Την παραμονή των Χριστουγέννων του 1914 Άγγλοι και Γερμανοί έκαναν ανακωχή στο Δυτικό μέτωπο για να παίξουν ποδόσφαιρο. Ήταν μία από τις ωραιότερες ιστορίες, όπου η μπάλα νίκησε τις σφαίρες.
Ήταν 24 Δεκεμβρίου του 1914, ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν στα φόρτε του, όταν στην βελγική πόλη Ιπρ (Υpres), στην Φλάνδρα, αναδύθηκε το θαύμα των Χριστουγέννων, μεταξύ Άγγλων και Γερμανών φαντάρων. Σταμάτησαν τον πόλεμο για να παίξουν μπάλα!
Προσμένοντας την έλευση του Θεανθρώπου, Άγγλοι και Γερμανοί, καταχωνιασμένοι στα χαρακώματα, άρχισαν να στολίζουν τα Χριστουγεννιάτικα (αυτοσχέδια) δέντρα τους. Αντί για μπάλες στα κλαδιά, κάλυκες από σφαίρες. «Stille Nacht» τραγουδούσαν οι Γερμανοί. Οι Άγγλοι, «Silent Night». Ήταν η Άγια Νύχτα. Εκείνη την ημέρα δεν είχε πέσει ούτε μία τουφεκιά.
Ξαφνικά, μέσα στην απόλυτα ησυχία του μεσημεριανού, ακούστηκε η φωνή του Γερμανού στρατιώτη Μέκελ, ο οποίος ευχήθηκε στα αγγλικά. «Καλά Χριστούγεννα κύριοι, ο Θεός να σας έχει καλά». Ο Μέκελ είχε σπουδάσει στην Αγγλία, ήξερε αγγλικά. Ωστόσο, στην δίνη του πολέμου, οι Άγγλοι ένοιωθαν αμήχανα. Μπας κι ήταν καμία γερμανική μπλόφα για να τους βγάλουν έξω από τα χαρακώματα και να τους πετσοκόψουν; «Καλά Χριστούγεννα και σε σας», απάντησαν.
Η μία κουβέντα έφερε την άλλη. «Τι λέτε, παρατάμε τα όπλα αύριο για να παίξουμε μπάλα;», ρώτησε ο Μέκελ. «Και πώς είμαστε σίγουροι ότι το εννοείτε;», ανταπάντησαν οι Άγγλοι και όπλισαν. «Βγαίνω πρώτος από το χαράκωμα», αντέτεινε ο Μέκελ. Και βγήκε. Οι Άγγλοι σήκωσαν κι αυτοί έναν στρατιώτη. Οι δυο τους, κατευθύνθηκαν στην «ουδέτερη ζώνη», μίλησαν, έσφιξαν τα χέρια και το αποφάσισαν. «Αύριο, παίζουμε μπάλα». Κάτι σαν make football, no war. Μετά, βγήκαν κι άλλοι έξω στην ουδέτερη ζώνη, κρατώντας, μάλιστα και δώρα. Τσιγάρα, ουίσκι, κουμπιά για τις χλαίνες. «Καλά Χριστούγεννα, κύριοι και εν ειρήνη». Αγκαλιάστηκαν. «Αγκάλιαζα ανθρώπους που πριν από λίγη ώρα προσπαθούσα να σκοτώσω», είχε πει ένας Άγγλος στρατιώτης μιλώντας χρόνια αργότερα στο BBC. «Στο χαράκωμά μας είχαμε τοποθετήσει ήδη γιορταστικά δεντράκια και κεριά. Μετά την πετυχημένη συνάντησή μας με τους Άγγλους, βάλαμε ακόμα περισσότερα στολίδια. Οι Άγγλοι έδειχναν τη χαρά τους για τα φωταγωγημένα χαρακώματά μας. Φώναζαν, σφύριζαν και χειροκροτούσαν. Εγώ, όπως και οι περισσότεροι, όλη τη νύχτα την πέρασα ξάγρυπνος. Μπορεί να έκανε κρύο, αλλά ήταν υπέροχα». Αυτά έγραφε στο ημερολόγιό του ο Γερμανός φαντάρος Κουρτ Τσέμις. Έζησε εκείνη τη μεγάλη ώρα του ποδοσφαίρου, επέζησε του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου, πέθανε στον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο, σε στρατόπεδο αιχμαλώτων…
