Η φωτογράφος που απαθανάτισε με το φωτογραφικό της φακό τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του πλανήτη κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό μια έκδοση με επιλογές από fashion δουλειές της τελευταίας εικοσαετίας.
Στο λεύκωμα «Wonderland» υπάρχουν ίσως τα πιο εντυπωσιακά και όμορφα πορτρέτα που έχει κάνει ποτέ στην καριέρα της. Nicole Kidman, Serena Williams, Pina Bausch, RuPaul, Cate Blanchett, Lady Gaga, Matthew Barney, Kate Moss, Natalia Vodianova, Rihanna, Chimamanda Ngozi Adichie, Karl Lagerfeld, είναι μερικά από τα ονόματα που παρελαύνουν από τις σελίδες του, σε ένα σύνολο 350 φωτογραφιών, πολλές από αυτές ανέκδοτες. Πάντοτε άλλωστε η Annie Leibovitz ήταν η ιδανική φωτογράφος για τους διασήμους, από το Τζον Λένον και τη βασίλισσα της Αγγλίας μέχρι την έγκυο Ντέμι Μουρ. Ό,τι και αν έκανε ήταν τόσο καλό που έμεινε στην Ιστορία. Και όπως λέει και η περίφημη Anna Wintour που προλογίζει την έκδοση, «η Λίμποβιτς είναι η μεγαλύτερη φωτογράφος πορτρέτων της Αμερικής και αυτή που άλλαξε για πάντα τη Μόδα». Ας την ακούσουμε να μιλάει με τα δικά της λόγια για τη δουλειά της και απολαύσουμε τις εικόνες της.
Για τη σχέση της με τη Μόδα και το πώς προέκυψε το Wonderland
«Η μόδα παίζει ρόλο στο σχέδιο των πάντων, αλλά η φωτογραφία, για μένα, προηγείται. Η φωτογραφία είναι το πιο σημαντικό κομμάτι και είναι τόσο μεγάλη που μπορεί να περιλαμβάνει δημοσιογραφία, πορτρέτο, ρεπορτάζ, οικογενειακές φωτογραφίες, Μόδα. Η δουλειά μου για τη Vogue άναψε τη φλόγα για ένα είδος φωτογραφίας που διαφορετικά δεν θα είχα εξερευνήσει».
Για το πώς αποφάσισε να ασχοληθεί με τη φωτογραφία…
«Μεγάλωσα με τη μητέρα μου να τραβάει συνεχώς φωτογραφίες της οικογένειας και αυτό ήταν για μένα μεγάλη έμπνευση. Όταν πήγα στο σχολείο δούλευα ως φωτογράφος – ρεπόρτερ. Όταν έκανα τα πρώτα μου εξώφυλλα στο Rolling Stone άρχισαν να με ενδιαφέρουν τα πορτραίτα. Η φωτογραφία είναι υπέροχο μέσο γιατί ανακαλύπτεις συνεχώς διαφορετικές εκφάνσεις της. Ως κορίτσι ήμουν ντροπαλή και όχι πολύ κοινωνική και η φωτογραφία ήταν ένας τρόπος για να μπορώ να εκφράζομαι».
Για το βαθύτερο νόημα της φωτογραφίας…
«Η φωτογραφία σου δίνει την ευκαιρία να κοιτάξεις σε ένα σημείο για λίγο περισσότερο. Σε μια εποχή που όλα κινούνται τόσο γρήγορα και οι εικόνες που περνούν μπροστά από τα μάτια μας εναλλάσσονται με ρυθμούς πολυβόλου, είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να σταματήσεις το χρόνο και να μελετήσεις κάτι προσεκτικά και χωρίς άγχος».
Για το τι σημαίνει το Βερολίνο για εκείνη…
«Το Βερολίνο είναι ήδη το κέντρο της Ευρώπης αυτή τη στιγμή. Υπήρξε πάντοτε ένα ιδανικό μέρος για τους καλλιτέχνες και για τις νέες τάσεις στην Τέχνη. Το Βερολίνο σημαίνει πολλά για μένα, αλλά σήμαινε πολλά και για τη Σούζαν [Σούζαν Σόνταγκ, η σύντροφός της, διάσημη συγγραφέας, φιλόσοφος και ακτιβίστρια που πέθανε το 2004]. Ήταν γι’ αυτήν κάτι σαν δεύτερο Παρίσι. Της άρεσε να ζει στο Βερολίνο, ερχόταν πολύ συχνά για το κινηματογραφικό φεστιβάλ. Ξέφευγε από την Νέα Υόρκη και ερχόταν στο Βερολίνο για να γράψει. Είχε ένα διαμέρισμα στο Charlottenburg».
Για το πώς έπεισε την Ντέμι Μουρ να ποζάρει γυμνή στο εξώφυλλο του Vanity Fair…
«Γνώριζα τον Μπρους Γουίλις και την Ντέμι Μουρ και υπήρξα και η φωτογράφος του γάμου τους. Είχα ήδη τραβήξει φωτογραφίες της Ντέμι όσο ήταν έγκυος στο πρώτο της παιδί. Σε εκείνη τη σειρά μπορούσες να δεις την φουσκωμένη κοιλιά της με τα χέρια του Μπρους να την αγκαλιάζουν. Ηταν η πρώτη φορά που φωτογράφησα μια έγκυο γυναίκα. Οταν πόζαρε για το διάσημο εξώφυλλο του Vanity Fair ήταν έγκυος στο δεύτερο παιδί της. Θυμάμαι να συζητάω με τους υπεύθυνους του περιοδικού για το πώς θα φωτογραφίζαμε την Ντέμι Μουρ για το εξώφυλλο. Σκεφτόμασταν να τραβήξουμε ένα κοντινό ή κάτι τέτοιο για να αποφύγουμε να τη δείξουμε έγκυο. Οπότε ταξίδεψα μέχρι το Λος Άντζελες για την συναντήσω και να τραβήξω μερικά πορτραίτα. Μετά της πρότεινα να τραβήξουμε και μερικές γυμνές φωτογραφίες για προσωπική της χρήση. Έβγαλε όλα της τα ρούχα και ξεκίνησα να την φωτογραφίζω. Κάποια στιγμή της έβαλα την ιδέα αν θα φανταζόταν τον εαυτό της έτσι στο εξώφυλλο του Vanity Fair. Οταν επέστρεψα στη Νέα Υόρκη και της έδειξα στον εκδότη, καλέσαμε την Ντέμι από κοινού για να πάρουμε την έγκριση της. Και αυτή είπε απλά: ‘’Ας το κάνουμε’’».
