Ο σύγχρονος ποδοσφαιριστής είναι μια μηχανή, που τρέχει, τρέχει, τρέχει. Και ξέρετε τι γράφει το κοντέρ; Οτι σε όλη την διάρκεια της σεζόν, κατά Μ.Ο. ένας ποδοσφαιριστής τρέχει 2.000 χιλιόμετρα!
Ανθρώπινο; Λογικό; Αποδεκτό; Δεν νομίζω. Και πώς θα είναι ο ποδοσφαιριστής του μέλλοντος, σύμφωνα με τους ρυθμούς του σήμερα; Απαντάει ο διάσημος Σέρβος καθηγητής Ανθρωποδυναμικής, προφεσόρ Σλόμπονταν Στογίλκοβιτς του πανεπιστημίου του Νις: «Ο ποδοσφαιριστής του μέλλοντος θα έχει τα χαρακτηριστικά ενός αρχαίου Ρωμαίου μονομάχου της αρένας. Θα προετοιμάζεται για να πεθάνει στον αγώνα, γιατί μπορεί να είναι κι ο τελευταίος του. Γι αυτό και δεν θα έχει μεγάλο χρόνο ζωής». Δηλαδή, «Έλα συ, φύγε συ» με το «σταροτεχνείο» έτοιμο να κατασκευάσει νέα είδωλα.
Στην Ισπανία, ένας ποδοσφαιριστής παίζει 42 ματς πρωταθλήματος. Και άλλα 6, τουλάχιστον στο κύπελλο. Στην Αγγλία παίζουν ακόμα περισσότερα, καθότι υπάρχει μία ακόμα διοργάνωση, το Λιγκ Καπ. Εκτός αυτού, υπάρχουν και οι ευρωπαϊκές διασυλλογικές διοργανώσεις. Υπάρχουν και οι αγώνες των προκριματικών του EURO, αλλά και του Μουντιάλ.
Έτσι, όπως γίνεται αντιληπτό, οι ποδοσφαιριστές που είναι διεθνείς, αλλά παίρνουν μέρος στα ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, τρέχουν περισσότερο από 2.000 χιλιόμετρα τη σεζόν. Σε αυτό το απίστευτο νούμερο, προσμετρώνται και οι προπονήσεις, εκεί όπου οι ποδοσφαιριστές τρέχουν περισσότερο απ ό,τι στο παιχνίδι, καθότι πολλές φορές αυτές (οι προπονήσεις) είναι διπλές, πρωί – απόγευμα.
Κατά τον προφέσορα Σλόμπονταν Στογίλκοβιτς, οι ανθρώπινες δυνάμεις είναι ανεξάντλητες! «Οσο περνούν τα χρόνια, τόσο οι ποδοσφαιριστές θα τρέχουν περισσότερο, αλλά θα τραυματίζονται και περισσότερο. Ομως, το σκεπτικό της προετοιμασίας τους θα είναι ακριβώς των Ρωμαίων μονομάχων, “νίκη ή θάνατος”. Θα καταργηθεί και το ευ αγωνίζεσθαι που έλεγαν κι οι Αρχαίοι Ελληνες, το φέρ πλέι, όπως λέγεται σήμερα».
Όταν στις αρχές της δεκαετίας του ’90 η ΟΥΕΦΑ ανακοίνωσε την σύσταση ενός νέου θεσμού, του Champions League, ο τότε πρόεδρος της Σουηδός Λέναρνντ Γιόχανσον είχε στην κυριολεξία «πυροβοληθεί» από τους δημοσιογράφους στην πανευρωπαϊκή συνέντευξη Τύπου. «Οι ποδοσφαιριστές μεταβάλλονται σε μηχανές» αποφάνθηκε σύσσωμος ο ευρωπαϊκός Τύπος. «Οι ομάδες μπορούν να δημιουργήσουν δυο ενδεκάδες για να ανταπεξέλθουν», είχε δηλώσει τότε.
