O διεθνής σούπερ σταρ της μπάλας Κώστας Φορτούνης είναι ένας «ήρωας» δυο θρυλικών τραγουδιών του αείμνηστου Βασίλη Τσιτσάνη. Από το «Απόψε Κάνεις Μπαμ», στην «Συννεφιασμένη Κυριακή» και αντίστροφα.
Άλλωστε, ο Τσιτσάνης, ένας εκ των απεσταλμένων του Θεού επί ελληνικής γης, κάπου στα ίδια μέρη με τον Φορτούνη γεννήθηκε, στα Τρίκαλα, άρα και σχεδόν αναπόφευκτη η καρμική σχέση. Εκεί που ο Φορτούνης ξαναγοήτευε τους πάντες, ο Ουρουγουανός προπονητής της εθνικής Γουστάβο Πογιέτ δεν του έδωσε καθόλου καθαρό ουρανό και δεν τον κάλεσε στην εθνική για τα ματς με την Ιρλανδία και τη Γαλλία στα προκριματικά του Euro 2024.
Ο Φορτούνης από μικρό παιδί, πετροβολούσε τη ζωή σ’ ένα υπόγειο στην Καλαμπάκα, κάτω από το καφενείο του πατέρα του, κάτω από τους κοφτούς βράχους του θαύματος της φύσης, τα Μετέωρα. Και πριν τον κλείσει η νύχτα σ’ ένα υπόγειο βαθύτερο απ’ εκείνο, πήρε των οματιών του για την Αθήνα, 13 χρονών παιδί, με προίκα ένα όνειρο. Είναι από τις κλασικές περιπτώσεις του επαρχιωτόπουλου, που δεν το χωράει ο τόπος, το πνεύμα του πετάει στα πέρατα και το μυαλό του τον συμφιλιώνει με το ρίσκο της φυγής. Φτερούγισε η καλλιτεχνική του φύση με την μπάλα κι από μικρός ένιωσε ότι ανήκει στον κόσμο όλο.
Κι έφυγε ο Κώστας Φορτούνης από το χωριό και έπιασε λιμάνι. Πειραιάς. Ολυμπιακός. Όνειρο, καθότι ήταν ένα «μικρό γαυράκι». Και για να σουτάρει, πλέον, σε κανονικά δοκάρια κι όχι σαν τα ζωγραφιστά στους τοίχους του υπόγειου στο καφενείο του μπαμπά του. Είχε, πλέον και την εμπειρία των ακαδημιών «Ασκληπιός», όπου τους περνούσε όλους σαν σταματημένους, οπότε, έφυγε. Η θάλασσα του Πειραιά, απ’ όλες ήταν πιο γλυκιά φορώντας τη φανέλα του Ολυμπιακού.
Τον πρώτο χρόνο στον Πειραιά, στα 13 του, ο Φορτούνης έμενε με τον παππού και τη γιαγιά. Όλα καλά. Το δεύτερο χρόνο, όμως, έπρεπε να μείνει στου Ρέντη. Εκεί η παιδική ψυχούλα και το στερεότυπο της επαρχίας τον αποσυντόνισε, τον έριξε ψυχολογικά, δεν το άντεξε και γύρισε πίσω. Ζούσε για πρώτη φορά τη «Συννεφιασμένη Κυριακή» του Τσιτσάνη. Όχι για να μείνει. Για ανασύνταξη δυνάμεων γύρισε.
Στα Τρίκαλα, τότε, προπονητής ήταν ο Γιώργος Βαζάκας. Σχεδόν τον «βούτηξε» από την οικογένειά του κι από την ομάδα του, τη Δήμητρα. Όταν, δε σ’ ένα τουρνουά στο Πήλιο ο Φορτούνης τους πέρασε όλους με ντρίμπλες και προσποιήσεις, τον είδαν οι άνθρωποι του Αστέρα Τρίπολης, τον «βούτηξαν» κι αυτοί με προτροπή του Βαγγέλη Βλάχου, ο οποίος τον παρακολουθούσε στις μικρές εθνικές ομάδες.
Από τον Αστέρα, ο Κώστας Φορτούνης βρέθηκε στη Γερμανία και την Καιζερσλάουτερν. Άλλος κόσμος, άλλα επίπεδα μπάλας. Τρία ολόκληρα χρόνια, από το 2001 μέχρι το 2014 έμεινε εκεί. Η ομάδα του υποβιβάστηκε τον δεύτερο χρόνο της παραμονής του, ο Αγιαξ κι η Γιουβέντους τον ήθελαν για την «ομάδα Β’», αλλά ο Φορτούνης γοήτευσε τους Γερμανούς με μία δήλωση: «Δεν πάω πουθενά, θα μείνω ν’ ανεβάσουμε την ομάδα».
Oι Γερμανοί δεν ήταν συνηθισμένοι σε τέτοιες συμπεριφορές, βγαλμένες μέσα από DNA της φυλής, από μία λέξη και έννοια που δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο ολόκληρο. Το «φιλότιμο». Κι αποθέωσαν το Φορτούνη. Η Καϊζερλάουτερν έχασε σε μπαράζ την άνοδό της και τότε παρουσιάστηκε και πάλι στο δρόμο του Φορτούνη ο Ολυμπιακός, αφού ο Νίκος Νταμπίζας προσπάθησε χωρίς επιτυχία, να τον πάρει στον Παναθηναϊκό.
