Έναν Batman που δεν έχει σχέση με ό,τι έχουμε δει ως τώρα, ενσαρκώνει ο Ρόμπερτ Πάτινσον στην πολύαναμενόμενη ταινία που βγαίνει την Πέμπτη στις αίθουσες.
Ένας από τους πιο όμορφους, εμφανίσιμους, χαρισματικούς, εργατικούς επαγγελματίες της γενιάς του -και άλλοτε ρομαντικός βρικόλακας -, o Ρόμπερτ Πάτινσον, πρωταγωνιστεί στην ταινία «The Batman» υπό τη σκηνοθεσία του Ματ Ριβς με ημερομηνία προβολής για τη χώρα μας στις 3 Μαρτίου. Έχοντας μια μεγάλη λίστα αξιόλογων συνεργασιών με σκηνοθέτες όπως Βέρνερ Χέρτσογκ, Ρόμπερτ Έγκερς, Τζέιμς Γκρέι κ.ά. στο ενεργητικό του, ο Πάτινσον είναι έτοιμος να κατακτήσει τη μεγάλη οθόνη ξανά μέσω της Gotham City, το πρωί ως πολυεκατομμυριούχος Μπρους Γουέιν και το βράδυ ως Batman.
Ο Ριβς, παραλληλίζει τον Batman με τον μεγαλύτερο ντετέκτιβ του κόσμου και ως γνήσιος φαν του, στήνει ένα κλασικό φιλμ νουάρ με αναφορές στα 70s, με τον Πάτινσον να τον ενσαρκώνει κατάλληλα και να επιβεβαιώνει την οπτική του λέγοντας ότι «η πρώτη σεκάνς, είναι τόσο διαφορετική από κάθε άλλη ταινία του σούπερ ήρωα». Οι αμφιλεγόμενες πράξεις του ήρωα μέσω του ατελούς του χαρακτήρα και της αδυναμίας του να διαχειριστεί ένα άγνωστο στον θεατή παρελθόν, δημιουργεί το ιδανικό σκηνικό μυστηρίου, σε συνδυασμό με την επιβλητική σκηνογραφία της Γκόθαμ Σίτυ.
Μέσα από αυτή την οπτική, γίνεται μια βαθιά διχοτόμηση ανάμεσα στην προσωπικότητα του Μπρους και την κρίση ταυτότητας που βιώνει συνεχώς εξαιτίας της περσόνας του Μπάτμαν. Ουσιαστικά, η απόδραση από την πραγματικότητα αποτελεί την ενδόμυχη επιθυμία του καθώς έτσι, οδηγείται στην εκπλήρωση του σκοπού του, σύμφωνα με τον Πάτινσον. «Κάθε άτομο που πολεμάει είναι κάποιο άτομο που σκότωσε τους γονείς του» λέει ο ίδιος. Αυτό αποτελεί και το κίνητρο της εκδίκησης που εφαρμόζει τη νύχτα και μετουσιώνεται σε μια ροπή προς τη βία. Σταδιακά, αποδομείται η ψυχολογική κατάσταση του ήρωα και όπως ανέφερε χαρακτηριστικά και ο ίδιος ο πρωταγωνιστής «ο Μπάτμαν σε αυτήν ταινία είναι ένας θλιβερός ήρωας».
Σχετικά με τη φυσική προετοιμασία που απαιτείτο για το ρόλο, ο Πάτινσον ξεκίνησε ένα ινδονησιακό στυλ πολεμικής τέχνης με στικς και σπαθιά για να μπορεί να ανταπεξέλθει. Όσον αφορά τη στολή του, η εργονομία της ως προς την ευελιξία κινήσεων και την ενίσχυση με αντικείμενα που ο χαρακτήρας θα μπορούσε να συναρμολογήσει μόνος του είναι πραγματικά αξιοθαύμαστη.
Φυσικά, δεν θα μπορούσαν να λείπουν και οι κακοί από μια τέτοια παραγωγή. Πιο συγκεκριμένα, τη σκυτάλη παίρνει ο Riddler -κατά κόσμο Πολ Ντέινο- όπου μέσα από μια σειρά διαδοχικών δολοφονιών της ελίτ της πόλης, αποκαλύπτει σταδιακά πόσο βουτηγμένοι είναι στην παρανομία αυτοί που φαίνονται νομοταγείς οδηγώντας τον Μπάτμαν να ανακαλύψει ένα μεγάλο και σκοτεινό μυστικό που έχει ρίζες στο οικογενειακό του παρελθόν. Σειρά έχουν η γάτα και ο πιγκουίνος (Ζόϊ Κράβιτζ και Κόλιν Φάρελ), όπου ο καθένας με τη σειρά του κλονίζει σε ένα βαθμό και με τον δικό του τρόπο τον πρωταγωνιστή, με αποκορύφωμα τον αρχιμαφιόζο Καρμίν Φαλκόνε (Τζον Τουρτούρο) ο οποίος, προσδίδει στην ταινία ένα πιο παραδοσιακό και γνώριμο στοιχείο εγκληματία.
Κλείνοντας, αξίζει να αναφέρουμε τα λόγια του Πάτινσον που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν προφητικά ως προς τη συνέχεια της ταινίας και να καθηλώσουν τους θεατές: «Ο Μπρους νομίζει ότι η πόλη του ανήκει κατά ένα περίεργο τρόπο καθώς πιστεύει ότι την έχει χτίσει, ενώ είναι βυθισμένος σε μια ψευδαίσθηση. Έχει τα χρήματα και το κάστρο αλλά δεν έχει απολύτως κανέναν έλεγχο ή εξουσία σε οτιδήποτε στην πόλη. Αυτό θα πρέπει να το μάθει με τον δύσκολο τρόπο».
