Η διαλειμματική γυμναστική τα τελευταία χρόνια εξελίσσεται σε must όλων των ηλικιών που βάζουν στόχους για ευεξία, κάψιμο θερμίδων και λίπους. Ωστόσο, μπορεί να αποβεί επικίνδυνη, τόσο που να μας πάει μέχρι την πόρτα του ορθοπεδικού.
Στη διαλειμματική προπόνηση ο αθλούμενος τρέχει ή περπατάει, μετά σταματάει, μετά ξεκινάει ξανά, κ.ο.κ. Όταν περπατάει, λένε, ανεβαίνουν οι σφυγμοί. Όταν σταματήσει, όμως, οι σφυγμοί δεν πέφτουν απότομα, αλλά σταδιακά. Που σημαίνει ότι συνεχίζεται η καύση των θερμίδων, λες και δεν έγινε ποτέ διάλειμμα! Λες κι ο οργανισμός συνεχίζει να δουλεύει σε υψηλή ένταση.Παράδειγμα: Αν κάποιος άνθρωπος περπατήσει μισή ώρα και σταματήσει θα χάσει 200 με 250 θερμίδες. Αν ο ίδιος άνθρωπος, 80 κιλών ας πούμε, κάνει ελαφρύ τροχάδην για ενάμιση λεπτό, μετά περπατήσει ενάμιση λεπτό και πάλι ελαφρύ τροχαδάκι ενάμιση λεπτό, τότε θα κάψει 300 με 400 θερμίδες. Καίγεται περισσότερο λίπος, που είναι το ζητούμενο, αλλά παράλληλα βελτιώνεται η καρδιοαναπνευστική λειτουργία και μειώνεται η αρτηριακή πίεση. Σε αντίθεση με τη διαλειμματική προπόνηση, στην άλλη μέθοδο, της συνεχούς σταθερής προπόνησης, έρευνες έχουν δείξει ότι δεν έχουμε τα ίδια αποτελέσματα σε καύσεις θερμίδων. Για αυτό και η διαλειμματική είναι προτιμητέα.
Μεγάλη σημασία στη διαλειμματική προπόνηση έχει η ένταση πριν από το διάλειμμα και αυτή είναι συνάρτηση της ηλικίας του αθλούμενου. Τρείς είναι η κατηγορίες έντασης. Η χαμηλή, η μεσαία και η υψηλή. Στον απλό κόσμο και ιδιαίτερα στους αρχάριους προτείνεται, φυσικά, η χαμηλή ένταση στην αρχή και με την πρόοδο του χρόνου, η αυξανόμενη. Γιατί αυξανόμενη; Διότι αυτός που αθλείται, κάθε φορά, προϊόντος του χρόνου, πρέπει να νικήσει τον εαυτό του, να φέρει καλύτερα αποτελέσματα. Είτε επαγγελματίας αθλητής είτε ένας απλός άνθρωπος του άλσους είτε του κολυμβητηρίου. Όσον αφορά την ποσόστωση μεταξύ της έντασης και του διαλείμματος, η αναλογία μπορεί να είναι 1:3 ή 1:2. Ένα λεπτό ένταση, δυο λεπτά διάλλειμα. Στους επαγγελματίες αθλητές, συνήθως, αυτό είναι 1:1.
