Το μεγαλύτερο σύγχρονο έργο τέχνης στον κόσμο ολοκληρώθηκε ύστερα από μισό αιώνα και άνοιξε τις πύλες του πριν λίγες ημέρες.
Έχουν περάσει 52 χρόνια από την ημέρα που ο καλλιτέχνης Michael Heizer άρχισε να σμιλεύει το μεγαλόπνοο έργο του, στην καρδιά της ερήμου της Νεβάδα στις ΗΠΑ. Σύντομα, το City, όπως ονομάζεται το έργο, θα ανοίξει για το κοινό και οι επισκέπτες θα έρθουν σε επαφή με το μοναδικών διαστάσεων έργο, που για δεκαετίες αποτελούσε ένα μυστήριο για την περιοχή.
Το City, έχει χαρακτηριστεί ως το μεγαλύτερο σύγχρονο έργο τέχνης στον κόσμο. Όχι άδικα, αφού το μήκος του είναι περίπου 2,5 χιλιόμετρα και το πλάτος 1 χιλιόμετρο. Η αισθητική του παραπέμπει σε τύμβους ιθαγενών, αιγυπτιακά λατρευτικά συγκροτήματα, αρχαίους βωμούς αλλά με σαφείς αναφορές στο παρόν.
Ο καλλιτέχνης αφιέρωσε τη ζωή του και την περιουσία του στην κατασκευή του έργου, και παρά το γεγονός ότι δούλευε την ιδέα του επί 52 χρόνια, θεωρεί ότι δεν έχει τελειώσει. Από το 1970 που ξεκίνησε να εργάζεται πυρετωδώς, βρέθηκαν πολλοί που πίστεψαν στο όραμά του και τον υποστήριξαν ενεργά, χρηματοδοτώντας το City με περίπου 40 εκατομμύρια δολάρια. Παράλληλα, με την αρωγή όλων αυτών των σημαντικών συλλεκτών, ιδιωτών και του ιδρύματος το οποίο θα διαχειρίζεται τον χώρο για τα επόμενα χρόνια, έχει ιδρυθεί ένα κληροδότημα για το City, με 30 εκατομμύρια δολάρια.
Το μέγεθός του, προκαλεί δέος αλλά και δεύτερες σκέψεις σχετικά με τα ποσά που δαπανήθηκαν αλλά και με τον ελιτίστικο χαρακτήρα του, αφού λίγοι είναι αυτοί που μπορούν να το επισκεφτούν λόγω της τοποθεσίας του.
Ωστόσο, το City, είναι ένα έργο που ο δημιουργός του φιλοδοξεί να παραμείνει αλώβητο μέσα στο χρόνο, να γίνει ένα «αρχαίο» μνημείο για τις γενιές του μακρινού μέλλοντος, που θα αντέξει τις λεηλασίες και τα χτυπήματα των φυσικών φαινομένων.
Διατρέχοντας το City μέσα από μια 3D παρουσίαση, διαπιστώνει κανείς ότι οι αναφορές στην διαμόρφωση των σύγχρονων αστικών τοπίων είναι πολλές. Η οικοδόμηση των πόλεων, περιλάμβανε πάντοτε την μετακίνηση βράχων, τις κατασκευές από σκυρόδεμα, τις κοιλότητες συσσώρευσης νερού, τα φράγματα, τους λατρευτικούς χώρους, τα μνημεία.
Το δημιούργημα του Michael Heizer, δεν προσφέρεται για ινσταγκραμικές λήψεις. Οι γωνίες, το παιχνίδισμα των σκιών με τα τμήματα της εγκατάστασης, ο όγκος του και το βάθος του δεν δίνουν ενιαίο και ιλουστρασιόν αποτέλεσμα. Ούτε προσφέρεται μόνο για να ικανοποιήσει κανείς την αισθητική του απλά και μόνο κοιτάζοντάς το. Για να το κατανοήσει ο επισκέπτης πρέπει να το ζήσει, να περιπλανηθεί μέσα σε αυτό, να αναζητήσει τα σημεία που τον συγκινούν, να χαθεί στις κοιλότητες, να κρυφτεί στις γωνίες, να περπατήσει στο χαλίκι του.
Το έργο δέχτηκε τους πρώτους επισκέπτες του στις 2 Σεπτεμβρίου. Περισσότερα εδώ.
