Σχόλια και εντυπώσεις από την παράσταση που παίζεται για τρίτη συνεχόμενη σεζόν στο θέατρο της Οδού Κυκλάδων και έχει στο επίκεντρο ένα «δημοφιλές» τιμωρητικό μέσο στα σχολεία του περασμένου αιώνα.
Η παράσταση, που επιστρέφει για 3η σεζόν και στο μυαλό των παλαιότερων θα μπορούσε να μεταφραστεί και να σταθεί ως η τιμωρητική «βέργα», γράφτηκε το 2018 από τον Mark Ravenhill. Ο Ρέιβενχιλ είναι ένας από τους πιο πολυπαιγμένους σύγχρονους θεατρικούς συγγραφείς των τελών του 20ου και του 21ου αιώνα (Shopping and Fucking, Τολμηρές Πολαρόιντ, The Product), με διεισδυτική και ενίοτε προβοκατόρικη ματιά πάνω στην εξέλιξη του δυτικού πολιτισμού και εμβληματικού εκπροσώπου του «in-yer-face theatre».
Εδώ έχουμε τον Έντουαρντ, έναν αφοσιωμένο καθηγητή της μέσης εκπαίδευσης, που μετά από 45 χρόνια διδασκαλίας, βγαίνει στη σύνταξη. Περιμένει με ανυπομονησία την αποχαιρετιστήρια γιορτή που οργανώνεται από το σχολείο για να τιμήσουν το πρόσωπό του και την πολυετή του προσφορά. Όμως τις τελευταίες έξι μέρες, ο Έντουαρντ και η σύζυγός του, η Μορίν, βρίσκονται σε πολιορκία και δεν μπορούν να βγουν απ’ το σπίτι τους. Ένα πλήθος εξαγριωμένων μαθητών έχει συγκεντρωθεί απ’ έξω, φωνάζοντας και βρίζοντας, φτύνοντας και πετώντας αντικείμενα. Ένα τούβλο έχει σπάσει το παράθυρο. Γιατί να επιτεθούν στον πιο δημοφιλή καθηγητή του σχολείου; Γιατί τα βάζουν μαζί του; Γιατί τώρα, όταν σε λίγες μέρες βγαίνει στη σύνταξη; Διότι ο καθηγητής τιμωρούσε τους ατίθασους μαθητές με τη βέργα, με μερικές ξυλιές, όπως πρόσταζαν τα τότε (δεκαετία ’50, ’60, ’70) εκπαιδευτικά ήθη. Μέσα σε αυτό το κλίμα και ενώ ταυτόχρονα το σχολείο του Έντουαρντ περνά από αξιολόγηση, τους επισκέπτεται η αποξενωμένη κόρη τους. Η Άννα εμφανίζεται αναπάντεχα μετά από χρόνια, έχοντας τα δικά της παράπονα από τους γονείς της.
Ο συγγραφέας, χρησιμοποιώντας κοφτερή, τολμηρή γλώσσα, θέτει τα ερωτήματα και μας καλεί να δούμε το «ευρύτερο χάος» γύρω μας: Πώς αλλάζει ο ορισμός της έννοιας «βία» από γενιά σε γενιά; Ποιο είναι το πρόσωπο της βίας μέσα στην οικογένεια αλλά και μέσα στο σχολείο; Γιατί μας ελκύει η αίσθηση της εξουσίας και της επιβολής; Πόση ανάγκη έχουμε από κανόνες και συστήματα; Πώς συνυπάρχουν η μάθηση και ο «σωφρονισμός», η εκπαίδευση με την «τιμωρία»; Τι σημαίνει κατάχρηση εξουσίας, προσωπικός χώρος, εκφοβισμός (bullying); Ποιος είναι ο ρόλος της μνήμης σε σχέση με την λεγόμενη «κουλτούρα της ακύρωσης» (cancel culture); Μπορούμε να «ακυρώνουμε» και να διαγράφουμε το παρελθόν όταν δεν «υπακούει» στους κανόνες της σημερινής εποχής; Τι γίνεται όταν κάποιος βρίσκεται ξαφνικά στη «λάθος πλευρά» της Ιστορίας;
Η άποψή μας: Σφιχτοδεμένη απόδοση ενός σημαντικού νέου έργου που θα προβληματίσει δασκάλους και καθηγητές και γενικά εκπαιδευτικούς, καθώς μιλάει πειστικά για όλα εκείνα που θεωρούνταν δεδομένα στα τέλη του περασμένου αιώνα στην Ελλάδα και σήμερα αποδεικνύεται η ελαττωματική (αν όχι καταστροφική) φιλοσοφία τους.
Η ταυτότητα της παράστασης
Σκηνοθεσία, Μετάφραση, Σκηνικά, Κοστούμια: Γιώργος Σκεύας
Mουσική – Sound Design: Σήμη Τσιλαλή
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Πρωταγωνιστούν: Άρης Λεμπεσόπουλος, Τατιάνα Παπαμόσχου, Γρηγορία Μεθενίτη
Κάθε Παρασκευή (20.30), Σάββατο (18.30 & 21.00), Κυριακή: 19.00
Θέατρο της Οδού Κυκλάδων – Λευτέρης Βογιατζής, Κυκλάδων 11 & Κεφαλληνίας, Κυψέλη.
Κλείστε το εισιτήριό σας εδώ
