Εντυπώσεις και σχόλια από την παράσταση που παίζεται αυτήν την περίοδο στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, με τον Δημήτρη Καταλειφό να παίζει και να πρωταγωνιστεί στο αριστούργημα του Τσέχωφ.
Ο Θείος Βάνιας πρωτοπαρουσιάστηκε το 1899, σε σκηνοθεσία Κονσταντίν Στανισλάφσκι, με πρωταγωνιστές τον ίδιο τον Στανισλάφσκι, τη σύζυγό του Λιλίνα και την Όλγα Κνίπερ, σύζυγο του Τσέχωφ. Η υπόθεση του έργου -που ο Τσέχωφ χαρακτηρίζει «σκηνές από τη ζωή στο χωριό σε τέσσερις πράξεις»- διαδραματίζεται σε μια αγροτική έπαυλη στη Ρωσία και εξετάζει τις ζωές ανθρώπων που νιώθουν παγιδευμένοι σε μια κατάσταση ματαιότητας και απογοήτευσης.
Η ιστορία επικεντρώνεται στον Θείο Βάνια, ο οποίος έχει αφιερώσει τη ζωή του στη διαχείριση του κτήματος της οικογένειας για λογαριασμό του κουνιάδου του, του συνταξιούχου πλέον καθηγητή Σερεμπριάκωφ. Όταν ο Σερεμπριάκωφ, μαζί με τη νεαρή και όμορφη σύζυγό του Γιελένα, έρχεται να ζήσει στο κτήμα, η παρουσία του προκαλεί αναστάτωση. Ο Βάνιας, απογοητευμένος από τη ζωή του και την ανούσια αφοσίωσή του στον καθηγητή, συνειδητοποιεί ότι έχει σπαταλήσει τα χρόνια του σε μάταιες προσπάθειες. Την ίδια περίοδο, ο γιατρός Αστρώβ, που συχνά επισκέπτεται το κτήμα, γοητεύεται από τη Γιελένα, ενώ η Σόνια, κόρη του καθηγητή από τον πρώτο του γάμο, είναι ερωτευμένη μαζί του. Ωστόσο, οι έρωτες αυτοί είναι χωρίς ανταπόκριση, προκαλώντας συναισθηματική σύγχυση και θλίψη στους χαρακτήρες.
Το έργο αντικατοπτρίζει την αίσθηση της απογοήτευσης, της ανεκπλήρωτης αγάπης και της αναζήτησης του νοήματος της ζωής, που παραμένουν διαχρονικά θέματα με σημασία ακόμα και σήμερα.
Όπως αναφέρει, ο Δημήτρης Καταλειφός που σκηνοθετεί και κρατάει τον πρωταγωνιστικό ρόλο του Βάνια, «ο Τσέχωφ ήταν και παραμένει ένας από τους πιο αγαπημένους θεατρικούς συγγραφείς της γενιάς μου. Ο Θείος Βάνιας είναι ένα από τα τέσσερα σπουδαία έργα του, με πρόσωπα που οι περισσότεροι ηθοποιοί ονειρεύονται να ζωντανέψουν. Όταν μου έγινε η τιμητική πρόταση από τον Νίκο Διαμαντή να παρουσιάσω κάτι στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, αυθόρμητα μου γεννήθηκε η σκέψη και η επιθυμία για τον Θείο Βάνια. Πήρα το ρίσκο, πέρα από ομώνυμο ρόλο, και να σκηνοθετήσω αυτό το έργο, το οποίο μιλάει για πολλά θέματα της ζωής, αλλά με πιο κυρίαρχο το θέμα του χρόνου».
Ο χρόνος και ο άνθρωπος, λοιπόν. Παρά τις τεράστιες αλλαγές που έχουν συμβεί από την εποχή που γράφτηκε -λίγο πριν το 1900- έως σήμερα, η αγωνία της ανθρώπινης ψυχής για τον χρόνο που χάθηκε και για τον χρόνο που απομένει, είναι η ίδια. Η απόσταση ανάμεσα σε αυτό που ονειρευόμαστε και σε αυτό που εν τέλει ζούμε και μας αφήνει ανικανοποίητους, παραμένει διαχρονικός καημός. Και η ανθρώπινη αντοχή αποτελεί διαχρονικό χαρακτηριστικό.
Η άποψή μας: Ισορροπημένη μεταφορά κλασικού έργου στη σύγχρονη εποχή, που θα ικανοποιήσει όλες τις γενιές θεατών. Τόσο τους μεγαλύτερους που δεν αγαπούν τις έντονα πειραγμένες εκδοχές όσο και τους μικρότερους που αποζητούν λελογισμένo εκσυγχρονισμό. Παράσταση συνόλου που αναδεικνύει το φιλοσοφικό, ποιητικό, πανανθρώπινο και διαχρονικό στίγμα του εμβληματικού έργου και βάζει στο κάδρο την κλιματική αλλαγή και τον πόλεμο.
Η ταυτότητα της παράστασης
Μετάφραση: Χρύσα Προκοπάκη
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καταλειφός
Σκηνικό: Μικαέλα Λιακατά
Κοστούμια: Βασιλική Σύρμα
Μουσική-Σχεδιασμός ήχου: Σταύρος Γασπαράτος
Διανομή: Κλεοπάτρα Τολόγκου, Παναγιώτης Μπουγιούρης, Δημήτρης Καταλειφός, Βαγγέλης Ρόκκος, Μενέλαος Χαζαράκης, Αμαλία Νίνου, Τζένη Θεωνά, Στέλλα Κρούσκα, Φοίβος Σαμαρτζής
Κλείστε το εισιτήριό σας εδώ
