Παραλίες που κόβουν την ανάσα, αιωνόβια δέντρα που προσφέρουν τη σκιά τους. Βουνό και θάλασσα, πηγές και αρχοντικά, αγνό φαγητό, αυθεντικοί άνθρωποι. Το Πήλιο είναι ένας τόπος πραγματικά ανεξάντλητος.
Στο βουνό των Κενταύρων μπορείς να απολαμβάνεις τη μυρωδιά του δάσους κοιτώντας ταυτόχρονα τη θάλασσα. Το Πήλιο είναι ένα από τα ωραιότερα βουνά της Ελλάδας, με το νερό να τρέχει αδιάκοπα και το πράσινο σε όλο το φάσμα του. Στολίδι της εκθαμβωτικής αυτής φύσης, η περίφημη πηλιορείτικη αρχιτεκτονική. Κάτι που σημαίνει ότι σχεδόν σε όλα τα χωριά του θα δείτε αρχοντικά με ξύλινες αντηρίδες, πολύχρωμους φεγγίτες και περίτεχνες εξώπορτες.
Το βασικό προνόμιο του Πηλίου είναι ότι μπορείς να το απολαύσεις όλες τις εποχές του χρόνου. Χιονισμένο το χειμώνα, όταν το Χιονοδρομικό Κέντρο Χανίων γίνεται το αγαπημένο στέκι των σκιέρ. Σε χρυσές αποχρώσεις το φθινόπωρο, όταν οι καστανιές βάφονται κατακίτρινες λίγο πριν ρίξουν τα φύλλα τους. Ανθισμένο την άνοιξη, με τη φύση να ξεδιπλώνει χιλιάδες αρώματα και χρώματα. Και δροσερό το καλοκαίρι, με τις παραλίες του Ανατολικού Πηλίου να διεκδικούν μια θέση ανάμεσα στις ωραιότερες της Ελλάδας.
Λίγα μόλις χιλιόμετρα μετά τον Βόλο, στο Δυτικό Πήλιο, ο ταξιδιώτης συναντάει την Πορταριά και τη Μακρυνίτσα. Η πρώτη με την καταπράσινη δροσερή πλατεία της και η δεύτερη με τα εντυπωσιακά αρχοντικά της αποτελούν δύο από τα πιο γνωστά χωριά του Πηλίου. Εξίσου γνωστά είναι και τα Χάνια, όχι τόσο για την αρχιτεκτονική σημασία τους όσο για το χιονοδρομικό κέντρο τους.
Στο Κεντρικό Πήλιο, θα βρει κανείς χωριά με αυθεντική ατμόσφαιρα και υπέροχα αρχοντικά. Όπως τον Άγιο Γεώργιο Νηλείας, ένα υπέροχο μπαλκόνι πάνω από τον Παγασητικό Κόλπο. Τις Πινακάτες και τη Βυζίτσα, χωριά κοσμήματα γεμάτα πέτρινα αρχοντικά.
Τις Μηλιές, όπου βρίσκεται ο διάσημος σταθμός τρένου (στις γραμμές του οποίου μπορείτε να κάνετε αξέχαστη πεζοπορία). Στο Ανατολικό Πήλιο, πάλι, εκτός από παραλίες εκπληκτικής ομορφιάς (Μυλοπόταμος, Χορευτό, Φάκιστρα, Παπά Νερό, Πλάκα), θα απολαύσει κανείς και αυθεντική ατμόσφαιρα στα υπέροχα χωριά του, όπως τη σοφιστικέ Τσαγκαράδα, τον Κισσό, το Μούρεσι ή τη Ζαγορά.
