Μετά από 25 χρόνια στα γήπεδα και πάνω από 580 τέρματα σε εθνική και συλλόγους, ο απόλυτος συνδυασμός ταλέντου και τρέλας όχι μόνο εξακολουθεί να συναρπάζει, αλλά και να αμφισβητεί τους νόμους της φυσικής, τη φθορά, τη συμβατική λογική. Ίμπρα – Κατάμπρα ετών 40.
Πριν από περίπου μία τριετία, η έκδοση της αυτοβιογραφίας του («I am Football»), εκτός από το να ξεδιπλώνει τις άγνωστες πτυχές ενός ιδιαίτερου ανθρώπου και να αφηγείται την πορεία ενός τεράστιου ποδοσφαιριστή, είχε και έναν δυσάρεστο συμβολισμό. Ότι ως εδώ ήταν, μέχρι εκείνο το σημείο του επέτρεψαν οι σοβαροί τραυματισμοί και τα 35 του χρόνια να κυνηγήσει το πεπρωμένο του. Κι όμως διέψευσε τους πάντες. Τι κι αν πλέον βαδίζει προς τα 40, περνάει μια δεύτερη νεότητα μέσα στα γήπεδα με τη φανέλα της Μίλαν, σκοράροντας, δίνοντας ασίστ και μοιράζοντας απλόχερα ατάκες αυτοαναφορικότητας που γίνονται αμέσως viral, όπως εκείνη τις προάλλες για την πανδημία: «Ο κορωνοϊός με προκάλεσε και τον νίκησα. Αλλά εσείς δεν είστε ο Ζλάταν. Μην προκαλείτε τον ιό. Να σκέφτεστε καλά και να τηρείτε τους κανόνες, τις αποστάσεις και να φοράτε μάσκα. Έτσι θα νικήσουμε». Όποιος τον έχει παρακολουθήσει στα παιχνίδια του Καμπιονάτο δεν έχει παρά να θαυμάσει και να λυπηθεί ταυτόχρονα τους αντίπαλους αμυντικούς που προσπαθούν να τον μαρκάρουν. Σώμα, μυαλό και ψυχή από μια σύγχρονη μορφή του ποδοσφαίρου, που ακόμη και αν δεν είναι «καλύτερος» από τους Μέσι, Ρονάλντο, Νεϊμάρ, είναι σίγουρα ο πιο αυθεντικός. Ειλικρίνεια που σπάει κόκαλα, σαρκασμός (των άλλων) και κατάμαυρο χιούμορ, αβίαστο thug life, ταλέντο και τάλαντα που γενναιόδωρα του χαρίστηκαν, αλλά και τρομερό πάθος σε ό,τι και αν κάνει. Η επιστροφή του ΣούπερμανΓια να βρεθεί εδώ χρειάστηκε να ξεπεράσει έναν φρικτό τραυματισμό όταν ήταν στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, τον Απρίλιο του 2017. «Δεν είχα ιδέα τι συνέβη. Δεν πίστευα καν ότι τραυματίστηκα. Είπα, ‘’κανένα πρόβλημα, είμαι ο Σούπερμαν, είναι λίγο πρησμένο, αλλά αύριο θα είμαι εντάξει’’. Στη συνέχεια ανακάλυψα πόσο σοβαρό ήταν. Όλα ήταν κατεστραμμένα, ολόκληρο το γόνατο, οι σύνδεσμοι, ο οπίσθιος μηριαίος. Έπρεπε να γίνουν πολλά χειρουργεία, να ραφτούν πολλά σημεία, δεν ήταν ένας συνηθισμένος τραυματισμός». Η περίοδος που ακολούθησε ήταν βασανιστικά αργή, το περπάτημα έμοιαζε με ανάβαση σε βουνό, ο πιο στενός του σύντροφος στην καθημερινότητα ήταν οι πατερίτσες. «Ήμουν αβοήθητος, ανίσχυρος και κατά καιρούς δεν ήξερα πώς να αντιμετωπίσω την κατάσταση. Συνειδητοποίησα ότι οτιδήποτε μπορεί να συμβεί ανά πάσα στιγμή στον καθένα. Δεν υπάρχουν εγγυήσεις. Για πολλά χρόνια, κανείς δεν μπορούσε να με λυγίσει, να με ρίξει κάτω. Και ξαφνικά αυτό άλλαξε. Στην αρχή ήθελα να χρησιμοποιήσω αναπηρική καρέκλα, αλλά ο ατζέντης μου ήταν αρνητικός. Θα έπρεπε να χρησιμοποιώ μόνο τις πατερίτσες για να μετακινούμαι. Κανείς δεν θα έβλεπε τον Ζλάταν σε καροτσάκι».
Μετά από ένα χρόνο επέστρεψε. Στις ΗΠΑ, με τους Λος Άντζελες Γκάλαξι, όπου έπαιξε για δύο χρόνια πετυχαίνοντας 52 γκολ σε 56 συμμετοχές. Όλοι τότε είπαν, ότι μπορεί να σταματήσει άνετα πια, με ένα κεφάλι γεμάτο χρυσάφι στη δική του πια Αμερική που είχε βρει ξανά τον εαυτό του. Κι, όμως, όπως έχει δηλώσει στο παρελθόν, «εγώ θα καθορίσω πότε θα σταματήσω το ποδόσφαιρο, κανείς άλλος». Και αυτό έκανε. Η μεταγραφή του στη Μίλαν αντιμετωπίστηκε με σκεπτικισμό αρχικά. Πλέον, όλο και περισσότεροι πιστεύουν ότι με αυτόν υγιή και γερό στη σύνθεσή της και στην κορυφή της επίθεσης, η Μίλαν μπορεί να κατακτήσει το πρωτάθλημα ύστερα από μια δεκαετία. Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές είχε πετύχει 15 γκολ και είχε δώσει 7 ασίστ από την επιστροφή του στην Ιταλία και μετά, οδηγώντας την κούρσα με τους πρώτους σκόρερ.
Δείτε τα νέα του κατορθώματα εδώ.
