Το σκοτεινό μυστικό πίσω από το άθλημα που αγαπά η παγκόσμια ελίτ, με φόντο την περιβαλλοντική ρύπανση και τη βιωσιμότητα.
Στην ησυχία της απέραντης καταπράσινης έκτασης, πάνω από λίμνες και συστάδες θάμνων, αιωρούνται για λίγο μικρά, λευκά μπαλάκια. Στη συνέχεια, κάποια προσεδαφίζονται κοντά στις τρύπες στόχευσης, όμως τα περισσότερα εξαφανίζονται ως δια μαγείας μια για πάντα. Η αναζήτηση μιας μπάλας του γκολφ δεν είναι εύκολη υπόθεση, αφού μπορεί να χαθεί στον πυθμένα της λίμνης, της θάλασσας ή του ποταμού που βρίσκεται κοντά στο γήπεδο, πράγμα που κάνει την ανάκτησή της (θεωρητικά) αδύνατη. Κάπως έτσι, μέχρι να τελειώσει ένας αγώνας οι μπάλες αντικαθίστανται η μια μετά την άλλη. Μικρή η απώλεια για ένα τόσο ακριβό σπορ, όμως το περιβαλλοντικό κόστος είναι τεράστιο. Οι αριθμοί άλλωστε δεν λένε ψέματα: οι ειδικοί υπολογίζουν ότι μόνο στις ΗΠΑ χάνονται 1,5 δισεκατομμύριο μπαλάκια ετησίως, ενώ σε όλο τον κόσμο οι απώλειες ανέρχονται σε 3 έως 6 δισεκατομμύρια τον χρόνο.
Και ενώ τα μπαλάκια αναπαύονται εν ειρήνη σε βάθη απύθμενα και άλλα παίρνουν τη θέση τους επαναλαμβάνοντας τον φαύλο κύκλο, το αθέατο πρόβλημα συσσωρεύεται. Για παράδειγμα, όπως μας πληροφορεί το cnn.com, όταν Αμερικανοί επιστήμονες καταδύθηκαν το 2009 στη λίμνη του Λοχ Νες στη Σκωτία, αντί για τη διάσημη Νέσι ήρθαν αντιμέτωποι με ένα διαφορετικό «τέρας», δηλαδή δεκάδες χιλιάδες μπάλες του γκολφ, αποτέλεσμα άστοχων βολών επί πολλές δεκαετίες. Με λίγα λόγια καλύτερα να συναντούσαν τη Νέσι, παρά αυτόν τον τεράστιο όγκο από καουτσούκ, πλαστικό και μέταλλο, υλικά που χρειάζονται από 100 έως 1.000 χρόνια να διαλυθούν. Γιατί ξέρουμε καλά ότι κατά τη διάρκεια της αποσύνθεσης αυτών των υλικών απελευθερώνονται επιβλαβείς χημικές ουσίες και μικροπλαστικά που μολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα και θέτουν σε κίνδυνο την άγρια ζωή. Όπως είναι φυσικό, όλες αυτά τα μπαλάκια πρέπει να αντικατασταθούν, που σημαίνει ότι η κατασκευή νέων συνεπάγεται τεράστια σπατάλη πόρων και ρύπανση. Να μην ξεχνάμε βέβαια και την κατανάλωση ενέργειας, ούτε τις εκπομπές άνθρακα, αφού οι μπάλες ταξιδεύουν χιλιάδες χιλιόμετρα για να χρησιμοποιηθούν πιθανότατα μόνο μία φορά, και στη συνέχεια να χαθούν δια παντός.
Πλέον οι εταιρείες ακολουθούν όλο και πιο βιώσιμες πρακτικές προκειμένου να ενισχύσουν το θετικό τους προφίλ. Ορισμένες στρέφονται στην περισυνέλεξη τους, τα οποία μεταποιούν/αναδομούν και στη συνέχεια ξαναρίχνουν στο παιχνίδι. Άλλες εταιρείες παράγουν μπάλες από βιοδιασπώμενα και φιλικά προς το περιβάλλον υλικά, ορισμένες άλλες τοποθετούν στον πυρήνα των μπαλών ψαροτροφή, ώστε μόλις διαλυθούν στο νερό να επιστρέψουν κάτι στη φύση.
Φυσικά, το γκολφ δεν έχει επικριθεί μόνο για τα μπαλάκια, αλλά και για τους φυσικούς πόρους που απαιτούνται για τη συντήρησή του σε υψηλό επίπεδο, όπως είναι το νερό. Με την εφαρμογή βιώσιμων πρακτικών όπως η διατήρηση του νερού, η ενεργειακή απόδοση και η διατήρηση των οικοτόπων, επιχειρείται να μετριαστεί το οικολογικό αποτύπωμα των γηπέδων γκολφ και να προωθηθεί η περιβαλλοντική διαχείριση.