Η ζωή σαν παραμύθι του Κώστα Φορτούνη άρχισε στον Ολυμπιακό το 2014. Γοητεύει τα πλήθη στην Ευρώπη και γοητεύεται από προτάσεις, όπως αυτής της Τότεναμ, της Έβερτον, της Γιουβέντους, της Βαλένθια, της Ντόρτμουντ και όλων των τουρκικών ομάδων. Πρώτος σκόρερ, πρώτος σε ασίστ, πρώτος σε τελικές.
Σε μια εποχή που δεν υπάρχουν ηγέτες στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, το ίδιο το ποδόσφαιρο, δηλαδή, τους απορρίπτει και ρέπει προς την ομογενοποίηση, σαν τα πουλάκια του ορνιθοτροφείου, ο Κώστας Φορτούνης είναι ένας παίκτης βγαλμένος από το πολύ παρελθόν του ελληνικού ποδοσφαίρου. Διότι μπάλα ξέρουν πολλοί. Ηγέτης, όμως, δεν είναι κανένας τους. Ο Φορτούνης είναι η μετεξέλιξη του Δομάζου, του Μίμη Παπαϊωάννου, του Γιώργου Κούδα, του Γιώργου Δεληκάρη. Τέτοιους παίκτες – αρτίστες και ζογκλέρ έβγαλε λίγους το ελληνικό ποδόσφαιρο. Δηλαδή, το «10αρι», ο «εγκέφαλος», ο «νους». Ο Φορτούνης παίζει εκεί όπου συγκεντρώνεται όλη η εξουσία της επίθεσης, στη μεσαία γραμμή δηλαδή και κατ’ ευθείαν απέναντι από το τέρμα.
Εκεί πρέπει να παίζει ο ηγέτης. Ο Τσάβι, ας πούμε, πρώην «πυρήνας» της επιθετικής πρωτοβουλίας της Μπαρτσελόνα και νυν προπονητής της, ήταν ο τελευταίος «στρατηγός» του ποδοσφαίρου στην Ευρώπη. «Απόψε Κάνεις Μπαμ», ένα πράγμα, για τον Κώστα Φορτούνη. Μέχρι και ο ίδιος ο Πεπ Γκουαρντιόλα της Μάντσεστερ Σίτι τον εκθείασε. Η ζωή, ωστόσο, έχει τα πάνω και τα κάτω.
Και μετά, ξανάρθαν οι «Άγριες Μέλισσες» από την Πορτογαλία. Ο «Δούκας Σεβαστός» με όνομα Πέδρο Μαρτίνς. Για λόγους… πειθαρχίας περιθωριοποίησε τον Κώστα Φορτούνη, σε μια αποθέωση της ισότητας στο ποδόσφαιρο, που στην ουσία είναι επιδειξιομανία εξουσίας του κάθε προπονητή, που δεν ανέχεται έναν παίκτη του να είναι μεγαλύτερο μέγεθος απ αυτόν. Είναι μία αρρωστημένη μενταλιτέ των προπονητών, πλημμυρισμένη από την αγωνία της ανασφάλειας. Έχει και «πατέρα» αυτή η νοοτροπία. Λέγεται Ζοζέ Μουρίνιο. Όπου δούλευε, ήθελε να είναι αυτός το αφεντικό και μετά τα «αστέρια» της ομάδας. Το έκανε ακόμα και με τον Κριστιάνο Ρονάλντο στην Ρεάλ Μαδρίτης, αλλά βρήκε τον δάσκαλό του. Ο Κριστιάνο, που δεν αγκάλιασε ποτέ με ζέση τον συμπατριώτη του, όπως τον Φερνάντο Σάντος, ας πούμε, αδιαφορούσε για τα «μαθήματα υποταγής» που παρέδιδε ο Ζοζέ. Ο οποίος Ζοζέ πληρωνόταν δήθεν με τα ίδια χρηματα του Ρονάλντο στη Ρεάλ, για να μην νιώθει μειονεκτικά στα μάτια του κόσμου. Η η Ρεάλ η ίδια ανακοίνωνε ψευδώς ότι έδινε τον ίδιο αριθμό εκατομμυρίων στον Μουρίνιο.
Ωστόσο, αυτές οι συμπεριφορές, βρήκαν άπειρους μιμητές στην Ευρώπη και ειδικά στην Πορτογαλία κι ο Πέδρο Μαρτίνς είναι ένας απ αυτούς. «Η απομίμηση είναι ο φόρος που πληρώνει η μετριότητα στην ιδιοφυΐα», τα λόγια του Όσκαρ Ουάιλντ.
Μεσολάβησαν και δυο σοβαρότατοι τραυματισμοί στα γόνατα, ρήξη χιαστών, και ο Βασίλης Τσιτσάνης ξαναπρόβαλε με τη «Συννεφιασμένη Κυριακή» για το πατριωτάκι του. Όταν ήρθε ο Μίτσελ στον Ολυμπιακό, ο Τσιτσάνης ξανάπαιξε «Απόψε κάνεις Μπαμ». Και μετά ήρθε η ανιστόρητη απόφαση του Πογιέτ…