Μόνο που τα λεφτά είναι πολλά και στις εγχώριες διοργανώσεις, αλλά και τις ευρωπαϊκές. Η απευθείας είσοδος στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, συνεπάγεται «από χέρι» 20 εκ. ευρώ, έστω κι αν στους ομίλους δεν επιτευχθεί ούτε μια νίκη, ούτε καν ισοπαλία. Αρα, οι ομάδες, με ελάχιστες εξαιρέσεις είναι υποχρεωμένες να χρησιμοποιούν τους καλούς, τους βασικούς, και στις ντόπιες και τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις.
Ο Τσάβι Ερνάντεζ, παλαίμαχος, πια, διεθνής μέσος της Μπαρτσελόνα και προπονητής της μέχρι πέρυσι, αλλά και εκ των υποψηφίων για τη «Χρυσή Μπάλα» πριν από μερικά χρόνια μαζί με τους συμπαίκτες του Αντρες Ινιέστα και Λιονέλ Μέσι (την κέρδισε τελικά Αργεντινός), στο παιχνίδι Τσάμπιονς Λιγκ με την Αρσεναλ στο «Emirates» του Λονδίνου έτρεξε 13 χιλιόμετρα. Δηλαδή, τρία χιλιόμετρα περισσότερα από τα 10 χιλιόμετρα που πήραμε ως βάση για να βγάλουμε τα χχιλιόμετρα ανά αγώνα που τρέχει ο κάθε ποδοσφαιριστής.
Σύμφωνα με την στατιστική του, αυτός τρέχει περισσότερα από 2.000 χιλιόμετρα το χρόνο. Βιονικός ποδοσφαιριστής. Ο προφεσόρ Μιγίλκοβιτς έχει κάτι να πει: «Ο Τσάβι είναι ένας καταπληκτικός ποδοσφαιριστής, που παίζει σε υψηλό επίπεδο περισσότερο από δέκα χρόνια. Ο αντίστοιχος Τσάβι του μέλλοντος δεν θα έχει περισσότερα από πέντε χρόνια ζωής στο ποδόσφαιρο. Θα έχει καταπονηθεί τόσσο πολύ ο οργανισμός του, που θα μικραίνει την ποδοσφαιρική του ζωή. Ομως, θα έχει δημιουργήσει πολλά χρήματα για να ζήσει το υπόλοιπο της ζωής του». Ο Ντέβιντ Μπέκαμ σε εκείνο το ματς Αγγλίας – Ελλάδα 2 – 2 στο «Ολντ Τράφορντ» το 2001 είχε τρέξει 16 χιλιόμετρα!
Να τα λέμε όλα, όμως. Μπορεί ένας ανθρώπινος οργανισμός να αντέξει τόσση προπόνηση, τόσο τρέξιμο, χωρίς την «επιστημονική βοήθεια»; Κι όταν λέμε «επιστημονική», εννοούμε πολύ απλά τα αναβολικά ή άλλες απαγορευμένες ουσίες. Λέει ο Μιγίλκοβιτς: «Αυτό γίνεται και σήμερα, είναι γνωστό παντού. Με την πρόοδο του χρόνου, οι ποδοσφαιριστές, αλλά και οι αθλητές γενικότερα, θα αναγκαστούν να το κάνουν, διότι απλά δεν θα γίνεται αλλιώς».
Οταν λοιπόν οι ποδοσφαιριστές θα τρέχουν περισσότερο, κι όταν βρισκόμαστε ήδη στην εποχή της ταχύτητας, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι το ποδόσφαιρο θα γίνει απίστευτα πιο γρήγορο. Θα γίνει, αλλά τα λάθη θα γίνονται κι αυτά όλο και περισσότερα. Γιατί, ως γνωστόν, η μπάλα θα παραμείνει στρογγυλή και δυστυχώς για τους κυνηγούς του χρήματος, δεν ντοπάρεται για να υπάκουει στους νόμους και τις συγκυρίες των «υπεράνθρωπων» ποδοσφαιριστών.
