Από την αυτοεκτίμηση μέχρι τον ναρκισσισμό και από την αυτοσυντήρηση ως τον εγωκεντρισμό υπάρχει τεράστια απόσταση. Μάθετε τις διαφορές, αλλά και τον τρόπο να ξεχωρίζετε την κάθε περίπτωση.
Ν
αρκισσισμός σημαίνει έρως εαυτού, αυτολατρεία, το να είσαι ερωτευμένος με τον εαυτό σου. Είναι η πιο αρρωστημένη εκδοχή του εγωισμού και θεωρείται διαταραχή. Θα πει κάποιος εδώ, υπάρχει και καλή εκδοχή του εγωισμού; Ασφαλώς! Ο καλός εγωισμός εκδηλώνεται ως υγιής αυτοεκτίμηση, υπεράσπιση της αξιοπρέπειας του ατόμου και των αξιών του, ικανότητα επίγνωσης και αναγνώρισης των σφαλμάτων και ελαττωμάτων του. Καλός εγωισμός σημαίνει ανάληψη ευθύνης, αντοχή, θάρρος, αυτοσεβασμός.Ο κακός εγωισμός, ο ναρκισσισμός, είναι κάτι διαφορετικό. Εκδηλώνεται ως hardcore εγωκεντρισμός στην καθημερινή εμπειρία, παίρνοντας διάφορες μορφές. Το Εγώ είναι η απόλυτη αναφορά, το μέτρο του σωστού, του καλού, του ωραίου, του άξιου, του τέλειου. Ο εαυτός του Νάρκισσου γίνεται το μέτρο των πάντων και όλοι «οφείλουν» να συγκρίνονται μαζί του. Η διαφορετικότητα σε αυτή τη νοσηρή κατάσταση δεν γίνεται αποδεκτή.
Ο κακός εγωισμός τροφοδοτείται και σχετίζεται άμεσα από την εμφάνιση και τον καταναλωτισμό. Ο εγωιστής θεωρεί ότι επειδή έχει, αυτομάτως είναι κάτι. Αγωνίζεται να αποκτήσει με κάθε τρόπο ακριβά αυτοκίνητα, luxury ρούχα, αξεσουάρ, συσκευές, gadgets και καμαρώνει όταν μπορεί να τα επιδεικνύει. Μάλιστα, προκειμένου να επιτύχει τον σκοπό του δεν διστάζει να αποκτήσει απομιμήσεις εν γνώσει του, μαϊμούδες επί το κοινό, αρκεί αυτές να φαίνονται αυθεντικές.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα εγωκεντρικών ανθρώπων είναι αυτός που έχει γνώμη για όλα και υποστηρίζει ότι γνωρίζει τα πάντα, ο λεγόμενος «ξερόλας», ο άλλος που θέλει να διαλέγει πάντοτε αυτός τι θα κάνει η παρέα, εκείνος που ό,τι κι αν πεις θα απαντήσει διακόπτοντάς σε «εγώ να δεις τι έκανα, έπαθα, είπα, άκουσα…», εκείνος που δεν σε ακούει ποτέ όταν του μιλάς για τα προβλήματα σου, αλλά στην καλύτερη περίπτωση περιμένει απλώς να τελειώσεις για να αρχίσει αυτός, σαν να μην μίλησες ποτέ!
Υπάρχουν κάποιες λέξεις που οι εγωιστές αποφεύγουν, όπως ο διάβολος το λιβάνι. «Παρακαλώ», «Ευχαριστώ», «Συγγνώμη», «Δεν πειράζει», «Με συγχωρείς». Δεν τις χρησιμοποιεί επειδή τις θεωρεί ως δείγματα αδυναμίας και πιστεύει ότι ο άλλος πρέπει να τις εκστομίζει πρώτος. Επίσης, σπανίως ένας εγωιστής άνθρωπος μπορεί να αστειευθεί ή να κάνει χιούμορ με αυτά τα θέματα. Συνήθως, αγνοεί τον αυτοσαρκασμό και την ταπεινοφροσύνη. Εμπειρικά, είναι μάλλον κανόνας ότι οι μικροί άνθρωποι έχουν τεράστιο εγωισμό.
Εγωιστής και κακός σύντροφος είναι εξ ορισμού εκείνος που σε μια σχέση αρνείται να κάνει διάλογο και να μετακινηθεί από τη θέση του, λέγοντας συνήθως «εγώ έτσι είμαι, σε όποιον αρέσω» ή θεωρεί ότι ο άλλος θα πρέπει να αντιδράει όπως αυτός στα κελεύσματά του. Συχνά, λόγω συνήθειας, τέτοια φαινόμενα περνούν απαρατήρητα ή ασχολίαστα. Όμως, γράφουν στην ψυχή και υποβαθμίζουν την ανθρώπινη σχέση, καθώς στις υγιείς σχέσεις ο άλλος δεν είναι αξεσουάρ ή δορυφόρος του Εγώ (του άλλου).
Ο καλός εννοούμενος εγωιστής λαμβάνει υπόψη και τη συναισθηματική επίπτωση των λόγων και των πράξεών του πάνω στους άλλους. Ο κακώς εννοούμενος ασχολείται μόνο με το τίνος θα περάσει ή ποιος από τους δύο έχει δίκιο. Μερικές φορές ο κίνδυνος είναι προφανής: Και τι έγινε αν περάσει το δικό του, αλλά χάσει τον σύντροφο ή τον φίλο του; Μήπως ξέχασε ότι η σχέση με τον άλλον είναι συνάντηση, όχι απορρόφηση ή καθυπόταξη;
