Ακόμη και όταν δεν αναφέρεται ρητά, η ευτυχία φιγουράρει στην κορυφή των υποσχέσεων κάθε θρησκείας. Εκεί όμως αρχίζουν τα διλήμματα, καθώς υπάρχουν πολλοί δρόμοι και τρόποι για να ζήσεις ζωή χαρισάμενη…
Οι περισσότερες θρησκείες ευαγγελίζονται απαλλαγή από τη φθορά, υγεία, ελευθερία, παραδείσους, αιώνια ζωή και ένωση με το θείο, καταστάσεις που είναι σύμφυτες και ταυτόσημες με την ευτυχία. Παρότι στο Ευαγγέλιο, στο Κοράνι, στις Σούτρες, στο Τάο και στα άλλα ιερά κείμενα η ευτυχία μοιάζει και συγχρόνως διαφέρει, αποτελεί αξιοσημείωτο γεγονός το ότι οι θρησκευόμενοι άνθρωποι δηλώνουν σταθερά σε έρευνες πιο χαρούμενοι, ευτυχισμένοι και πλήρεις, σε σχέση με εκείνους που δηλώνουν άθρησκοι. Ακολουθεί μια συνοπτική παρουσίαση των μεγάλων θρησκειών μέσα από την επιδίωξη της ευτυχίας, με την επισήμανση ότι η ερώτηση «ποια θρησκεία είναι καλύτερη;» δεν γίνεται αποδεκτή.Στην Ορθόδοξη Θεολογία η ευτυχία του ανθρώπου ταυτίζεται με την πνευματική εξομοίωσή του προς τον Θεό. Πρόκειται για τη λεγόμενη «θέωση» και θεμελιώνεται ως δυνατότητα στην Κατ’ Εικόνα και Καθ’ Ομοίωση πλάση του: Ο άνθρωπος δημιουργήθηκε με το χάρισμα της σκέψης, της ελεύθερης βούλησης, του αυτεξούσιου και της κυριαρχίας πάνω στη φύση (αποτελούν το Κατ’ Εικόνα) και σε αυτόν επαφίεται αν θα τα αξιοποιήσει όλα αυτά για να φτάσει στον Θεό και στο Καθ’ Ομοίωση, μέσα από την τήρηση των θεϊκών εντολών και τη μίμηση του παραδείγματος του Χριστού. Η αναζήτηση της ευτυχίας στο Χριστιανισμό έχει παράλληλα και την έννοια της απαλλαγής από τη δυστυχία που διαχρονικά βιώνει ο άνθρωπος, εξαιτίας του προπατορικού αμαρτήματος. Η πτώση των πρωτοπλάστων, η εκδίωξη τους από τον Παράδεισο και η οδυνηρή απώλεια των δώρων της αρχέγονης δικαιοσύνης (οι δυνατότητες αναμαρτησίας και αθανασίας, η αθωότητα, η ακακία, η αγαθότητα, η αφθαρσία, η γνώση του καλού και του κακού) έκαναν τον άνθρωπο δυστυχισμένο. Έτσι, η ευτυχία στην Ορθοδοξία περνάει μέσα από το δύσκολο μονοπάτι της επιστροφής στον Παράδεισο και στην προπτωτική κατάσταση. Παρόμοια αντιλαμβάνονται την ευτυχία και οι άλλες μεγάλες Χριστιανικές ομολογίες (Ρωμαιοκαθολικοί, Προτεστάντες, Αγγλικανοί, Καλβινιστές), με διαφορές, όμως, ακόμη και μέσα στα ίδια δόγματα για το πώς και το πότε επιτυγχάνεται τελικά η θέωση (δηλαδή η ευτυχία). Κάποιοι θεωρούν ότι αυτό γίνεται με ορθή πίστη και καλά έργα, άλλοι μόνο με πίστη, για κάποιους η ευτυχία μπορεί να βιωθεί στην εδώ ζωή, ενώ για άλλους όχι. Για την Ορθοδοξία η θέωση επιτυγχάνεται με ορθή πίστη, αγαθά έργα και τη χάρη του Θεού. Αν και μπορεί να καταστεί απτή πραγματικότητα κιόλας από αυτήν εδώ τη ζωή, μόνο μεταθανάτια βρίσκει το πλήρες νόημά της.