Την επομένη ημέρα, ανήμερα των Χριστουγέννων, όλα έμοιαζαν διαφορετικά στις πεδιάδες του Ιπρ, λες κι ο Θεάνθρωπος είχε κατέβει στη γη και σταμάτησε τον πόλεμο. Άγγλοι (και μερικοί Γάλλοι, Βέλγοι κ.λπ.) και Γερμανοί βγήκαν και πάλι από τα χαρακώματα και ετοιμάστηκαν για μπάλα. Ποια μπάλα, όμως; Σιγά, μη κουβαλούσαν και μπάλες μαζί τους. Τη λύση έδωσε Άγγλος στρατιώτης, πρώην… κουρέας. «Αναλαμβάνω να σας φτιάξω εγώ μια μπάλα, θέλω 50 νοματαίους για κούρεμα». Κόστος; Δυο τσιγάρα το κεφάλι! Αφού μάζεψε τις τρίχες, τις ανακάτεψε με κάλυκες, τις έδεσε με τις χοντρές στρατιωτικές κάλτσες και να’ τη, έτοιμη η μπαλίτσα.
Το παιχνίδι έγινε χωρίς διαιτητή και καλύτερα. Ίσως ήταν ο πιο ασφαλής τρόπος να μην αρχίσουν να σκοτώνονται για ένα φάουλ ή ένα πέναλτι. Σκορ; Ούτε αυτό κρατήθηκε, απλά κάποιοι έγραψαν ότι τελείωσε 3-2 υπέρ των Γερμανών. Η πλέον παράταιρη και παράτολμη ενέργεια προς τον πόλεμο. Κι αντίδραση μπορείς να την πεις. Τη στιγμή που στην Βηθλεέμ, οι άγγελοι έψαλαν το «επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία», δεν υπήρχε πόλεμος. Διότι το νέο, εξαπλώθηκε αμέσως σε μήκος 800 χιλιομέτρων στο δυτικό μέτωπο. Ούτε εκεί έπεσε πυροβολισμός. Εκείνη την ημέρα ο Θεάνθρωπος εμφανίστηκε επί γης κρατώντας μια μπάλα.
Πάντως, το γεγονός αυτό δεν ήταν το μοναδικό. Εκείνες τις μέρες πραγματοποιήθηκαν μια σειρά από εκεχειρίες που έλαβαν χώρα στο Δυτικό Μέτωπο στις γιορτές των Χριστουγέννων του 1914. Σε μερικές περιπτώσεις η ένταση ελαττώθηκε σε βαθμό που οι στρατιώτες περπατούσαν απέναντι για να κουβεντιάσουν με τους αντιπάλους τους και να τους δώσουν δώρα. Πολλοί στρατιώτες και από τις δυο πλευρές επιχείρησαν με δική τους πρωτοβουλία στην ουδέτερη ζώνη κάνοντας παρέα μεταξύ τους και ανταλλάσσοντας τρόφιμα και ενθύμια.
Την επόμενη ημέρα, όμως, οι εχθροπραξίες έγιναν σφοδρότερες! Γιατί; Διότι είχαν έρθει διαταγές από τα επιτελεία. Οι αξιωματικοί, Άγγλοι και Γερμανοί, το έφεραν βαρέως που οι φαντάροι από μόνοι τους αποφάσισαν ανακωχή και παρέβησαν τις διαταγές. Στα γερμανικά επιτελεία, ένας νεαρός δεκανέας, 24 ετών, αυστριακής καταγωγής, μιλούσε φωναχτά στους διοικητές του. «Τέτοιες συνεννοήσεις θα έπρεπε να απαγορεύονται αυστηρά». Το όνομά του; Αδόλφος Χίτλερ! Ο «εκλεκτός του σατανά», που μερικά χρόνια αργότερα θα έπνιγε τον κόσμο στο αίμα στον Β’ Παγκοσμίου Πολέμου…
Διαβάστε επίσης
Τα τελευταία οχυρά του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου
Το ψυχογράφημα του Μπέρνι Γκούντερ
