Αυτό είναι το απόσταγμα της ποδοσφαιρικής ζωής του Φερνάντο Ρενδόνδο που, από ό,τι λέει ο ίδιος, έχει σταματήσει να παρακολουθεί ποδόσφαιρο. Διότι δεν γουστάρει να παίζει «κομπιουτερέ».
Αντί προλόγου, ας ακούσουμε τον για πολλούς κορυφαίο χαφ όλων των εποχών Αργεντινό Φερνάντο Ρενδόνδο, που έπαιξε στη Ρεάλ Μαδρίτης στο παρελθόν. Κάτι έχει να μας πει: «Εδώ και χρόνια δεν παρακολουθώ ποδόσφαιρο. Δεν με συγκινεί πλέον. Είναι μια περίεργη αίσθηση, γιατί πάντα ήταν το επίκεντρο της ζωής μου. Έχει αλλάξει πολύ τα τελευταία 10-15 χρόνια. Όλα είναι προγραμματισμένα και τίποτα αυθόρμητο. Οι ποδοσφαιριστές μοιάζουν με υπεραθλητές, με ρομπότ, είναι σαν… βιντεοπαιχνίδι. Είναι όλα μελετημένα στους υπολογιστές, δεν υπάρχει πλέον φαντασία. Εκείνη η ντρίμπλα που έκανα στον Μπεργκ στο Ολντ Τράφορντ είναι κάτι που δοκίμαζα χρόνια. Συχνά απέφευγα με τακουνάκι τους αντιπάλους μου, αλλά το έκανα για να βρεθώ σε καλύτερη θέση και να δω τους συμπαίκτες μου. Εκείνη την φορά, όμως, είδα ότι υπήρχε αρκετός χώρος και τότε κατάλαβα ότι ήταν η σωστή στιγμή για να το δοκιμάσω. Ευτυχώς όλα πήγαν καλά, η φάση κατέληξε σε γκολ και έγινε highlight σε όλο τον κόσμο! Χρόνια μετά, όταν ο γιος μου πήγε στην σχολή ποδοσφαίρου, γύρισε σπίτι και μου είπε: “Μπαμπά, ο προπονητής μας είπε ότι αυτό που έκανες κόντρα στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ήταν λάθος γιατί στο πλευρό σου είχες έναν συμπαίκτη, άρα έπρεπε να τη δώσεις σε αυτόν. Τότε τον ρώτησα: “Για ποιο λόγο ο προπονητής σας μίλησε για αυτή τη φάση;”. Και μου απάντησε: “Για να μην το κάνουμε ποτέ”. Ο γιος μου παίζει στην Αργεντινή, αλλά από εκείνη την ημέρα και τη συζήτηση μας αναφορικά με την ντρίμπλα μου, κατάλαβα ότι το ποδόσφαιρο οδεύει προς μία μηχανική κατεύθυνση, όπου η φαντασία πνίγεται από καθηγητές που βλέπουν τους εαυτούς τους σαν προπονητές».
Όποιος δεν έχει δει ποτέ τον Φερνάντο Ρενδόνδο να παίζει μπάλα, ας βάλει τη φαντασία του να δουλέψει. Ένα καθαρόαιμο πουλάρι, βγαλμένο από το καλύτερο ιπποφορβείο του κόσμου, Αχάλ Τεκέ στο Τουρκμενιστάν. Ο ποδοσφαιρόφιλος χαιρόταν μόνο να τον βλέπει να τρέχει. Έπαιζε έναν ρόλο, που είχε χαθεί από το ποδόσφαιρο. Αυτόν του σέντερ χαφ, που εξαφανίστηκε εκεί στα μέσα της δεκαετίας του ’60. Ο Ρεδόνδο σταμάτησε το ποδόσφαιρο το 2004 φορώντας την φανέλα τη Μίλαν. Του ζήτησαν να γίνει προπονητής. Το απέρριψε πάραυτα. Μ’ αυτά που είπε είναι φανερό ότι μισεί, παρά αγαπάει τους προπονητές. Για τους σύγχρονους μιλάμε, που είναι η «φιλοσοφία» τους (τρομάρα τους), μια φυλακή χρυσοποίκιλτη για τους ποδοσφαιριστές. Θα τρέχεις εκεί που θέλω εγώ και θα πασάρεις την μπάλα με τη μία, είναι το κυρίαρχο δόγμα. Όποιος την κάνει… ερωμένη την μπάλα, έστω και για μερικά δευτερόλεπτα, κινδυνεύει με αλλαγή και κατσάδα από τον προφέσορα του πάγκου. Φανταστείτε, τι έχει να γίνει στο ποδόσφαιρο, όταν σταματήσει ο Μέσι. Παραμένει ακόμα και σήμερα στα 38 του χρόνια ο μοναδικός ποδοσφαιριστής στον κόσμο, στον οποίο οι προπονητές του επιτρέπουν να αυτενεργεί και φοβούνται να τον κλειδώσουν στη φυλακή της σκέψης τους.
Ο πετυχημένο προπονητής του σήμερα είναι αυτός που φέρνει αποτελέσματα, άρα και λεφτά στον σύλλογο που τον πληρώνει. Ουδείς ενδιαφέρεται για το θέαμα παγκοσμίως. Το περιέγραψε ο γιος του Ρενδόνδο μια χαρά στον μπαμπά του. Απλά και κατανοητά. Τέτοιες ντρίμπλες, που θα μείνουν εις τους αιώνες των αιώνων για να μαθαίνουν οι νεολαίοι τι πραγματικά είναι ποδόσφαιρο, απαγορεύονται. Και ουδείς μπορεί στο σύγχρονο ποδόσφαιρο να αντισταθεί, λέγοντας «απαγορεύονται οι απαγορεύσεις». Τρώει πάγκο και εξέδρα…
Δείτε το βίντεο από το 1.00 και αναρωτηθείτε: Έπρεπε να κάνει τελικά αυτή την τρίπλα;
