Το τραγικά επίκαιρο θεατρικό έργο που αναδείχθηκε από την πρωτοβουλία «Outreach Project» ανεβαίνει -για δεύτερη χρονιά- στον Πολυχώρο VAULT.
Η «κοινωνική ορατότητα» είναι ένα από τα κορυφαία ζητήματα που απασχολούν τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα σχεδόν σε όλο τον κόσμο. Οι δυτικές κοινωνίες, ειδικότερα, έχουν κάνει σημαντικά βήματα προς την κατοχύρωση της ορατότητας και τα μέλη της εν λόγω κοινότητας νιώθουν την ελευθερία να αναπνεύσουν με όλη τη δύναμη των πνευμόνων τους το πολύτιμο όσο και δυσεύρετο μέχρι πρόσφατα οξυγόνο της ισονομίας και της ισοπολιτείας, της συμπερίληψης και της ανεκτικότητας.
Ωστόσο, για τα μέλη της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας των υπό ανάπτυξη χωρών, των χωρών που η φτώχεια διαλύει τον κοινωνικό ιστό, των χωρών που εξακοντίζουν τα διαφορετικά μέλη τους, των χωρών που διαλύονται από τους πολέμους, η ορατότητα είναι ένα μακρινό όνειρο. Αν δε, ανήκει κάποιος στην κατηγορία των προσφύγων που σέρνονται από χώρα σε χώρα, από σύνορο σε σύνορο κι από δομή σε δομή συγκέντρωσης τότε η ΛΟΑΤΚΙ+ ταυτότητα μοιάζει με ανεκτέλεστη θανατική καταδίκη. Τι πιθανότητες έχει να καταφέρει να αναπνεύσει το οξυγόνο της ελευθερίας μια trans γυναίκα πρόσφυγας από την Συρία που διασχίζει στα κρυφά και χωρίς χρήματα την Ευρώπη;
Ένας νταλικέρης μεταφέρει παράνομα με το φορτηγό του, μια γυναίκα από τη Συρία, χωρίς να γνωρίζει ότι είναι trans. Το ταξίδι με προορισμό τη Στοκχόλμη ξεκινά από τον Πειραιά κι όσο τα χιλιόμετρα περνούν, διασχίζοντας διάφορες χώρες από τη Βόρεια Μακεδονία μέχρι την Ουγγαρία και ακόμα πιο πάνω, οι δυο ήρωες, η Sabah κι ο Θοδωρής, ανακαλύπτουν όσα τους ενώνουν και τους χωρίζουν. Ένα road trip ετεροχρονισμένης ενηλικίωσης, μέσα απ’ τα βιώματα των χαρακτήρων, τον πόλεμο, την προσφυγιά και τα ανεκπλήρωτα όνειρα. Μια συνάντηση δύο διαφορετικών ανθρώπων που φέρνει στην επιφάνεια, την ξενοφοβία, τη τρανσφοβία και τον μισογυνισμό μιας παγιδευμένης σε κοινωνικά στεγανά χώρας, που παλεύει να αλλάξει.
Το θεατρικό έργο «Trans-port» της Ειρήνης Δερμιτζάκη είναι ένα από τα δύο έργα που διακρίθηκαν στο Outreach Project, μια πρωτοβουλία η οποία υλοποιήθηκε το 2021 από τις «Συνέργειες Πολιτισμού» και τον Κώστα Θεωνά στον Πολυχώρο VAULT, υπό την αιγίδα και την υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού και της Περιφέρειας Αττικής.
Το «Outreach Project» (https://www.synergeies.org ), είναι μια πρωτοβουλία που προάγει το νεοελληνικό θεατρικό έργο και αναδεικνύει καίρια ζητήματα αυτοπροσδιορισμού κι ενθάρρυνσης της ορατότητας και της κοινωνικής αποδοχής. Μετά από τρίμηνο δημιουργικό εργαστήριο θεατρικής γραφής που επιμελούνται διακεκριμένοι δραματουργοί, δημιουργούνται από νέους δημιουργούς πρωτότυπα θεατρικά έργα, στα οποία διερευνώνται ζητήματα έμφυλης ταυτότητας και σεξουαλικότητας, σωματικών και ψυχολογικών προκλήσεων, εθνικής και θρησκευτικής ταυτότητας και ισότητας των ευκαιριών.
