Σχόλια και εντυπώσεις από την όπερα που σήμανε την έναρξη της φετινής καλλιτεχνικής σεζόν του θεάτρου Ολύμπια. Μια σπάνια καλλιτεχνική στιγμή που άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις.
Με την «Αδελφή Βεατρίκη» άνοιξε η φετινή καλλιτεχνική σεζόν του θεάτρου Ολύμπια (Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας», επί της οδού Ακαδημίας), το οποίο βάζει το κέντρο της Αθήνας γερά στον πολιτιστικό χάρτη, με ένα πρόγραμμα μελετημένο και πολυσυλλεκτικό που δίνει έμφαση στο λυρικό τραγούδι και την όπερα, αλλά και χώρο σε άλλα μουσικά είδη. Την Παρασκευή που μας πέρασε (14 Οκτωβρίου) δόθηκε η εκκίνηση στο κατάμεστο ιστορικό θέατρο, με ένα σπάνιο ανέβασμα της μίας και μοναδικής όπερας που συνέθεσε ο Δημήτρης Μητρόπουλος σε ηλικία 22 ετών για την Κατίνα Παξινού. Η όπερα παρουσιάστηκε σε συναυλιακή μορφή από έναν σπουδαίο γαλλο-ελληνικό καστ με τη μεγάλη Γαλλίδα δραματική σοπράνο Catherine Hunold να ξεχωρίζει και τον Γάλλο αρχιμουσικό Pierre Dumoussaud να διευθύνει από το πόντιουμ. Επί σκηνής η Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων και μέλη της Χορωδίας του Δήμου Αθηναίων που δίνουν υπόσταση σε αυτό το σπάνιο έργο.
Πρόκειται για ένα θρησκευτικό δράμα («θαύμα» σύμφωνα με τον συνθέτη) σε τρεις πράξεις, σε ευφυές και ευρηματικό κείμενο του Βέλγου συμβολιστή ποιητή Maurice Maeterlinck. Η υπόθεση εκτυλίσσεται σε ένα μοναστήρι κατά τον 14ο αιώνα και εστιάζει στο δίλημμα της Αδελφής Βεατρίκης ανάμεσα στον έρωτά της για τον πρίγκιπα Μπελλιντόρ και των δεσμεύσεων της μοναστικής ζωής. Ένα δίλλημα που θα καταλήξει τελικά σε μεγάλες και δραματικές περιπέτειες της μοναχής και θα κορυφώσει ένα δράμα που με θαυματουργικό τρόπο θα βρει τη λύση του στο μεταφυσικό επέκεινα.
Έργο ξεχωριστό την ιστορία του ελληνικού μελοδράματος, διακρίνεται για έναν υφολογικό πλουραλισμό που εξυπηρετεί την εξέλιξη του δράματος, αναδεικνύει τις λεπτές αποχρώσεις του κειμένου και την ιδιαίτερη ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων, αλλά και του ίδιου του συνθέτη, που έζησε έχοντας ως θρησκεία του τη μουσική, αλλά και με χριστιανικές αρχές, καθώς μάλιστα καταγόταν από ιερατική οικογένεια.
Πέρα από τη δύναμη της μουσικής του Μητρόπουλου, αλλά και την πλοκή που κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον, δεν μπορεί κάποιος να μη σταθεί στις εξαιρετικές ερμηνείες των τραγουδιστών. Η πολύπειρη υψίφωνος Catherine Hunold κέρδισε και τον πλέον δύσπιστο με την ερμηνευτική της γκάμα, ενώ ο επίσης Γάλλος, τενόρος Valentin Thill επιβεβαίωσε τη φήμη του με τη στιβαρή του ερμηνεία. Η Héloïse Mas (ηγουμένη) στάθηκε στο ύψος του ρόλου της, ενώ όλες οι μοναχές, ανεξαιρέτως, κατόρθωσαν να αποδώσουν με άνεση το θρησκευτικό και υπαρξιακό βάρος των δραματικών γεγονότων. Ιδιαίτερη μνεία για τον βαρύτονο Παύλο Πανταζόπουλο, στο ρόλο του εφημέριου, που πραγματοποίησε μια μεστή όσο και μοντέρνα ερμηνεία.
Info
Μουσική διεύθυνση: Pierre Dumoussaud
Επιμέλεια έντυπου μουσικού υλικού: Βύρων Φιδετζής (Πηγή χειρογράφου: Αμερικανική Σχολή
Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα, Τμήμα Αρχείων, Αρχείο Δημήτρη Μητρόπουλου)
Σχεδιασμός φωτισμών: Περικλής Μαθιέλλης
Βοηθός μαέστρου: Νίκος Λαάρης
Διδασκαλία χορωδίας: Σταύρος Μπερής
Μουσική προετοιμασία: Δημήτρης Γιάκας
Αδελφή Βεατρίκη / Η Παρθένος Μαρία: Catherine Hunold
Πρίγκιπας Μπελλιντόρ: Valentin Thill
Η Ηγουμένη: Héloïse Mas
Αδελφή Εγκλαντίν: Ειρήνη Καράγιαννη
Αδελφή Κλεμάνς / Η μικρή Αλλέτ: Διαμάντη Κριτσωτάκη
Αδελφή Φελισιτέ: Χρυσάνθη Σπιτάδη
Ο Εφημέριος: Παύλος Πανταζόπουλος
Αδελφή Μπαλμπίν: Ιωάννα Βρακατσέλη
Αδελφή Ρεζίν: Έφη Μηνακούλη
Ζητιάνα: Μαρία Μαυρομμάτη
Ζητιάνα: Σοφία Καρβουνά
Ζητιάνος / ανάπηρος: Αντώνης Δήμου
Φωτογραφίες: Νικόλας Κομίνης
