Οι αλγόριθμοι δεν κάνουν λάθος. Βάσει αυστηρών και ακριβοδίκαιων μετρήσεων, ο Εξολοθρευτής είναι ο κορυφαίος κινηματογραφικός ήρωας της Ιστορίας.
Μελέτη της στοιχηματικής εταιρείας BetVictor και αφού έθεσε στην έρευνά της μια σειρά παραμέτρων, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο Arnold Schwarzenegger είναι ο κορυφαίος κινηματογραφικός ήρωας ταινιών δράσης. Προσοχή! Όχι, ηθοποιός. Κινηματογραφικός ήρωας. Ουσιαστικά μιλάμε για το cyborg που ο πρώην Κυβερνήτης της Καλιφόρνια ενσάρκωσε τόσο μοναδικά, δηλαδή τη μηχανή Εξολοθρευτή Τ-800. Ουσιαστικά ήταν αυτός που έδωσε ψυχή στο ρόλο. «Είχα παρακολουθήσει τον Yul Brynner στο Westworld [ένα γουέστερν επιστημονικής φαντασίας του 1973] και ο τρόπος που υποδυόταν τον ρόλο ήταν τόσο δυναμικός και πειστικός, που όταν συναντήθηκα με τον James Cameron για πρώτη φορά [τον σκηνοθέτη], και του είπα τι πρέπει να συμβεί, πώς πρέπει να δρα ο εξολοθρευτής, πώς πρέπει να συμπεριφέρεται, μου πρόσφερε τον ρόλο, ενώ είχα πάει για άλλο ρόλο της ταινίας!», έχει πει σε παλαιότερη συνέντευξή του.
Ο δημοφιλής Arnie άφησε πίσω του τους John McClane (Bruce Willis από τη σειρά Die Hard) που κατετάγη 3ος, τον Jason Statham (ήταν ο 2ος), αλλά και τους Tom Cruise, Chuck Norris και Sylvester Stallone (Rocky, Rambo) που βρέθηκαν ψηλά στη σχετική λίστα. Ανάμεσά τους και μια γυναίκα, η Michelle Rodriguez, διάσημη από τις ταινίες Οι Μαχητές των Δρόμων (The Fast and the Furious), Resident Evil, Avatar κ.ά. Ο αλγόριθμος που έκανε τους υπολογισμούς συμπεριέλαβε μια σειρά πραγμάτων, από τα εισιτήρια που έχουν κόψει στο box office οι σχετικές ταινίες μέχρι τις κριτικές, αλλά και στοιχεία δύναμης, αντοχής μέχρι πόσους έχει στείλει στον άλλο κόσμο.
Και αν στον κινηματογράφο κανείς δεν μπόρεσε να του αντισταθεί, στην πολιτική
-παρότι η πλειονότητα ήταν ευχαριστημένη με το έργο του-, δυσκολεύτηκε να βγάλει άκρη και δεν το διασκέδασε ιδιαίτερα. Στην ερώτηση του τι εμπειρία του έχει αφήσει η ενασχόληση με την πολιτική, καθώς υπήρξε για 8 χρόνια Κυβερνήτης της Καλιφόρνια, η απάντηση είναι πολύ ενδιαφέρουσα. «Αυτό που θυμάμαι είναι ότι μετά την ορκωμοσία μου με πλησίασαν δύο Κυβερνήτες και μου είπαν να απολαύσω εκείνη την ημέρα, διότι θα ήταν η τελευταία φορά που θα διασκέδαζα σε αυτή τη δουλειά. Μετά το συζήτησα με τους συμβούλους μου και την οικογένειά μου και κουνούσα το κεφάλι μου και έλεγα, ότι δεν μπορώ να καταλάβω γιατί υπάρχει τόσος αρνητισμός. Αλλά συνειδητοποίησα πολύ γρήγορα πόσο δίκιο είχαν σε αυτό που μου είχαν πει τότε. Ξαφνικά βλέπεις τα εμπόδια να ορθώνονται μπροστά σου. Ενάντια σε κάθε ιδέα σου υπάρχει μια αντίπαλη πλευρά που σε καθυστερεί και σε μπλοκάρει. Αν είναι υπέρ των εργατών κάποιο νομοθέτημα, σού επιτίθενται οι Ρεπουμπλικάνοι, αν είναι υπέρ της επιχειρηματικότητας εξοργίζονται οι Δημοκρατικοί, αν είναι υπέρ των φοιτητών το καθηγητικό κατεστημένο αντιδράει. Απαιτείται μεγάλη μάχη για να περάσεις τις πολιτικές σου».