Αναπόσπαστο στοιχείο της πηλιορείτικης εμπειρίας είναι το καλό φαγητό, τόσο στα ορεινά όπου το κρέας έχει την τιμητική του όσο και στα παράλια όπου κυριαρχεί το φρέσκο ψάρι. Οι ξακουστές ταβέρνες «Tα Πέντε Φι» στον Κισσό, ο «Παλιός Σταθμός», στο χωριό Μηλιές, ο «Οινοσίφιλος» στο χωριό Πινακάτες, η «Κρίτσα» στην Πορταριά αποτελούν πάντα πόλο έλξης για τους ταξιδιώτες. Υπάρχουν, όμως, και δεκάδες άλλες που αξίζει να ανακαλύψετε, με το ίδιο καλό φαγητό και τις ίδιες ελκυστικές τιμές. Ο «Ίταμος» στην Τσαγκαράδα με ενδιαφέρουσα γκουρμέ κουζίνα, ο «Γαλέος» και ο «Χρήστος» στον Άγιο Ιωάννη με θαλασσινά και ψάρια, η «Ωραία Αμμουδιά» στου Παπά Νερό με casual και παραδοσιακό φαγητό κάτω από τα πλατάνια, τα παραλιακά ταβερνάκια του Καλού Νερού και πολλά άλλα μικρά γραφικά ταβερνάκια αξίζουν της προσοχής σας. Ασφαλώς δεν θα παραλείψετε να γευθείτε τα περίφημα γλυκά, κουταλιού και ταψιού, που φτιάχνουν στο Πήλιο. Η καρυδόπιτα ή το γαλακτομπούρεκο με παγωτό στην πλατεία της Αγίας Παρασκευής στην Τσαγκαράδα και κάτω από τον πλάτανο των 10 αιώνων θεωρείται κάτι σαν τελετουργία, ωστόσο υπάρχουν και άλλες επιλογές. Στη Νταμούχαρη το Victoria’s Café πάνω στο λιμανάκι είναι σκέτη απόλαυση και τα γλυκά του χειροποίητα, μοναδικά και έξτρα απολαυστικά. Ειδικά το extra large εκμέκ κανταΐφι με παγωτό βανίλια, πραγματικά μια απίστευτη εμπειρία.
Η επιλογή του ορμητηρίου και η διαμονή σας στο Πήλιο είναι ένα αίνιγμα που θα πρέπει να επιλύσετε προσεκτικά με βάση τις ανάγκες σας, το πλάνο σας και το μέσο μεταφοράς σας. Το δύσκολο οδικό δίκτυο στην ανατολική πλευρά δυσκολεύει τις κινήσεις και τη χαλάρωση των ταξιδευτών, ειδικά αν μιλάμε για τη θερινή περίοδο αιχμής (high season), ενώ την ίδια περίοδο στο κεντρικό Πήλιο συμβαίνει το αδιαχώρητο στους δρόμους. Σε μια τέτοια συνθήκη, προτείνεται η διαμονή σε ένα παραλιακό κατάλυμα όπως αυτό λ.χ. και όχι σε κάποιο που απέχει π.χ. 10 χιλιόμετρα από τη θάλασσα, παρότι το σχήμα «βουνό το βράδυ – θάλασσα το πρωί», ακούγεται ειδυλλιακό. Δεν αποτελεί μυστικό το ότι οι στενοί και γεμάτοι στροφές δρόμοι και οι περιορισμένες θέσεις στάθμευσης δυσκολεύουν τις κινήσεις όλων το καλοκαίρι και προκαλούν μποτιλιαρίσματα και εκνευρισμό.
Το φθινόπωρο και την άνοιξη, που ο κόσμος είναι λιγότερος, η διαμονή σε κάποιο ορεινό αρχοντικό ή ξενώνα είναι η ενδεδειγμένη λύση. Εντελώς διαφορετικά είναι τα πράγματα στο Νότιο Πήλιο, εκεί όπου το οδικό δίκτυο είναι πιο ομαλό και σε πολλά μέρη υπάρχει άνεση και άπλα. Πολύ διαφορετική όμως είναι και η εικόνα του, καθώς το τοπίο είναι ξεκάθαρα μεσογειακό με ελιές, πεύκα και χαμηλή βλάστηση. Τα ήσυχα, ακύμαντα νερά του μέσα στον Παγασητικό αποτελούν πόλο έλξης για οικογένειες με παιδιά, δεν έχουν όμως τη χάρη και την άγρια ομορφιά της Ανατολικής πλευράς.