Έντονη εσχατολογική διάσταση έχει και ο Μωαμεθανισμός, η θρησκεία που ίδρυσε ο Μωάμεθ έξι αιώνες μετά τον Χριστό. Στο Ισλάμ ευτυχία και ευχαρίστηση συνδέονται με το να κερδίσει ο άνθρωπος τον Παράδεισο, όπου θα απολαμβάνει αιώνια, απολαύσεις που είχε στερηθεί στα εγκόσμια. Ο Παράδεισος σκιαγραφείται ως ένα μέρος όπου ρέουν άφθονοι ποταμοί γάλακτος, μελιού, κρασιού και νερού, όπου φυτρώνει κάθε είδους καρπός και άσπιλες γαλανομάτες γυναίκες βρίσκονται στη διάθεση των κατοίκων του. Αυτά για τους δίκαιους· τους «άλλους» τους περιμένουν τα βάσανα του Άδη. Αναζητώντας την ευτυχία στο Μουσουλμανισμό, εύκολα μπορεί κάποιος να παρατηρήσει ότι το κισμέτ (παθητική μοιρολατρία) κατέχει εξέχουσα θέση. Ο προορισμός του ανθρώπου -μεταξύ αυτών και το να ευτυχήσει ή να δυστυχήσει- είναι προδιαγεγραμμένος, γι’ αυτό και η όποια αναζήτηση της ευτυχίας δεν μπορεί παρά να είναι ετεροκατευθυνόμενη.
Ο Βουδισμός μόλις τις τελευταίες δεκαετίες έχει πάρει τη φυσιογνωμία μίας θρησκείας που αποσκοπεί ρητά στην κατάκτηση της ατομικής ευτυχίας. Από τις απαρχές του (5ος π.Χ. αιώνας) μέχρι και πριν κάποιες δεκαετίες η ευτυχία αναγόταν σε σύστημα πνευματικής αταραξίας (Νιρβάνα) και προϋπόθετε την απαγκίστρωση απ’ οτιδήποτε γήινο. Σήμερα, η ευτυχία για τον ιδιαίτερα δημοφιλή στο Χόλιγουντ Δαλάι Λάμα εντοπίζεται, ανάμεσα σε άλλα, στην ικανοποίηση των βασικών αναγκών (τροφή, νερό, υγεία, στέγη) και στην εκρίζωση του εγωισμού, βασικού παράγοντα δυστυχίας.
Στο φιλοσοφικό – θρησκευτικό σύστημα του Κομφούκιου (6ος αιώνας π.Χ.) η ευτυχία έχει επίγειο χαρακτήρα και συνδέεται άρρηκτα, κυριολεκτικά, με την ευημερία του κράτους. Η πνευματική εξύψωση του λαού και η δημιουργία ενός ιδεώδους κράτους που θα κυβερνάται από άξιους και σοφούς, αποτελεί τη σημαντικότερη μορφή ευδαιμονίας. Σε ατομικό επίπεδο, στην ευτυχία οδηγούν η αξιοπρέπεια, η μεγαλοψυχία, η ειλικρίνεια, ο ζήλος και η καλοσύνη.
Στο σύστημα του αντιπάλου του Κομφούκιου, Λάο Τσε, τον Ταοϊσμό, (επίσης 6ος αιώνας π.Χ.), δογματικά η ευτυχία υπάρχει επειδή υπάρχει η δυστυχία (και το αντίστροφο), ενώ ηθικά, ο άνθρωπος πρέπει να μην υποκύπτει στις επιθυμίες του, αν θέλει να απολαύσει την ευτυχία, η οποία περιγράφεται ως απορρόφηση στο Ταό, που είναι η αρχική αιτία των πάντων και συγχρόνως ο Νόμος που ενεργεί στον κόσμο, το αιώνιο και παγκόσμιο Ον.
Η Ουράνια Σοφία (Tenrikyo) είναι η πιο διαδεδομένη νέα θρησκεία στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου και αντιπροσωπευτικό δείγμα των θρησκειών που αναδύθηκαν από το 1850 και μετά στις ασιατικές χώρες. Ονομάζονται γενικά «θρησκείες της ευτυχίας», μιας και εστιάζουν στο παρόν, φιλοδοξώντας να δώσουν απαντήσεις στα καθημερινά ερωτήματα και όχι στα αιώνια περί ύπαρξης, προορισμού κ.λπ. Η Ουράνια Σοφία ενδιαφέρεται για την πρακτική όψη της ζωής, έχει αμυδρή εσχατολογία και ασχολείται ελάχιστα με δογματικά θέματα. Υπόσχεται ευτυχία, υγεία και ευημερία στους πιστούς που εφαρμόζουν τη διδασκαλία της, που περιστρέφεται γύρω από τέσσερις βασικές αρετές: αλήθεια, τιμιότητα, αγάπη, καλά έργα.
