Εντυπώσεις από το βιβλίο «Ο Βασιλιάς και εγώ: Η ζωή μου με τον Ερίκ Καντονά» που κυκλοφόρησε πρόσφατα και στην Ελλάδα.
Ο Έρικ Καντονά ήταν ένας μεγάλος ποδοσφαιριστής και αυτό το ξέρουμε όλοι. Ήταν όμως και μία ολοκληρωμένη όσο και εκρηκτική προσωπικότητα, για αυτό και από τότε που κρέμασε τα παπούτσια του «ξεχάσαμε» πολύ γρήγορα πόσο μεγάλος ποδοσφαιριστής ήταν. Είναι τόσο πολυσχιδής η προσωπικότητα και η δράση του εντός και εκτός ποδοσφαίρου, ώστε να μην τον αντιμετωπίζουμε εδώ και 25 χρόνια ως έναν μεγάλο πρώην ποδοσφαιριστή, αλλά ως έναν πολύ καλό ηθοποιό, ως έναν ακτιβιστή του ποδοσφαίρου, ως έναν ικανότατο ερασιτέχνη ζωγράφο και ως ένα φιλόσοφο της ζωής που πολύ συχνά παίρνει παίρνει τολμηρές θέσεις για ζητήματα που αφορούν την κοινωνία.
Στατιστικά, είναι πολύ σπάνιο να τελειώνει η καριέρα ενός ποδοσφαιριστή και αυτός να μη μένει μέσα στο ποδόσφαιρο και να παύει εντελώς να βιοπορίζεται από αυτό. Ο Γάλλος δεν είχε ανάγκη κάτι τέτοιο. Όχι επειδή είχε βγάλει λεφτά για μια ζωή (άλλωστε έπαιξε ποδόσφαιρο σε μία εποχή που οι αμοιβές των ποδοσφαιριστών ήταν πολύ πάνω από το μέσο όρο των απλών εργαζομένων, αλλά όχι τόσο παρανοϊκές όσο οι σημερινές) αλλά επειδή οι ανησυχίες του τον ώθησαν να αναζητήσει άλλους δρόμους, μακριά από τα γήπεδα.
Ποιος θα μπορούσε άραγε να φανταστεί τον Καντονά να είναι προπονητής, να είναι παράγοντας, να είναι τεχνικός διευθυντής, να είναι, τέλος πάντων, κάτι από όλα αυτά που αναγκάζουν έναν πρώην ποδοσφαιριστή να βιώσει το ποδόσφαιρο από την άχαρη και τη λιγότερο γοητευτική πλευρά του; Δεν θα το άντεχε ούτε δευτερόλεπτο.
Όμως, ακόμη και τότε που έπαιζε ακόμα ποδόσφαιρο, ήταν εντελώς διαφορετικός από το υπόλοιπο σινάφι του. Ανεξάρτητος, ανυπότακτος, απείθαρχος ίσως, με τολμηρή άποψη και με ιδιαίτερη στάση ζωής. Δεν ήταν ανάγκη να υποστηρίζεις την ομάδα του για να σου ασκεί γοητεία. Και δεν μπορούσες να τον μισήσεις, ακόμα και αν σου έβαζε γκολ στα τελευταία λεπτά ενός Τελικού Κυπέλλου Αγγλίας, όπως το έκανε τον Μάιο του ‘96 στο Γουέμπλεϊ με αντίπαλο τη Λίβερπουλ.
Το βιβλίο «Ο Βασιλιάς κι Εγώ», που κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Δίχτυ σε μετάφραση του δημοσιογράφου Γιάννη Μπίλιου, περιγράφει όλα αυτά και ακόμα περισσότερα. Συγγραφέας είναι ο φίλος και συνοδοιπόρος του Έρικ Καντονά από την εφηβεία του ακόμα, ο ιστορικός και κοινωνιολόγος Κλοντ Μπολί, ο οποίος είναι αδερφός του γνωστού Γάλλου κεντρικού αμυντικού εκείνον των δεκαετιών Μπαζίλ Μπολί που υπήρξε συμπαίκτης με τον Καντονά στην Οσέρ, στη Μαρσέιγ και στην Εθνική Γαλλίας. Μας βάζει στα άδυτα της ζωής και της προσωπικότητας του καλού του φίλου και μας αποκαλύπτει κάποια πράγματα που ίσως περιμέναμε να τα διαβάσουμε, αλλά και κάποια άλλα που πραγματικά μάς εκπλήττουν. Αξίζει να ταξιδεύσετε στις σελίδες του.
Ο μεταφραστής Γιάννης Μπίλιος εργάζεται ως αθλητικός δημοσιογράφος από το 1990 και έχει ασχοληθεί με το ελληνικό και το διεθνές ποδόσφαιρο. Από το 2013 εργάζεται στην ΠΑΕ ΑΕΚ ως μέλος της Διεύθυνσης Επικοινωνίας και ως Υπεύθυνος του Μουσείου Ιστορίας της ΑΕΚ. Υπήρξε ακόμη επικεφαλής της ομάδας συγγραφής του βιβλίου για τα 90 χρόνια της ΑΕΚ. Στην πολυετή πορεία του συνεργάστηκε με πολλά ΜΜΕ του γραπτού και ηλεκτρονικού τύπου, ραδιοφωνικούς σταθμούς, ενώ έχει πλούσια αρθρογραφία σε εφημερίδες και περιοδικά για τα δρώμενα της διεθνούς ποδοσφαιρικής πραγματικότητας με εξειδίκευση στην Πρέμιερ Λιγκ. Μεταξύ άλλων, παρακολούθησε και κατέγραψε στον ελληνικό Τύπο, από τη σκοπιά του δημοσιογράφου, τα έργα και τις ημέρες του Ερίκ Καντονά στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ τη δεκαετία του ’90.
Διαβάστε επίσης
Είδαμε το «Photograph 51» στο Θέατρο Τέχνης
Η «Βαβυλώνα» βγαίνει στις αίθουσες
Τα σουρεαλιστικά δείπνα του Salvador Dali
10 κορυφαία ανδρικά ρολόγια από 1.000 έως και 10.000 ευρώ
