Ο Καναδός θεολόγος και best seller συγγραφέας Stephen Jenkinson έρχεται στην προβολή του ντοκιμαντέρ «Griefwalker» (με θέμα τον ίδιο) για να μας κάνει να προβληματιστούμε πάνω στη θανατοφοβική κουλτούρα των μοντέρνων καιρών.
Απώλεια, θάνατος, πένθος. Τρεις λέξεις που ο δυτικός πολιτισμός της συνεχούς ανάπτυξης και εξέλιξης δείχνει να μην αποδέχεται. Να μη θέλει να τις καταλάβει. Κι όμως, το τέλος της ζωής θα έπρεπε να είναι αυτό που στην ουσία του είναι: ένα σημαντικό γεγονός, όπως η γέννηση ή ο γάμος. Αυτή η τελευταία φράση συμπυκνώνει τη θέση του Καναδού θεολόγου, best seller συγγραφέα και κοινωνικού λειτουργού Stephen Jenkinson για τον θάνατο. Ο Jenkinson έρχεται στην Ελλάδα για πρώτη φορά, για να παραστεί στις 12 Ιουνίου στην προβολή του ντοκιμαντέρ «Griefwalker», στο οποίο πρωταγωνιστεί. Πρόκειται για μια παραγωγή του Καναδικού Εθνικού Κέντρου Κινηματογράφου, σε σκηνοθεσία Tim Wilson, που παρακολουθεί τον Jenkinson σε αίθουσες διδασκαλίας με γιατρούς και νοσοκόμες, σε συμβουλευτικές συνεδρίες με ασθενείς και τις οικογένειές τους, και σε συχνά αφοπλιστικά ειλικρινείς συζητήσεις για την προέλευση και τις συνέπειες των ιδεών του για το πώς ζούμε και πεθαίνουμε.
Το ντοκιμαντέρ θα προβληθεί για πρώτη φορά επί ελληνικού εδάφους, στο Βιομηχανικό Πάρκο ΠΛΥΦΑ, και αμέσως μετά θα ακολουθήσει συζήτηση με τον διανοητή, ο οποίος θεωρεί ότι οι άνθρωποι στην πλειονότητά μας είμαστε «αναλφάβητοι» στο πένθος και ότι αυτό είναι μια δεξιότητα που πρέπει να εξασκήσουμε, προκειμένου να ζήσουμε μια καλύτερη ζωή και να συμφιλιωθούμε μαζί του.
Όπως ο ίδιος λέει στο Zeitgeist: «Το πένθος δεν είναι συναίσθημα, δεν είναι κάτι σαν απελπισία, κατάθλιψη όπως συχνά γίνεται κατανοητό. Δεν έχει σχέση με αυτό που νιώθεις, αλλά με αυτό που κάνεις. Το πένθος είναι μια δεξιότητα που μαθαίνεται και εξασκείται. Και μέσα από αυτό μπορείς να μάθεις να αγαπάς τη ζωή». Για να συμπληρώσει: «Στην εποχή μας υποφέρουμε από αυτό που αποκαλώ αναλφαβητισμό του πένθους. Δεν έχουμε γλώσσα για το τι πραγματικά συμβαίνει, δεν έχουμε ικανότητα να εκφράσουμε το πώς είναι να πεθαίνεις και συχνά απειλούμαστε από σπαρακτικούς και τοξικούς φόβους σχετικά με τον θάνατο. Συνήθως, η αντίληψή για το τι είναι καλύτερος θάνατος, ταυτίζεται με τον πιο ανώδυνο, εκείνον πουν δεν τον καταλαβαίνεις. Με άλλα λόγια, δεν επιτρέπεται να ξέρεις ότι πεθαίνεις, όταν πεθαίνεις. Οι οικογένειες πολιορκούνται από διαφωνίες για το αν θα πουν ή όχι στους αγαπημένους τους ότι πεθαίνουν». Τι μπορεί να κερδίσει, λοιπόν, κάποιος από τον ίδιο τον θάνατό του; Να, η απάντηση: «Αν ήθελες να προσεγγίσεις τι σημαίνει να πεθαίνεις καλά, θα έπρεπε να φανταστείς ότι καθώς πεθαίνεις θα έχεις την ευκαιρία να ζήσεις με έναν τρόπο που η νορμάλ σου ζωή δεν σου επέτρεψε. Το πένθος γίνεται το κλειδί για να θυμηθείς τι χρειάζεται για να είσαι άνθρωπος, να είσαι ανθρώπινος».
Το ρόλο του συντονιστή στη συζήτηση θα έχει ο Αλέξης Ιωάννου, συνθετικός ψυχοθεραπευτής. Ο ίδιος αναφέρει για αυτήν την τόσο ιδιαίτερη βραδιά: «Η εκδήλωση θα λειτουργήσει ως μια εισαγωγή στη σκέψη και στην πρακτική του Jenkinson γύρω από το πένθος. Η πρόθεσή μου ως συντονιστής είναι να επιχειρήσω μια νοηματική απόδοση αυτής της προσέγγισης που έχει τις απαρχές της στο πολιτιστικό υπόβαθρο της Βορείου Αμερικής, στις συνθήκες που επικρατούν στην Ελλάδα». Από την εμπειρία του, καταθέτει τα εξής ενδιαφέροντα: «Ως ψυχοθεραπευτής, και παρατηρώντας την αύξηση των ανθρώπων που αναζητούν υπηρεσίες ψυχοθεραπείας, οφείλω να εστιάσω σε δύο δεδομένα: Πρώτον, η ψυχοθεραπεία στο σύνολό της σχετίζεται με το πένθος (είτε αυτό είναι συλλογικό, πολιτισμικό, προσωπική απώλεια, διαγενεακό/ιστορικό) και την αδυναμία των ανθρώπων να πενθήσουν. Δεύτερον, αυτή η αδυναμία δεν είναι τόσο μια προσωπική αδυναμία, όσο μια πολιτισμική συνθήκη των καιρών μας…».
Μην το χάσετε!
INFO
Δευτέρα 12 Ιουνίου 19.00 – 21.30
Βιομηχανικό Πάρκο ΠΛΥΦΑ, Κορυτσάς 39, Αθήνα 104 47
Εισιτήρια: 12 € (γενική είσοδος) και 8 € (ομαδικά εισιτήρια από 3 άτομα και πάνω)
Το φιλμ θα προβληθεί στα αγγλικά με ελληνικούς υποτίτλους και η συζήτηση που θα ακολουθήσει θα είναι στα αγγλικά με παράλληλη μετάφραση.
