Τα food lockers -προσεχώς στη γειτονιά σας- αλλάζουν τη σχέση εστιατορίου και πελάτη, παρά το γεγονός ότι το φαγητό παραμένει στο κέντρο αυτής της σχέσης.
Έχουν ξεφυτρώσει σε κάθε γωνιά της Αθήνας (και στην υπόλοιπη Ελλάδα ασφαλώς…), κυρίως σε σημεία όπου λειτουργούν καταστήματα λιανικού εμπορίου, φαρμακεία ή χώροι εστίασης: τα ερμάρια των εταιρειών ταχυμεταφορών στα οποία οι πελάτες τους μπορούν να παραλάβουν, εντός συγκεκριμένου χρονικού περιθωρίου και με τη χρήση ενός μοναδιαίου κωδικού, μικρά ακόμα και μεγάλα δέματα. Θεωρείται το αποτέλεσμα της έκρηξης στο ηλεκτρονικό εμπόριο στη μετά την πανδημία του κορωνοϊού εποχή αλλά και η απάντηση των εταιρειών στην ανάγκη για μείωση του μεταφορικού κόστους το οποίο, σύμφωνα με τα όσα ισχυρίζονται, επιβαρύνεται από την απασχόληση διανομέων.
Πριν λίγες ημέρες μια αλυσίδα γρήγορης εστίασης χρησιμοποίησε τη συγκεκριμένη ιδέα σε κατάστημά της σε μεγάλο εμπορικό κέντρο και διαφήμισε τη συγκεκριμένη επιλογή της ως «πέρασμα στην digital εποχή». Ο πελάτης κάνει την παραγγελία ψηφιακά στις οθόνες αφής που υπάρχουν στην είσοδο του καταστήματος, πληρώνει ψηφιακά, η παραγγελία ετοιμάζεται στην κουζίνα και στη συνέχεια τοποθετείται σε ένα locker δίπλα στο κατάστημα, απ’ όπου την παραλαμβάνει ο πελάτης, με κάποιο κωδικό πληρωμής. Μηδενική επαφή με προσωπικό για τον πελάτη, λιγότερα λειτουργικά έξοδα για την επιχείρηση -δεν γνωρίζουμε, βέβαια, αν η μείωση του κόστους έχει περάσει στις τιμές των προϊόντων.
Η πλήρης ψηφιοποίηση των επιχειρηματικών διαδικασιών στις σύγχρονες εταιρείες δεν έχει πάντα ως κίνητρο την καλύτερη εξυπηρέτηση των πελατών. Πρώτο και κύριο κίνητρο είναι η μείωση του εργατικού κόστους το οποίο στην εστίαση εξακολουθεί να είναι υψηλό αλλά και η αντιμετώπιση ενός καινοφανούς προβλήματος το οποίο είναι η έλλειψη εργατικού δυναμικού για συγκεκριμένες θέσεις στην εστίαση και τον τουρισμό -85.000 υπολογίζονται πανελλαδικά σε εστίαση και τουρισμό.
Πριν μια δεκαετία η τότε δεσπόζουσα τάση στο χώρο της μαζικής εστίασης ήταν η ανάπτυξη συστημάτων διαχείρισης παραγγελιών και η διανομή τους, μια τάση από την οποία προέκυψαν εταιρείες κολοσσοί με χρηματιστηριακή αξία αρκετών δισεκατομμυρίων δολαρίων, δεκάδες χιλιάδες συνεργάτες και παγκόσμια παρουσία. Το εστιατόριο υπέστη μια πρώτη αναδιάρθρωση των επιχειρηματικών διαδικασιών του, με τον πελάτη να απομακρύνεται από το προσωπικό που παράγει το φαγητό του.
Σήμερα, ένα δεύτερο κύμα τεχνολογικών εξελίξεων φέρνει την πλήρη ψηφιοποίηση της εξυπηρέτησης (όχι φυσικά της παραγωγής τροφής) στο εστιατόριο κι ο πελάτης πρακτικά έχει πλήρως διαχωριστεί και από τον μάγειρα αλλά και από τον σερβιτόρο. Συνδιαλέγεται πλέον με οθόνες. Αυτή τη στιγμή περίπου το 70% των πωλήσεων πραγματοποιείται μέσα από πλατφόρμες, οπότε μπορεί κάποιος να καταλάβει πόσο σημαντική -ή ασήμαντη- είναι πια η σάλα, για πολλούς επιχειρηματίες της εστίασης.
