Το νησί – ησυχαστήριο για όσους θέλουν να ζήσουν για πάντα μακριά από τον πολιτισμό αλλά και για αυτούς που αναζητούν μια μοναδική εμπειρία διακοπών, αγαπάει τον γυμνισμό και οριοθετεί το νοτιότερο άκρο της Ευρώπης.
Ένα μικρό νησί στο Λιβυκό Πέλαγος ορθώνεται υπερήφανα ανάμεσα στην Κρήτη και την Αφρική, οριοθετώντας το νοτιότερο σύνορο της Ευρώπης. Είναι η Γαύδος, ο τόπος της απόλυτης ελευθερίας, ένα καταφύγιο γαλήνης για όσους δεν εντυπωσιάζονται από κοσμικότητες, ξεφαντώματα και ινσταγκραμικές φαντασιώσεις. Εδώ, το σφιχταγκάλιασμα με τη Φύση είναι ο λόγος που ελεύθεροι κατασκηνωτές και ερημίτες από όλες τις γωνιές του κόσμου ζουν μόνιμα σε καλύβες και πρόχειρα καταλύματα στις απομακρυσμένες παραλίες της Γαύδου, σαν άλλοι Ρωβινσώνες.
Στη Γαύδο, υπάρχουν τρεις οικισμοί όπου ζουν 150 μόνιμοι κάτοικοι, το Καστρί, η Άμπελος και τα Βατσιανά, όμως η αυξημένη τουριστική κίνηση έχει δημιουργήσει νέες ανάγκες και ξεφυτρώνουν καινούριοι οικισμοί κοντά στις ακτές, όπως το Σαρακήνικο στην ομώνυμη παραλία. Στην πρωτεύουσα του νησιού το Καστρί, βρίσκουμε ενοικιαζόμενα δωμάτια, το Αγροτικό Ιατρείο και έναν φούρνο – ζαχαροπλαστείο για να γλυκάνουμε τις μέρες μας. Το μικρό χωριό Βατσιανά έχει παλαιά πετρόκτιστα σπίτια που τα περισσότερα είναι ερειπωμένα. Σήμερα ελάχιστα κατοικούνται, αλλά αξίζει να πάμε μέχρι εκεί για να επισκεφτούμε το Λαογραφικό Μουσείο και να θαυμάσουμε τον πάλαι ποτέ οικισμό που μοιάζει με κινηματογραφικό σκηνικό. Η Άμπελος που άλλοτε ήταν ένα από τα μεγαλύτερα και πιο γραφικά χωριά της Γαύδου σήμερα είναι και αυτή ερειπωμένη στο μεγαλύτερο μέρος της και λιγοστοί κάτοικοι παραμένουν στο χωριό τους.
Όμως η Γαύδος δεν είναι μόνο ένα μακρινό νησί για εναλλακτικές και ήρεμες διακοπές, αλλά έχει τεράστιο οικολογικό και αρχαιολογικό εκτόπισμα, με επιστήμονες να την επισκέπτονται κάθε χρόνο για τις μελέτες τους. Τα αρχαιολογικά ευρήματα, μαρτυρούν ότι το νησί κατοικούταν από την αρχαιότητα και έχει ταυτιστεί με την Ωγυγία, το μέρος όπου η Καλυψώ κρατούσε τον Οδυσσέα μακριά από την οικογένειά του και την Ιθάκη.
Όσο για την οικολογική σημασία του, μαζί με τη Γαυδοπούλα προστατεύεται από την ελληνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία ως τμήμα του δικτύου NATURA 2000, αφού είναι σταθμός μεταναστευτικών πουλιών κατά το μακρινό ταξίδι τους από την Αφρική προς την Ευρώπη και αντίστροφα, και καταφύγιο για τα απειλούμενα είδη φώκιας και χελώνας Caretta Caretta. Στο νησί έχει υλοποιηθεί πρόγραμμα με αντικείμενο την προστασία του οικοτόπου των παράκτιων αμμοθινών με είδη Juniperus. Πεύκα, θαλασσόκεδροι, αβόρανοι, αγκίσαροι και σκίνα συμπληρώνουν την ιδιαίτερη χλωρίδα του νησιού με τα ρείκια, το θυμάρι και τα θρούμπια να σκορπούν το άρωμά τους από άκρη σε άκρη.
