Το κακό «πουλάει». Το κακό γοητεύει. Το κακό εξάπτει τη φαντασία. Το κακό γαληνεύει τις καρδιές των ανθρώπων όταν ο κακός τιμωρείται.
Προσφέρει επίσης και ευφορία στους ανθρώπους, καθότι όλοι έχουν αίσθημα περί δικαίου. Άσχετα, αν είναι πεπλανημένοι σε πολλά από επιτηδευμένη πληροφόρηση.
Στον κινηματογράφο, οι κακοί πάντα ήταν παιδαράδες, καρδιοκατακτητές. Έκαναν πράγματα, που δεν μπορούσαν να διανοηθούν να κάνουν οι κοινοί θνητοί. Όλοι θαυμάζουν το «ζην επικινδύνως», αλλά λίγοι το αποτολμούν στην κανονική ζωή. Αυτό προσδίδει έναν θαυμασμό προς τον κακό. Στο «Σύνδρομο της Στοκχόλμης» η νεαρά ερωτεύεται τον απαγωγέα της. Τον κακό, δηλαδή.
Στην σύγχρονη ελληνική τηλεόραση, το κακό κάνει απίστευτα νούμερα τηλεθέασης. Πισπιρίγκου, Παναγιωτόπουλος, Λιγνάδης, Φιλιππίδης. Είναι ένα εύπεπτο θέμα το κακό, ο κάθε τηλεθεατής προσπαθεί μέσα από την πληροφόρηση να αντιληφθεί το αιτιατό, αλλά και τα όρια του κακού ανθρώπου, χωρίς να το καταφέρνει τις περισσότερες φορές, αλλά δεν έχει σημασία. Όλοι αυτοί οι κακοί είναι τροφή συζήτησης στην καθημερινότητά στο καφενείο, στο σπίτι, παντού. Ένα είδος «συντετριμμένου θαυμασμού», για να παραφράσουμε τον πρώτο φιλόσοφο υπαρξιστή στην Ευρώπη, Δανό Σόρεν Κίρκεγκααρντ ή Σέρεν Κίρκεγκορ, όπως προφέρεται κανονικά, στην αναφορά του για τον φθόνο.
Το καλό εμπεριέχει ένα μυστήριο προς ανάλυση σε αντίθεση με το καλό. Και το μυστήριο εξάπτει την φαντασία και κατά συνέπεια την περιέργεια. Πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα από αυτό της Λουτσία Ρίινα, δεν υπάρχει. Ναι, μιλάμε για την κόρη του αρχηγού της αρχηγού της μαφιόζικης οργάνωσης Κόζα Νόστρα, Τότο Ρίινα, ο οποίος έφυγε από την ζωή το 2017. Τον capo dei capi, τον «Νονό». Τι έκανε, λοιπόν, η Λουτσία; Ό,τι κάνει σήμερα η ελληνική τηλεόραση. «Πούλησε» τον κακό πατέρα της και θησαύρισε, όπως θησαυρίζει η ελληνική τηλεόραση που παίζει διαφημίσεις στα διαλλείματα του «ρεπορτάζ» για την Πισπιρίγκου, Λιγνάδη κ.λπ. Και που «πούλησε» τον πατέρα της; Στο Παρίσι και, μάλιστα, στο κέντρο. Άνοιξε ένα μπιστρό, το οποίο τιγκάρει, δεν υπάρχει χώρος ούτε για όρθιους. Και πως το ονόμασε; «Corleone by Lucia Riina». Έβαλε και τον Ντον Κορλεόνε στη μαρκίζα, στο κέντρο της πλέον ελεύθερης σκέψης του πλανήτη! Κι όσο αφορά στη διακόσμηση; Τοιχογραφίες με όλα τα μεγάλα «κατορθώματα» των Ρίινα και Κορλεόνε.
Εννοείται, ότι οι θαμώνες αφήνουν λεφτά για το φαγητό τους, αλλά πάντα προσδοκούν περισσότερη πληροφόρηση από τη Λουτσία για τις μαφιόζικες δολοφονίες του πατέρα της. Το μπιστράδικο στο Παρίσι είναι ένα είδος μουσείου, πια. Για τον ενδόμυχο «συντετριμμένο θαυμασμό».
Η Ελληνική Μυθολογία επίσης ασχολήθηκε με το καλό και το κακό στους Άθλους του Ηρακλή, όπου παρουσιάστηκαν μπροστά του δυο γυναίκες, η Αρετή και η Κακία. Η Κακία του πρότεινε μία εύκολη και ευθύγραμμη ζωή, γεμάτο απολαύσεις και κενότητα. Η Αρετή του πρότεινε τον δύσβατο δρόμο, για τον οποίο έπρεπε να ενεργοποιηθεί πνευματικά για να τα καταφέρει. Ο Ηρακλής προτίμησε τον δρόμο της Αρετής. Οι σύγχρονοι πολίτες και ειδικά στην Ελλάδα, της Κακίας, φυσικά. Δηλαδή, της Πισπιρίγκου, του Λιγνάδη, του Φιλιππίδη, του Παναγιωτόπουλου, του Κουφοντίνα κ.λπ. Την εύληπτη, άρα εύπεπτη πραγματικότητα του τίποτα, του απόλυτου κενού, της ψυχικής διάβρωσης. Ευτυχώς που στη Μυθολογία δεν υπήρχε τηλεόραση, γιατί ο κόσμος θα ήταν διαφορετικός σήμερα…
Ακολουθήστε το zeitgeist.gr για να ενημερώνεστε πρώτοι για νέα θέματα και να στηρίξετε την ποιοτική δημοσιογραφία. Ένα like στο banner που βλέπετε κάτω αρκεί!