Λιτό στα εκφραστικά του μέσα (αδρή απεικόνιση ενός φορτηγού στη μικρή σκηνή του VAULT), καίριο στις κοινωνιολογικές επισημάνσεις του, σπαρακτικό στα ψυχολογικά σκαμπανεβάσματά του αλλά λυτρωτικό στην τελική του ευθεία, το «Trans-port» μάς βάζει συνοδηγούς σε ένα ταξίδι στις αούτομπαν της Ευρώπης, στα συνοριακά φυλάκια και στα λιμάνια των βόρειων χωρών, εκεί όπου κατατρεγμένοι άνθρωποι αναζητούν τα περάσματα από το σκοτάδι στο φως, από την ανυπαρξία στην ορατότητα, από την ασφυξία (κυριολεκτικά και μεταφορικά) στο οξυγόνο. Οι δύο ηθοποιοί παίζουν συγκρατημένα αλλά εκφραστικά δύο ζωές που έχουν μάθει στη στέρηση, που έχουν κάνει φύση τους την υπομονή.
Η Sabah (εξαιρετική στον ρόλο της και με υπέροχα ελληνικά η Kassandra El Najjar) έχει διαφύγει από τη βομβαρδισμένη Συρία. Σε ένα από τα ξεσπάσματά της κατά τη διάρκεια του ταξιδιού από τον Πειραιά προς τη Στοκχόλμη, όταν η διαφυγή της προς την ελευθερία μπαίνει για μια ακόμα φορά σε κατάσταση ατελείωτης αναμονής, περιγράφει μέσα σε λίγες λέξεις τη βαρβαρότητα του πολέμου αλλά και την τοξικότητα του περιβάλλοντος στο οποίο μεγάλωσε: «Καταφύγιο; Σπίτι; Ζεστασιά; Αγκαλιά μάνας, χάδι, ερωτική πράξη, οργασμός, ιδρώτας, παιδικά βήματα στο σχολείο, μια πέτρα στο κεφάλι. Στο καταφύγιο δεν περνάνε οι πέτρες· έχει χοντρούς τοίχους, μονώνουν τον θόρυβο, τις κραυγές του πόνου, το βουβό κλάμα. Τις πέτρες; Ποιο χέρι τις πετάει; Το ξέρω αυτό το χέρι. Έχουμε τα ίδια δάχτυλα…».
Η δίνη του πολέμου στη Μέση Ανατολή, οι θηριωδίες που διαπράττονται από κράτη που αυτοαποκαλούνται δημοκρατικά, η δυστυχία που ξεχειλίζει από τα σύγχρονα προσφυγικά κύματα κάνουν το Trans-port τραγικά επίκαιρο. Αλλά και τα προσωπικά αδιέξοδα έχουν το μετρικό τους στον ζόφο που ζουν οι δύο ήρωες του έργου.
«Θ’ αντέξεις. Είσαι πιο δυνατός απ΄ όσο νομίζεις…», λέει η Sabah στον Έλληνα νταλικιέρη Θοδωρή (Σωτήρης Δούβρης) όταν ο τελευταίος λυγίζει μπροστά της από τα δικά του οικογενειακά προβλήματα. Είναι μια φράση από το Trans-port, ακούγεται ίσως τυπική, είναι όμως μια φράση που αποθεώνει την ίδια τη ζωή.
Η ταυτότητα της παράστασης
Συγγραφέας: Ειρήνη Δερμιτζάκη
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καρατζιάς
Πρωτότυπη μουσική: Μάνος Αντωνιάδης
Σκηνικό / Επιμέλεια κοστουμιών: Γεωργία Μπούρδα
Σχεδιασμός φωτισμών / Φωτογραφίες παράστασης: Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Κινησιολογία – Χορογραφία /: Φένια Αποστόλου
Βοηθός Σκηνοθέτη: Κική Μαυρίδου
Κάθε Τετάρτη &Πέμπτη στις 21:15, έως 11 Ιανουαρίου 2024
Κλείστε το εισιτήριό σας εδώ από 12 ευρώ.
