Σχόλια και εντυπώσεις από την παράσταση που παίζεται στο θέατρο Πόρτα αυτήν την περίοδο σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου.
Πρόκειται αναμφίβολα για ένα από τα γνωστότερα και επιδραστικότερα έργα της παγκόσμιας δραματουργίας, ένα από τα 10 έργα που πρέπει οπωσδήποτε να δει κάποιος στη ζωή του, όπως αρέσκονται να λένε κάποιες φορές οι δημοσιογράφοι. Οι περισσότερη γνωρίζουν τη φαινομενικά στατική υπόθεσή του: Δυο άνδρες, ο Βλαντιμίρ κι ο Εστραγκόν, συναντιούνται κοντά σε ένα δένδρο. Συζητάνε για διάφορα θέματα και ανακαλύπτουν ότι περιμένουν έναν άνδρα, που ονομάζεται Γκοντό. Όσο περιμένουν, εμφανίζονται άλλοι δυο, ο Πότζο και ο Λάκι: ο πρώτος πηγαίνει στην αγορά για να πουλήσει τον δεύτερο, που είναι δούλος του. Ο Πότζο συζητάει με τον Βλαντιμίρ και τον Εστραγκόν όσο ο Λάκι τους διασκεδάζει και στη συνέχεια φεύγουν. Στη συνέχεια, εμφανίζεται ένα αγόρι που λέει στο Βλαντιμίρ ότι είναι αγγελιαφόρος του Γκοντό: ο Γκοντό δεν θα έρθει σήμερα, αλλά σίγουρα θα έρθει αύριο. Αφού φύγει το αγόρι, οι δυο άνδρες αποφασίζουν να φύγουν, αλλά δεν μετακινούνται καθώς πέφτει η αυλαία. Το επόμενο βράδυ, ο Βλαντιμίρ κι ο Εστραγκόν συναντιούνται ξανά κοντά στο δέντρο περιμένοντας τον Γκοντό. Εμφανίζονται ξανά ο Λάκι και ο Πότζο, μόνο που αυτή τη φορά ο πρώτος είναι μουγγός κι ο δεύτερος τυφλός. Ο Πότζο δεν θυμάται τη συζήτηση με τους δυο άνδρες το προηγούμενο βράδυ, φεύγει μαζί με τον Λάκι και οι δυο άνδρες συνεχίζουν να περιμένουν. Το αγόρι ξανάρχεται για να πει ότι ο Γκοντό δε θα έρθει, αλλά επιμένει ότι δεν μίλησε χτες με τον Βλαντιμίρ. Οι δυο άνδρες αποφασίζουν να αυτοκτονήσουν, προσπαθώντας να κρεμαστούν από το δέντρο, αλλά αποτυγχάνουν, γιατί σαν σχοινί έχουν μόνο τη ζώνη του ενός. Αποφασίζουν να φύγουν, αλλά η αυλαία πέφτει και κανείς από τους δυο δεν έχει φύγει από τη θέση του. Το πιο γνωστό έργο του Ιρλανδού δραματουργού έχει δεχθεί πολλές ερμηνείες και συζητήσεις για την ταυτότητα του Γκοντό. Μια ερμηνεία είναι ότι πρόκειται για την αγγλική λέξη God (Θεός) και τη συχνή γαλλική κατάληξη -ot, κάτι που θα έδινε μια μεταφυσική διάσταση στο έργο. Καθώς, οι δυο χαρακτήρες περιμένουν την άφιξη μιας υπερβατικής φιγούρας που θα τους σώσει από τα βάσανά τους, αλλά τελικώς δεν έρχεται ποτέ.
Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί το αριστούργημα του Σάμιουελ Μπέκετ, αναδεικνύοντας το τραγικωμικό του σύμπαν και επιχειρώντας ταυτόχρονα μία ανάγνωση ακριβείας που ακουμπά όσο ποτέ στις μέρες μας. Στη διανομή συναντάμε κατ’ αποκλειστικότητα νέους σε ηλικία ερμηνευτές, σε αντίθεση με τη συνήθη πρακτική του να ανατίθενται οι δύο τουλάχιστον κεντρικοί ρόλοι σε μεγαλύτερους σε ηλικία ηθοποιούς. Έτσι, η διανομή εξαρχής αποτελεί ένα σχόλιο για τα αδιέξοδα της νέας γενιάς, που στην εποχή μας βρίσκει τον εαυτό της καθηλωμένο από τις καταστάσεις, πριν καν ξεκινήσει την πορεία της. Η νέα αυτή ερμηνευτική προσέγγιση είναι ανοιχτή σε όλους τους θεατές, ακόμα και σε εφήβους. Καθοριστικά για την εικόνα της παράστασης και το σύμπαν στο οποίο μας μεταφέρει, είναι τα -ξεχωριστής εικαστικότητας- σκηνικά και κοστούμια του Βασίλη Παπατσαρούχα. Τους φωτισμούς έχει σχεδιάσει ο Νίκος Βλασόπουλος, ενώ ο Κορνήλιος Σελαμσής έχει αναλάβει μια πρωτότυπη διερεύνηση του προσωδιακού χαρακτήρα του μπεκετικού κειμένου. Ιδιαίτερη σημασία έχει και η κινησιολογία της παράστασης που έχει επιμεληθεί ο Χρήστος Στρινόπουλος, προσδίδοντας στοιχεία μιας μοντερνιστικής κλοουνερί.
Η άποψή μας: Το φιλοσοφικό αριστούργημα του Μπέκετ αναδεικνύεται από Θωμά Μοσχόπουλο σε μια άσκηση «πληθωρικού μινιμαλισμού» όπου καμία λέξη, καμία παύση, κανένα βλέμμα δεν είναι περιττό, μέσα από μια ανάγνωση ακριβείας που πλησιάζει όσο ποτέ το τώρα, ενώ σέβεται απόλυτα την ουσία του έργου. Την ίδια στιγμή ο Πάνος Παπαδόπουλος αναδεικνύεται σε ιδανικό πρωταγωνιστή, στον Βλαδίμηρο του 21ου αιώνα, που -παρότι πνευματώδης και σκεπτόμενος- αδυνατεί να βρει πυξίδα, να αλλάξει ρότα και πλάνο.
Ταυτότητα της παράστασης:
Μετάφραση: Αλεξάνδρα Παπαθανασοπούλου
Σκηνοθεσία: Θωμάς Μοσχόπουλος
Δραματουργία: Δηώ Καγγελάρη
Διανομή:
Βλαδίμηρος – Πάνος Παπαδόπουλος
Εστραγκόν – Τάσος Ροδοβίτης
Ποτζό – Γιάννης Σαμψαλάκης
Λάκυ – Γιάννης Βαρβαρέσος
Αγόρι – Πέτρος Δημοτάκης
Σκηνικά – κοστούμια – video teaser: Βασίλης Παπατσαρούχας
Φωτισμοί: Νίκος Βλασόπουλος
Επιμέλεια κίνησης: Χρήστος Στρινόπουλος
Σχεδιασμός μακιγιάζ: Όλγα Φαλέι
Ζωγραφική εκτέλεση κοστουμιών: Στέλλα Παγώνη, Βασίλης Παπατσαρούχας
Κατασκευή σκηνικού: LAZARIDIS SCENIC STUDIO
Παραστάσεις: Πέμπτη, Παρασκευή: 20:00, Σάββατο: 21:00, Κυριακή: 19:00
Κάθε Πέμπτη μειωμένο εισιτήριο 15 ευρώ.
Κλείστε τα εισιτήριά σας εδώ