Μπορεί η διαλειμματική προπόνηση να γίνει καθημερινή συνήθεια για τον απλό κόσμο; Η απάντηση είναι πως όχι. Οι αθλούμενοι ή οι υποψήφιοι αθλούμενοι θα πρέπει οπωσδήποτε να συμβουλευτούν έναν ειδικό πριν αποφασίσουν να κάνουν διαλειμματική, διότι παρατηρείται το φαινόμενο στους αρχάριους κυρίως, να αρχίζουν μία προσπάθεια και μόλις κουραστούν λίγο, να εγκαταλείπουν και να γυρίζουν σπίτι τους. Ο ειδικός θα τους ενημερώσει με ειδικό πρόγραμμα για τη μέθοδο που πρέπει να ακολουθήσουν. Ειδικά σε ηλικίες πάνω από 50 ετών, χρειάζονται ειδικό πρόγραμμα για να μην μπουν απότομα. Καλώς πράττουν. Όταν με την πρόοδο του χρόνου από τη χαμηλή ένταση περάσουν στη μεσαία και συνεχίζουν τη διαλειμματική προπόνηση, καλό είναι να έχουν ρολόι στο μπράτσο τους για να μετρούν τους σφυγμούς της καρδιάς, οι οποίοι δεν πρέπει να είναι κάτω από τους 120 το λεπτό. Επίσης για τους 55αρηδες και πάνω, οι ειδικοί αναφέρουν ότι πρέπει να αποφεύγουν δραστηριότητες σαν κι αυτές του δρομικού κινήματος. Κι αν θέλουν να το επιχειρήσουν, να τρέχουν δηλαδή, μεγάλες αποστάσεις, θα πρέπει πάση θυσία να συμβουλευτούν τους ειδικούς. Εκτός αυτού, υπάρχουν ασφαλώς και οι ειδικές πληθυσμιακές ομάδες, όπως οι καρδιοπαθείς και οι διαβητικοί, που χρειάζονται ιδιαίτερη ιατρική φροντίδα πριν επιχειρήσουν κάτι τέτοιο.
Οι τραυματισμοί παραμονεύουνΗ διαλειμματική προπόνηση είναι καλή για τον ανθρώπινο οργανισμό όταν εφαρμόζεται οργανωμένα, γιατί οι τραυματισμοί παραμονεύουν. Θα πρέπει να αποφευχθεί η υπερκόπωση. Όσοι δεν γνωρίζουν, πιστεύουν λανθασμένα ότι όσο περισσότερο καταπονούν τον εαυτό τους τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες να έχουν καλύτερα αποτελέσματα. Είναι έγκλημα καθοσιώσεως. Επίσης, πολλοί που παίρνουν ένα τέτοιο πρόγραμμα προπόνησης, συχνά το υποτιμούν και μετά από μερικές ημέρες θεωρούν ότι ο οργανισμός τους μπορεί να αντέξει περισσότερο. Ο αθλούμενος υπερβαίνει τις δυνατότητές του κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα να έχει μυϊκούς και οστικούς τραυματισμούς. Και τραυματισμούς κοπώσεως. Οι ειδικοί δεν κουράζονται ποτέ να επισημαίνουν την αναγκαιότητα ειδικού στην διαλειμματική προπόνηση. Είναι μαθηματικά βέβαιο ότι όποιος προσπαθήσει να κάνει διαλειμματική, γιατί κάτι είδε στο internet, είναι καταδικασμένος σε κάποια στιγμή να επισκεφτεί έναν ορθοπεδικό. Σημειωτέον, ο κάθε σωματότυπος δεν μπορεί να κάνει τα ίδια ακριβώς με τον διπλανό του. Αυτή είναι δουλειά του ειδικού που θα πάρει στα χέρια του έναν αθλούμενο ή υποψήφιο αθλούμενο. Θα διαβάσει το σώμα του και ανάλογα θα αποφασίσει τι ακριβώς πρέπει να κάνει στη διαλλειματική προπόνηση. Την ένταση της προπόνησης κ.λπ. Στην Ελλάδα του μιμητισμού και της ημιμάθειας, τέτοιες περιπτώσεις, επίσης οδηγούνται στον ορθοπεδικό.
Και κάτι τελευταίο, για όσους παίρνουν τα βουνά. Είναι κι αυτό της μόδας επί των ημερών μας, διαλειμματική προπόνηση στα όρη. Προσοχή: Είναι κίνδυνος – θάνατος για τις αρθρώσεις, ιδιαίτερα στην κατηφόρα. Μιλάει η εμπειρία χρόνων.
