Σχόλια και εντυπώσεις από τον κωμικό μονόλογο του εκσυγχρονισμένου προϊστορικού άντρα που προσπαθεί εδώ και αιώνες να καταλάβει και να επικοινωνήσει με το έτερον του ήμισυ. Υπάρχει ελπίδα;
Η νέα περίοδος του Caveman (πρωτότυπος τίτλος «Defending the Caveman») στην εγχώρια θεατρική σκηνή, έχει τη σκηνοθετική σφραγίδα του Γιώργου Γαλίτη και πρωταγωνιστή τον Σωτήρη Καλυβάτση. Ο πρώτος έχει διασκευάσει το έργο με βάση την ελληνική πραγματικότητα πετυχαίνοντας το αυθόρμητο γέλιο με εικόνες οικείες και γνώριμες, ενώ ο δεύτερος δεν χρειάζεται να υποδυθεί τίποτα περισσότερο από τον «τηλεοπτικό» εαυτό του, τον «αδούλευτο» και ανώριμο μικροαστό (ή μεσοαστό) της διπλανής πόρτας. Ο σύγχρονος CAVEMAN είναι ο άνθρωπος των σπηλαίων του 21ου αιώνα, ένας πρωτόγονος με Wi-Fi, τηλεκοντρόλ και πιστωτική κάρτα και υποστηρίζει ότι το αιώνιο μπρα-ντε-φερ μεταξύ άντρα και γυναίκας ξεκίνησε πολύ πριν ανακαλύψουμε το delivery, το Tik-Tok και το γάλα αμυγδάλου.
Πίσω από το επιτυχημένο θεατρικό έργο υπάρχει μια πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία, που αξίζει να ξέρουμε. Το Caveman έχει κερδίσει πολλά θεατρικά βραβεία και θεωρείται κλασικό παράδειγμα stand-up theatre με κοινωνικό και ψυχολογικό πρόσημο. Η θεματολογία, το ύφος του, η επιστημονική του προσέγγιση, οι ιδέες που μεταφέρει μοιάζουν πολύ με το βιβλίο του Νεοϋορκέζου οικογενειακού ψυχοθεραπευτή John Gray (γεν. 1951) «Άντρες από τον Άρη, Γυναίκες από την Αφροδίτη» που κυκλοφόρησε το 1992 και αποτελεί ένα best seller των σχέσεων, με εκατοντάδες εκδόσεις σε δεκάδες χώρες και πάνω από 50 εκατομμύρια αντίτυπα. Το βιβλίο του εστιάζει στην κατανόηση των διαφορών ανδρών και γυναικών -όχι στην αλλαγή του άλλου, αλλά στη βελτίωση της επικοινωνίας και της ενσυναίσθησης. Το ίδιο περίπου κάνει και το θεατρικό έργο του Rob Becker (γεν. 1956), που εκδόθηκε το 1991, με λίγο περισσότερο χιούμορ, όπως επιτάσσει η θεατρική πράξη.
Σε συνέντευξη που έδωσε παλαιότερα ο Becker, εξηγεί ότι η παράσταση Caveman βασίζεται σε προσωπικές του εμπειρίες από τον γάμο του και από παραστάσεις που έκανε στη δεκαετία του ’80, καθώς και σε αναγνώσεις ανθρωπολογίας, μυθολογίας και ψυχολογίας. Δεν αναφέρει, όμως, το βιβλίο του Gray ως πηγή έμπνευσης. Αυτό δείχνει ότι ο ίδιος δημιούργησε το θεατρικό πριν ακόμα δημοσιευτεί το βιβλίο του Gray (πρωτοπαρουσιάστηκε το 1991, ενώ το βιβλίο του Gray το 1992) και ότι η κύρια επιρροή του ήταν οι προσωπικές εμπειρίες και παρατηρήσεις του. Ο Gray πάντως έχει εκφράσει δημόσια τον θαυμασμό του για την παράσταση Defending the Caveman, χαρακτηρίζοντάς την «απόλυτα λαμπρή» και βλέποντας την ως έργο που εξερευνά τις διαφορές ανδρών και γυναικών με ζεστασιά και κατανόηση.
Όπως και να’ χει και τα δύο έργα εξετάζουν τις διαφορές ανδρών και γυναικών. Το ένα μέσα από τη σκηνή και το χιούμορ, το άλλο με περισσότερο ψυχολογικό και πρακτικό τρόπο και αυτός είναι ένας καλός λόγος που έχουν τόσες συνάφειες. Με απλή, κατανοητή γλώσσα τόσο ο Becker όσο και ο Gray περιγράφουν άντρες και γυναίκες σαν να προέρχονται από διαφορετικούς πλανήτες, για να εξηγήσουν την ετερότητά τους.
Η άποψή μας: Ανάλαφρη παράσταση με στοιχεία stand up, που απαντάει με πονηριά και εκλαϊκευμένη επιστημονική τεκμηρίωση στα μεγάλα ερωτήματα των σχέσεων και των φύλων, προτείνοντας την ειρήνη μέσα από την κατανόηση και το χιούμορ ως καταλύτη. Και το πετυχαίνει ισορροπημένα, χωρίς φαρσικές υπερβολές, με ένα κείμενο σαρκαστικό, πνευματώδες, με μια σκηνοθεσία «πληθωρικού μινιμαλισμού» και μια ερμηνεία που σκιαγραφεί πειστικά τον μέσο νεοέλληνα, ο οποίος δεν έχει τη δεξιότητα της ουσιαστικής επικοινωνίας, αλλά δεν φταίει και για όλα…
Η ταυτότητα της παράστασης
Κείμενο: Rob Becker
Διασκευή-Σκηνοθεσία: Γιώργος Γαλίτης
Σκηνικά – Κοστούμια: Ντέιβιντ Νεγκρίν
Φωτισμοί: Θοδωρής Γκόγκος
CAVEMAN ο Σωτήρης Καλυβάτσης
Παραστάσεις: Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00
Διάρκεια: 75 λεπτά
Θέατρο Αθηνών: Βουκουρεστίου 10, Αθήνα
Κλείστε το εισιτήριό σας εδώ
