Το Negroni γεννήθηκε πριν από 101 χρόνια, κατέκτησε τον κόσμο με τη γλυκόπικρη γεύση του και δεν έφυγε ποτέ από το προσκήνιο. Το επινόησε ένας κόμης σε ένα μπαρ της Φλωρεντίας. Αυτή είναι η ιστορία του.
Το κοκτέιλ γεννήθηκε το 1919, στο Caffè Casoni, εκεί όπου σήμερα εδράζεται το Caffè Roberto Cavalli, στη Via de’ Tornabuoni. Ο Κόμης Camillo Negroni, θαμώνας του μπαρ, ήθελε εκείνο το βράδυ κάτι διαφορετικό, λίγο πιο έντονο από το αγαπημένο του ποτό, το Americano -που και αυτό με τη σειρά του γεννήθηκε πάλι σε ιταλικό έδαφος, στο Μιλάνο, και βαφτίστηκε έτσι προκειμένου να τιμήσει τον Primo Carnera, τον πρώτο ιταλό μποξέρ που κέρδισε το πρωτάθλημα της Αμερικής. Όμως, ο Κόμης επειδή ήθελε κάτι πιο δυνατό, ζήτησε από τον μπάρμαν, Fosco Scarselli, να αντικαταστήσει τη σόδα στο Americano του με gin. Κι εκείνος με τη σειρά του πρόσθεσε μια φέτα πορτοκαλιού αντί για φέτα λεμόνι, προκειμένου να τονίσει πως πρόκειται για άλλο ποτό. Κι έτσι γεννήθηκε το Negroni.Με την πρώτη ματιά δεν είναι ένα δύσκολο κοκτέιλ: ένα μέρος gin, ένα μέρος γλυκό βερμούτ, ένα μέρος Campari, πάγος και ανακάτεμα. Η μαεστρία όμως βρίσκεται στις αναλογίες και βέβαια στο ανακάτεμα. Όσο λιώνει ο πάγος και τα υλικά αναμειγνύονται οι νότες των εσπεριδοειδών έρχονται να εξισορροπήσουν τη χαρακτηριστική του πικράδα. Όσοι αγαπούν το πικρό Negroni είναι με τη σειρά τους οι αγαπημένοι των bartenders γιατί αναγνωρίζουν πως όσοι το ζητούν ξέρουν από καλά κοκτέιλ. Πώς καταφέρνει όμως να παραμένει επίκαιρο ύστερα από την επέλαση γλυκών κοκτέιλ, όπως το Cosmopolitan και το Mohito λ.χ.; Υποστηρίζεται ότι η στροφή προς την πικράδα, είναι η απάντηση του καταναλωτικού κοινού απέναντι στην τάση χρησιμοποιείται ζάχαρη ακόμη και στο ψωμί, μια τάση που είναι ευνόητο ότι μόνο υγιεινή δεν είναι. Αν, λοιπόν, το Kale, τα χόρτα, η σκούρα σοκολάτα ή το αυγοτάραχο βρίσκονται ψηλά στις διατροφικές αξίες του καιρού μας, γιατί όχι και το Negroni που βασίζεται στην κατηγορία των bitters;
Το ωραίο είναι ότι οι παραλλαγές του negroni είναι τόσες πολλές που ποτέ δεν πλήττεις. Με καφέ αντί για gin, με whisky αντί για gin και λικέρ καφέ, με σορμπέ πορτοκαλιού για δροσιά και γλύκα, με σόγια, με πιπέρι ή με λικέρ Charteuse και κλωναράκια σέλερυ. Όποια εκδοχή και αν επιλέξετε, το negroni αποτελεί, πλέον, διαχρονικό στοιχείο πολιτισμού. Θυμηθείτε, είναι το ποτό που κατόρθωσε να κάνει τον James Bond να απαρνηθεί έστω για μία φορά (στο «Your Eyes Only») το αγαπημένο του Μartini, αλλά οδήγησε και τον γερό πότη Έρνεστ Χέμινγουεϊ να ονομάσει έτσι έναν από τους σκύλους του.
