Εντυπώσεις από την παράσταση που παίζεται αυτήν την περίοδο στο «Μικρό Παλλάς» και υπόσχεται άφθονο γέλιο, αλλά και ευχάριστο προβληματισμό πάνω σε όσα ζούμε.
Σημασία έχει το γέλιο. Γιατί στο τέλος με το γέλιο ξεπερνάς τα προβλήματα της ζωής. Αυτό μας λέει ο Θοδωρής Αθερίδης. Και το λέει στο έργο που έγραψε, σκηνοθέτησε και επιμελήθηκε μουσικά, αλλά μας το είπε και δια ζώσης, σε μια μικρή κουβέντα που είχαμε μαζί του.
Πρόκειται για μια ξεκαρδιστική κωμωδία που διεισδύει στο χώρο της εκπαίδευσης των ηθοποιών που θέλουν να μάθουν πως να κάνουν κωμωδία. Τέσσερις διαφορετικοί άνθρωποι απαντούν σε μια αγγελία ενός ξεπεσμένου σκηνοθέτη – ηθοποιού, ο οποίος παραδίδει μαθήματα υποκριτική εστιασμένα στο είδος της κωμωδίας.
Μέσα από τους αυτοσχεδιασμούς και τις ασκήσεις, που κάνουν οι ηθοποιοί καθώς και από τον τρόπο που διαμορφώνονται οι σχέσεις μεταξύ τους, βλέπουμε μία σημερινή ιστορία με νύξεις από το ζοφερά σημεία των καιρών, αλλά και το πώς οι ήρωες του έργου αντιστέκονται σε αυτά. Όσο θα ξεδιπλώνεται η πλοκή, πρόσωπα και καταστάσεις του σήμερα σχολιάζονται. Το τρολάρισμα στο σωματικό θέατρο του Αρη Σερβετάλη και στην αντιεμβολιαστική στάση του είναι επικό. Δεν θα σας κάνουμε spoiler αλλά θα σας τονίσουμε πως αν θέλετε να γίνετε και εσείς κεντρικό πρόσωπο της παράστασης καθίστε δίπλα στο διάδρομο για να μπορεί να σας επιλέξει ο Αθερίδης και μετά απολαύστε το!
Αν και γενικά το έργο του Αθερίδη ανήκει στην κατηγορία της κωμωδίας χαρακτήρων, αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει -εκτός από τις «φονικές» και γρήγορες ατάκες- είναι ότι πατάει σχεδόν σε όλα τα είδη κωμωδίας. Δηλαδή, έχει στοιχεία σάτιρας, μαύρης κωμωδίας, stand-up comedy, στοιχεία της «μπλε» κωμωδίας (θα καταλάβετε τι σημαίνει όταν δείτε τον Αντώνη Κρόμπα να στέκεται στην άκρη της σκηνής και να λέει το βωμολοχικό «θέλω…» και να το επαναλαμβάνει, αλλά και της αυτοσχέδιας, της κινητικής και της σουρεαλιστικής. Την παράσταση βοηθά και η αίθουσα, που είναι αμφιθεατρική, ο κόσμος βρίσκεται πολύ κοντά στη σκηνή και σε κάποιες στιγμές γίνεται ένα με τους πρωταγωνιστές.
Συναντήσαμε το Θοδωρή μετά το τέλος της παράστασης στο καμαρίνι του και μιλήσαμε για το ένατο κατά σειρά θεατρικό του έργο, έξι χρόνια μετά το «Δόξα Πατρή». Αυτό που μας είπε και δια ζώσης ο Αθερίδης είναι πως το γέλιο μπορεί να σε οδηγήσει στη λύση, στην κάθαρση, στο να ξεπερνάς τα προβλήματα. Τον ρωτήσαμε πως το εμπνεύστηκε και πως το έγραψε και μας είπε ότι «δεν υπάρχει συνταγή. Ξεκίνησα να γράφω και μου βγήκε. Έτσι λειτουργώ». Επειδή μέσα στο έργο ακούγονται πολλά για πολλούς, για την εκκλησία ως τη ζωολογία, το ερώτημα ήταν αν διάβασε για αυτά και μας απάντησε: «Τα περισσότερα ανήκουν στα ενδιαφέροντά μου. Για τη ζωολογία, όμως, διάβασα».
Στην βραδιά που βρεθήκαμε στο «Μικρό Παλλάς», η αίθουσα ήταν γεμάτη, ο κόσμος γέλασε με την ψυχή του και στο τέλος ακούσαμε πολλούς να λένε ότι το γέλιο είναι το φάρμακο για τα προβλήματα. Αυτό ήταν το συμπέρασμά τους. Το θέσαμε στο Αθερίδη και μας είπε: «Το να μάθεις να γελάς με αυτό που σε βασανίζει, σε οδηγεί στη λύση και στην κάθαρση. Το λένε οι και οι Πατέρες της Εκκλησίας. Το γέλιο διώχνει το διάβολο γιατί είναι κομπλεξικός. Να δώσω ένα παράδειγμα. Σε έχει παρατήσει μία γκόμενα και είσαι στα πατώματα και εμείς οι φίλοι σου λέμε, ρε μαλάκα πως μυξοκλαίς για μια γκόμενα. Σιγά, σιγά το βλέπεις και αρχίζεις να γελάς. Γιατί το μικραίνεις το πρόβλημα και το ξεπερνάς».
Αυτό μας έφερε στο νου κάτι που λέει ανάποδα ο Ουμπέρτο Έκο στο «Όνομα του Ρόδου». Είναι στο σημείο που ο κακός ηγούμενος κατέστρεφε τα βιβλία, αυτά που έκαναν τους ανθρώπους να γελάνε και το έκανε γιατί έλεγε πως όταν ο άνθρωπος γελά, ξεχνά το διάβολο και όταν ξεχνά το διάβολο δεν έχει λόγο να θυμάται το Θεό. Αλλά αυτό είναι μια άλλη συζήτηση…
Info
Σκηνοθεσία: Θοδωρής Αθερίδης
Σκηνικά: Μαρία Φιλίππου
Κοστούμια: Άγις Παναγιώτου
Μουσική Διεύθυνση: Θοδωρής Αθερίδης
Φωτισμοί: Χρήστος Τσιόγκας
Παίζουν: Θοδωρής Αθερίδης, Δήμητρα Ματσούκα, Αντώνης Κρόμπας, Δημήτρης Σαμόλης, Αναστασία Τσιλιμπίου
Παραστάσεις: Κάθε Τετάρτη, Κυριακή: 20:00, Πέμπτη & Παρασκευή: 21:00, Σάββατο: 18:00 & 21:00
