Σχόλια και εντυπώσεις από μια θεατρική παράσταση-σοκ για τις αναπηρίες της ελληνικής οικογένειας, βασισμένη σε μονόπρακτο του Γρηγόριου Ξενόπουλου.
Στις αρχές του 20ου αιώνα ο Ξενόπουλος έγραψε το μονόπρακτο «Ψυχοσσάβατο», το οποίο είχε τη χαρά και την τύχη να το δει να ανεβαίνει στο θέατρο, το καλοκαίρι του 1911, από τη σπουδαία ηθοποιό και θιασάρχη Κυβέλη (Αδριανού). Στο έργο εκείνο ο Επτανήσιος λογοτέχνης στοχάζεται πάνω σε κάποια από τα αιώνια ζητήματα της ανθρωπότητας όπως η σχέση των ζωντανών με τους νεκρούς, η (καταστροφική ενίοτε) δύναμη του ανεκπλήρωτου έρωτα, το μίσος για τον συνάνθρωπο και το βάσανο της ψυχικής ασθένειας.
Η υπόθεση ήταν απλή: ένα αταίριαστο ηλικιακά ζευγάρι που έχει πάψει από καιρό να είναι ερωτευμένο ζει σε ένα αγρόκτημα, απομονωμένο από τον έξω κόσμο, μαζί με την ψυχικά κλονισμένη μητέρα του συζύγου. Η πεθερά κατηγορεί διαρκώς τη νύφη ως δολοφόνο της κόρης της, ενώ η νύφη που είχε κακοπεράσει με τη νεκρή κουνιάδα της όσο εκείνη ζούσε αρνείται κάθε σχέση με το έγκλημα. Χρησιμοποιώντας δύο υπέροχα ευρήματα, την είσοδο στην υπόθεση ενός ερωτευμένου με τη σύζυγο νέου ο οποίος εμφανίζεται στο αγρόκτημα της οικογένειας απρόσμενα και την εμφάνιση, ως ξωτικό, της νεκρής κόρης (καθότι Ψυχοσάββατο), ο Ξενόπουλος, ο οποίος είχε προβλέψει ακόμα και Χορό Ψυχών που θα συνόδευαν στον Πάνω Κόσμο τη σκοτωμένη, πέτυχε να μιλήσει για τα πολύ μεγάλα, τα αιώνια πάθη των ανθρώπων.
Μετά από έντεκα και πλέον δεκαετίες, ο θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης Γιώργος Χριστοδούλου, μεταφέρει το έργο του Ξενόπουλου στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία της ενδοοικογενειακής βίας, της αυξανόμενης κοινωνικής αποσύνθεσης, της έκπτωσης των αξιών και της βαριάς, ψυχικής αναπηρίας. Το αγρόκτημα στο αρχικό έργο του Ξενόπουλου είναι πλέον ένα παλιό, ερειπωμένο βενζινάδικο στην παλιά εθνική οδό. Ένα ζευγάρι ζει μια κενή περιεχομένου ζωή ψάχνοντας την ευκαιρία για να φύγει, μια μάνα που χάνει τα λογικά της προσπαθεί να επικοινωνήσει με το νεκρό παιδί της κι ένας ερωτευμένος νέος έρχεται να βάλει φωτιά στα προσανάμματα μιας κατεστραμμένης οικογενειακής ζωής.
Το νέο θεατρικό έργο «Στην παλιά εθνική» αφηγείται μια ιστορία γεμάτη ένταση, μυστήριο και ανατροπές. Ο Παύλος, αλκοολικός και βυθισμένος στη βία που τον καταδίκασε η οικονομική του ανέχεια, η γυναίκα του Ελένη, παγιδευμένη σε έναν φαύλο κύκλο σιωπής και ενοχής, και η Δήμητρα, η διαλυμένη μητέρα του Παύλου που βλέπει παντού φαντάσματα και αναζητά απαντήσεις για τον θάνατο της κόρης της. Όταν ο ανιψιός Άγγελος επιστρέφει μετά από χρόνια, έρχεται αντιμέτωπος με μια οικογένεια διαλυμένη, έναν έρωτα που δεν έσβησε ποτέ και μια αλήθεια που δεν θα έπρεπε να αποκαλυφθεί. Στην καρδιά του έργου βρίσκεται η πάλη μεταξύ ενοχής και λύτρωσης, αλήθειας και ψευδαίσθησης. Μέσα από μια ατμόσφαιρα σκοτεινή, όπου το παρελθόν στοιχειώνει το παρόν, οι χαρακτήρες του έργου οδηγούνται σε μια μοιραία νύχτα που θα διαλύσει κάθε σχέση (τους) που επέζησε στον χρόνο.
Η άποψή μας: Ο Αλέξανδρος Μαυρόπουλος, ο οποίος υποδύεται το αλκοολικό και κακοποιητικό σύζυγο, εντυπωσιάζει με την ερμηνεία του και αποτυπώνει με καθαρότητα έναν χαρακτήρα γνώριμο στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα: βρίσκεται πίσω από τις περισσότερες σύγχρονες γυναικοκτονίες και πίσω από τα περισσότερα κατεστραμμένα σπιτικά. Μαζί με τους υπόλοιπους συντελεστές, καθηλώνουν τον θεατή σε ένα θεατρικό έργο που πατάει τόσο στη μαγεία του κλασικού ρεπερτορίου (Μπρεχτ, Λόρκα, η εμφάνιση των νεκρών), όσο και στην ένταση της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας (Οικονομίδης, η αποδόμηση της οικογένειας, το αδιέξοδο του έρωτα).
Η ταυτότητα της παράστασης
Ελεύθερη απόδοση – Σκηνοθεσία: Γιώργος Χριστοδούλου
Σκηνογράφος – Ενδυματολόγος: Ιωάννα Πλέσσα
Μουσική σύνθεση: Άγγελος Τριανταφύλλου
Σχεδιασμός φωτισμών Σάκης Μπιρμπίλης
Φωτογραφίες Πάτροκλος Σκαφίδας
Βοηθός σκηνοθέτη Αθηνά Σακαλή
Διανομή: Αλέξανδρος Μαυρόπουλος, Βασίλης Μηλιώνης, Μαρία Προϊστάκη, Φανή Παναγιωτίδου, Αιλιάνα Μαρκάκη
Θέατρο του Νέου Κόσμου – Κεντρική Σκηνή
Κάθε Δευτέρα, Τρίτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21.00 και Κυριακή στις 20.00
Εισιτήρια εδώ