Η κουζίνα του νησιού είναι τυπικά κρητική και εμπλουτίζεται από τα φρέσκα ψάρια που ψαρεύουν οι ίδιοι οι εστιάτορες. Επίσης πολλοί εκτρέφουν και δικά τους ζώα, κυρίως κατσίκια και καλλιεργούν τα κηπευτικά που βάζουν στα μαγαζιά τους. Δεν φεύγουμε από τη Γαύδο χωρίς να φάμε τσιγαριαστό κατσίκι, χανιώτικο μπουρέκι, γεμιστούς κολοκυθοανθούς, κακαβιά, ντάκος με μυζήθρα, σφακιανή πίτα και διάφορα άλλα εδέσματα.
Κολύμπι σε κρυστάλλινα νερά
Ο Άγιος Ιωάννης είναι η πιο διάσημη παραλία του νησιού, με ψιλή χρυσαφένια άμμο και θαλασσόκεδρους· έχει πάρει το όνομά της από το ομώνυμο εκκλησάκι που βρίσκεται στο λόφο επάνω από την παραλία. Τα αλμυρίκια μας χαρίζουν τον ίσκιο τους, αλλά καλού κακού παίρνουμε και μια ομπρέλα μαζί μας. Δυτικά του Αγιάννη βρίσκεται ο Λαυρακάς, μια από τις πιο απομονωμένες παραλίες του νησιού. Για να φτάσουμε θα χρειαστεί να περπατήσουμε περίπου για μισή ώρα αλλά αξίζει τον κόπο. Η χρυσή άμμος, τα υπέροχα καταγάλανα νερά και ο ίσκιος των δέντρων θα μας ξεκουράσουν για τα καλά.
Ακόμα περισσότερο περπάτημα χρειάζεται για να φτάσουμε τον Ποταμό, μια παραλία που σχηματίζεται στην έξοδο ενός μικρού φαραγγιού. Συγκεκριμένα η πεζοπορία που απαιτείται διαρκεί περίπου δύο ώρες και στη διαδρομή θα περνάμε μέσα από τους εγκαταλελειμμένους οικισμούς της Αμπέλου και της Νεβελί. Ίσκιος από τους θαλασσόκεδρους, υπέροχα καθαρά νερά, κοκκινωπή άμμος και αργιλώδη πετρώματα ιδανικά για λασποθεραπεία είναι αρκετά για να ξαποστάσουμε για τα καλά πριν πάρουμε το δρόμο του γυρισμού.
Η παραλία της Τρυπητής βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο της Ευρώπης και εδώ μας περιμένει ο «θρόνος του Οδυσσέα», μια υπερμεγέθης καρέκλα όπου μπορούμε να σκαρφαλώσουμε για να θαυμάσουμε τη θέα. Ούτε και στην Τρυπητή φτάνουμε με ευκολία. Χρειαζόμαστε σκάφος ή αλλιώς περπάτημα ακολουθώντας το μονοπάτι που ξεκινάει από τον Κόρφο. Το Σαρακήνικο είναι πολύ δημοφιλής παραλία λόγω της ευκολίας πρόσβασης. Εδώ απολαμβάνουμε τη χρυσή ψιλή άμμο και τα ρηχά νερά.
Αλλά η Γαύδος δεν είναι νησί. Είναι ένας πλανήτης από μόνος του, που ξέρει να επιστρέφει εμπειρίες και να χαρίζει συναισθήματα που διαρκούν στο χρόνο. Απαιτεί, όμως, το σεβασμό και την προσήλωσή μας. Κρατήστε το αυτό, αν βρεθείτε κάποτε εκεί…
Διαβάστε επίσης
Πώς να επιλέξετε τη σωστή παρέα για τις διακοπές
To soundtrack του καλοκαιριού: 7 τραγούδια που είναι το ίδιο το καλοκαίρι
Τα μυστήρια της Σαμοθράκης
Διακοπές στην αυθεντική και ανεπιτήδευτη Ικαρία
