Το Zeitgeist συνομιλεί με έναν από τους κορυφαίους Έλληνες graphic designers, έναν γκουρού της οπτικής επικοινωνίας.
Μέλος της διεθνούς επαγγελματική λέσχης Alliance Graphic International, η οποία αποτελείται από κορυφαίους επαγγελματίες στον τομέα του γραφιστικού σχεδιασμού, ο Δημήτρης Παπάζογλου από τις Σέρρες, δραστηριοποιήθηκε αρχικά στη Θεσσαλονίκη αλλά εδώ και τρία χρόνια ζει κι εργάζεται στην Αθήνα, ως επικεφαλής του σχεδιαστικού γραφείου DpS Athens. Έχει υπογράψει το rebranding του ΠΑΟΚ, της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος και του Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου και έχει συνεργαστεί με κορυφαίους πολιτιστικούς θεσμούς όπως το Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας. Έχει σχεδιάσει καταπληκτικά περιοδικά και υπέροχες αφίσες, ενώ έχει αποσπάσει πολλές διακρίσεις εντός κι εκτός Ελλάδας. Έχει διακριθεί στα Red Dot Design Awards, τα D&AD, τα European Design Awards και τα Dieline Awards ενώ έχει διακριθεί πολλές φορές στα δικά μας Ελληνικά Βραβεία Γραφιστικής και Εικονογράφισης (ΕΒΓΕ). Στο περιθώριο μιας εκ των τελευταίων βραβεύσεών του, είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε μαζί του και να μοιραστεί με μας λίγες σκέψεις του για το παρόν και το μέλλον της γραφιστικής.
Μετά την πανδημία
«Η αλλαγή που είδα μετά την πανδημία είναι ο ψυχολογικός επηρεασμός του κόσμου ο οποίος αναζητάει πλέον -αδίκως για μένα- την εύκολη εικόνα, το ελαφρύ περιεχόμενο, αυτό που δεν προβληματίζει. Ο κόσμος είναι ταλαιπωρημένος, το αναγνωρίζω, και θέλει πιο εύπεπτα πράγματα».
Τεχνητή Νοημοσύνη
«Δεν με φοβίζει η χρήση της τεχνητής νοημοσύνης στη γραφιστική, με φοβίζει το πώς θα τη χρησιμοποιήσει η κοινωνία, το πώς θα χειριστεί αυτό το εργαλείο η ανθρωπότητα κι όχι ο κλάδος των γραφιστών, των δημοσιογράφων ή των συγγραφέων. Με ενδιαφέρει το τι θα κάνει με την τεχνητή νοημοσύνη η εξουσία…».
Πολιτισμός
«Αν και πολλά από τα βραβευμένα έργα στους διάφορους διαγωνισμούς γραφιστικής και οπτικής επικοινωνίας είναι δουλειές που αφορούν τον Πολιτισμό, δεν θα έλεγα ότι ο Πολιτισμός είναι ο μεγάλος πελάτης του κλάδου μας. Εμπορικά και οικονομικά αν εξετάσουμε το ζήτημα, θα δείτε ότι τα ποσά που δαπανώνται είναι μικρά και μάλιστα μου κάνει εντύπωση πως αρκετές φορές στον Πολιτισμό συναντάω εσωστρέφεια από την πλευρά των πελατών και κάποιον συντηρητισμό που δεν συναντάς στον ιδιωτικό τομέα. Ενώ η γραφιστική είναι πολιτιστικό προϊόν και θα περίμενε κανείς ότι θα ταιριάζει απόλυτα σε έργα πολιτισμού, τα λιγοστά χρήματα που δαπανώνται για τον πολιτισμό στην Ελλάδα περιορίζουν τη γραφιστική -δες τι γίνεται π.χ. στο Θέατρο. Έχει κι ένα καλό όμως ο Πολιτισμός: πέρα από το budget, στην πολιτιστική ανάθεση ο σχεδιαστής έχει συνήθως τη δυνατότητα να δημιουργήσει πράγματα που έχουν μεγαλύτερη πολιτιστική αξία απ΄ ότι η ανάθεση π.χ. μιας λιανεμπορικής αλυσίδας όπου εκεί μπαίνει και το ζήτημα των πωλήσεων».
Περιοδικά
«Είναι πεθαμένα τα περιοδικά. Εκδότες και δημοσιογράφοι έχουν στραφεί πλέον στον ηλεκτρονικό Τύπο. Το απαισιόδοξο είναι ότι οι άνθρωποι που μπαίνουν σήμερα στα περιοδικά δεν έχουν την ισχυρή παιδεία των παλαιότερων, γίνεται όμως μια προσπάθεια αναβάθμισής τους. Σε κάποιες τέτοιες προσπάθειες έχω συμβάλλει κι εγώ, όπως για παράδειγμα στον ανασχεδιασμό του ιστορικού περιοδικού Οικονομική Επιθεώρηση, ένα περιοδικό που δεν θα έλεγα πως είναι από αυτά που θα ‘ξεφυλλίσεις’ αλλά από αυτά που θα διαβάσεις. Γι’ αυτό και δώσαμε έμφαση –κατά το redesign– στο κείμενο που είναι ο βασιλιάς του συγκεκριμένου περιοδικού».
