτος θα κάνει την εμφάνισή του στις 19 του μήνα.
Διαβάζουμε 1 βιβλίο και 3 ποιήματα
«Τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις» είναι ο τίτλος του πολύ γνωστού βιβλίου του Ουμπέρτο Έκο και αντίθετα με την πεποίθηση που έχει επικρατήσει, ο συγγραφέας αναδεικνύει ότι ισχύει το εντελώς αντίθετο. Ο Έκο αποτύπωσε στο βιβλίο την εμπειρία του κατά τη διάρκεια των διακοπών του στα νησιά Φίτζι όταν μόλις είχε ξεσπάσει ο πρώτος Πόλεμος του Κόλπου, τον Αύγουστο του ‘90, και η πληροφόρηση προς το κοινό ήταν ελεγχόμενη: «…οι εφημερίδες όλου του κόσμου ρίχνουν κάθε πρωί στο κρεβάτι μας τόσες σελίδες που από τη μια πλευρά δεν είναι δυνατόν να τις διαβάσουμε όλες κι από την άλλη είναι γεμάτες με ψεύτικες ειδήσεις ή με ειδήσεις που αφορούν τα ψέματα των ανταγωνιστών τους, δημιουργώντας στον αναγνώστη μια αντίδραση που θα μπορούσαμε να την αποκαλέσουμε υστερική απάθεια, αν επιτρέπεται η αντίφαση…»
Μεσημέρι Αυγούστου του Γιάννη Ρίτσου – «Τ’ αμπέλια είναι απέραντα / σαν τη δόξα ή την άγνοια. Λίγο να κάνεις να σκύψεις / θα βουλιάξεις ακέριος στο γαλάζιο».
Ο Αύγουστος του Οδυσσέα Ελύτη – «Ο Αύγουστος ελούζονταν \ μες στην αστροφεγγιά / κι από τα γένια του έσταζαν / άστρα και γιασεμιά».
Νύχτα αυγουστιάτικη του Γεώργιου Δροσίνη – «Και χύνεται στην Αυγουστιάτικη / τη νύχτα από τη δοξαριά του / λαχτάρα, πόνος, αναγάλιασμα, / πόθος ζωής, φόβος θανάτου».
Βλέπουμε 3 ταινίες
Δεκαπεντάυγουστος σε σκηνοθεσία του Κωνταντίνου Γιάνναρη. Μια ταινία, πολλά παράλληλα δράματα και ωμές αλήθειες για την ελληνική κοινωνία.
Ήσυχες Μέρες του Αυγούστου του Παντελή Βούλγαρη και με μουσική που έχει υπογράψει ο μεγάλος Μάνος Χατζιδάκις. Μια ταινία σπουδή επάνω στην απέραντη μοναξιά, με φόντο την Αυγουστιάτικη Αθήνα.
Σπιρτόκουτο από τον Γιάννη Οικονομίδη. Αν και δεν περιέχει στο τίτλο τη λέξη Αύγουστος, ούτε διευκρινίζεται σε ποιο μήνα εξελίσσεται η ιστορία, αυτή η ταινία δεν μπορεί να λείπει από τη λίστα μας. Η αγία οικογένεια αποκαμωμένη εν μέσω καύσωνα, ξεγυμνώνει τις κρυμμένες αλήθειες της, και καταρρέει σαν πύργος στην άμμο.
Ακούμε 5 τραγούδια
Αύγουστος, Νίκος Παπάζογλου – Αυτό είναι ίσως το πιο εμβληματικό τραγούδι που έχει γραφτεί για τον Αύγουστο, και δεν νοείται να το προσπεράσουμε για κανένα λόγο. Ακούγεται ανελλιπώς από το 1984 όταν πρωτουκλοφόρησε, και αυτό τα λέει όλα. Σε πιο έντεχνο ύφος ο Παντελής Θαλασσινός τραγουδά Αύγουστος Είναι, ενώ για κάτι πιο μοντέρνο πάμε στον Αύγουστο του Πάνου Μουζουράκη ή στον Αύγουστο των Onirama, γιατί όχι και στο August της Taylor Swift.
