Ματιές στη συναρπαστική έκθεση του βετεράνου φωτογράφου Sefton Samuels με σπάνια ντοκουμέντα από τα χρόνια της αθωότητας του αγαπημένου σπορ, που γίνεται αυτήν την περίοδο στο Μάντσεστερ.
Λασπωμένα και παγωμένα τερέν από το χιόνια. Σκληροτράχηλα πρόσωπα, που μισοφαίνονται από τη λάσπη. Ποδοσφαιριστές έτοιμοι να κάνουν τάκλιν στην καρωτίδα. Χιλιάδες όρθιοι οπαδοί να ουρλιάζουν πάνω σε ξύλινες εξέδρες. Αυτό είναι το αγγλικό ποδόσφαιρο που αγαπήσαμε. Αυτό που βλέπαμε ασπρόμαυρο από την κρατική τηλεόραση, το ποδόσφαιρο των 60s, των 70s και των 80s.
Ήταν το ποδόσφαιρο των μύθων Τζορτζ Μπεστ (George Best), Joe Mercer, Ματ Μπάσμπι (Matt Busby), Μπράιαν Κλαφ (Brian Clough), Denis Law και Bill Shankly, το ποδόσφαιρο των μακριών μαλλιών, το ποδόσφαιρο των Beatles και αργότερα του «Anarchy in the UK», ένα αθώο, χοντροκομμένο και αυθεντικό ποδόσφαιρο πριν το χτυπήσει ο εξευγενισμός του σήμερα, το political correct για να μετατραπεί η Premier League στη σημερινή πασαρέλα των σταρ προπονητών και παικτών.
Ήταν τότε η εποχή της μεταβιομηχανικής παρακμής, του οικονομικού διαχωρισμού Βορρά – Νότου και της αποξένωσης της εργατικής τάξης. Την ιστορία αυτού του ποδοσφαίρου καταγράφει η έκθεση φωτογραφιών του Sefton Samuels, που είναι σήμερα 90 ετών και εξακολουθεί να ζει στο Μάντσεστερ. Ήταν ο αγαπημένος φωτογράφος του LS Lowry (κορυφαίους Άγγλος ζωγράφος που έφυγε από τη ζωή το 1976) και κάποτε είχε περιγραφεί από τον Guardian ως «το φωτογραφικό ισοδύναμο του Κεν Λόουτς», του διάσημου Άγγλου σκηνοθέτη.
Ο Samuels λέει σχετικά: «Ο έρωτάς μου με το ποδόσφαιρο ξεκίνησε ως παιδί που μεγάλωνα στο Μάντσεστερ τη δεκαετία του 1940 – όταν συνήθιζα να πηγαίνω με το ποδήλατο στο Maine Road. Πέρασα δεκαετίες φωτογραφίζοντας παίκτες και αγώνες».
Η έκθεσή του φιλοξενείται στο Εθνικό Μουσείο Ποδοσφαίρου του Ηνωμένου Βασιλείου και θα διαρκέσει μέχρι τις 31 Μαρτίου. Πρόκειται για μια έκθεση 30 εικόνων μέσα από τις οποίες αναδεικνύει μια περασμένη ένδοξη εποχή. «Αυτές οι φωτογραφίες δεν είναι απλώς από μια διαφορετική εποχή, σχεδόν μοιάζουν σαν να είναι από ένα διαφορετικό παιχνίδι. Ήταν ένας κόσμος όπου μπορούσες πετύχεις στο δρόμο αστέρες όπως ο George Best και στις κερκίδες υπήρχε πολύ καπνός και αλκοόλ. Δεν ήταν πάντα όμορφο στο γήπεδο ή στις εξέδρες -και κάποια πράγματα φώναζαν την ανάγκη για αλλαγή- αλλά υπήρχε μια αθωότητα και μια καθαρή αίσθηση κοινότητας στο ποδόσφαιρο πριν μπουν πολλά χρήματα. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι μια γενιά περίπου αργότερα μιλάμε τώρα για παίκτες 100 εκατομμυρίων λιρών και επιχειρήσεις πολλών δισεκατομμυρίων λιρών», θυμάται ο ίδιος.
Το Εθνικό Μουσείο Ποδοσφαίρου της Αγγλίας βρίσκεται στο Μάντσεστερ. Ιδρύθηκε το 2001 στο Πρέστον και το 2012 μεταφέρθηκε στο Μάντσεστερ. Στόχος των ιθυνόντων του είναι να γίνει ένα κορυφαίο εθνικό μουσείο διερευνώντας γιατί το ποδόσφαιρο είναι το παιχνίδι της ζωής μας.
Διαβάστε επίσης
Τα αληθινά ιερά του ποδοσφαίρου
