Με το ολοκαίνουριο άλμπουμ «2020» και την επανεκτέλεση του «It’s My Life» μας υπενθυμίζει ότι για να δούμε το ουράνιο τόξο, πρέπει πρώτα να αντέξουμε τη βροχή και μας βάζει στο πνεύμα της καινούριας χρονιάς με τον πιο ταιριαστό τρόπο.
Το 2020 έφυγε παίρνοντας μαζί του εκατομμύρια ζωές, όνειρα και ελπίδες που αποδείχθηκαν φρούδες, ματαιωμένα σχέδια και αναπόδραστες πτώσεις. Κακά τα ψέματα, λίγα είναι τα καλά που θα μείνουν να θυμόμαστε από τη χρονιά που φεύγει. Ένα από αυτά ήταν το 15ο άλμπουμ των Bon Jovi, που είχαν την τόλμη να το ονομάσουν «2020», λες και κάποιος θα θέλει να θυμάται όλα αυτά που συνέβησαν κατά τη διάρκειά του. Κι όμως. Ήταν μια χρονιά που η δύναμη της κοινότητας και η αξία της συλλογικότητας έκανε τον ατομικισμό να αμφιβάλει για τον εαυτό του, ήταν μια περίοδος που οι εσωστρεφείς αποκαταστάθηκαν στην εκτίμηση της επιβαλλόμενης εξωστρέφειας, ήταν ένα έτος που κράτησε πολύ παραπάνω, τόσο που πλέον μπορούμε να αντιληφθούμε διαφορετικά τον τρόπο μέτρησης του χρόνου, αλλά και την αξία του.Μέσα στο δοκιμαστικό σωλήνα των μοντέρνων καιρών που λέγεται καραντίνα, ο Τζον Μπον Τζόβι έγραψε τραγούδια που πρόσθεσαν λίγο φως στα σκοτάδια των ημερών, όχι μόνο λόγω της υγειονομικής κρίσης, αλλά και εξαιτίας των συνεχών ρατσιστικών φαινομένων στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Τους στίχους του κομματιού «Do What You Can», το έγραψε μαζί με τους φαν του για τον αγώνα των ανθρώπων απέναντι στην πανδημία COViD-19, ταιριάζοντας στιχάκια και αράδες από εκείνα που του έστειλαν οι χιλιάδες που ανταποκρίθηκαν στο ψηφιακό του κάλεσμα και που περιγράφουν σκηνές από τις ζωές ανθρώπων που προσπαθούν να ξανακερδίσουν ό,τι έχασαν.
«Λυγίζουμε, αλλά δεν σπάμε, εδώ κάτω που βρισκόμαστε τώρα, όλοι καταλαβαίνουμε πώς όταν δεν μπορείς να κάνεις αυτό που κάνεις, τότε κάνεις ό,τι μπορείς…»
Υπάρχει, όμως, και κάτι ακόμη που μάθαμε από τον Τζον Μπον Τζόβι και την παρέα του το ζοφερό 2020: Ότι η ζωή έχει και θα έχει, ευτυχώς, εναλλαγές. Ό,τι ήταν ορμητικό και έμοιαζε ακατάβλητο θα έρθει η ώρα που θα υποταχθεί στη φυσική ροή των πραγμάτων, αλλά η ανάγκη της ανθρωπότητας για ελευθερία και πρόοδο δεν σταματά ποτέ, ούτε μπροστά στις συνταρακτικές αλλαγές που όλοι αντιμετωπίζουμε ούτε μπροστά σε οποιαδήποτε άλλη καταστροφή -τουλάχιστον μέχρι το τέλος του κόσμου.
20 χρόνια πριν (2000) οι Bon Jovi κυκλοφόρησαν το mega hit «Its my Life», έναν ύμνο για το δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να ορίζει τη ζωή του και να παλεύει για αυτή. Αν και δεν θεωρείται από τους οπαδούς της διάσημης μπάντας από τα καλύτερά τους λόγω του ότι ξεφεύγει από κάπως από το αναμενόμενο ύφος τους, σήμερα έχει πάνω από 900 εκατομμύρια views στο Youtube.
Το 2020, το επανερμήνευσε μέσα από το σπίτι του χωρίς την ξεσηκωτική δράση, την ατμόσφαιρα πάρτυ και τη νεανική ορμή της πρώτης εκδοχής. Μα με πολύ περισσότερο συναίσθημα και εσωτερική δύναμη, αλλά και φωνή φθαρμένη από την πατίνα του χρόνου, σαν έναν απολογισμό ζωής λίγο πριν τα 60 του. Η νέα, ακουστική version εξακολουθεί να «μην είναι για ραγισμένες καρδιές, ούτε μια προσευχή για αυτούς που τους εγκατέλειψε η πίστη τους». Είναι όμως η ώριμη απόφαση ενός ανθρώπου, να «μην είναι απλώς ένα πρόσωπο στο πλήθος» γιατί είναι η ζωή του και θέλει να το κάνει με το δικό του τρόπο, όπως έχει πει ο Φρανκ Σινάτρα. Είναι ένα τραγούδι «για αυτούς που στάθηκαν στο πόδια τους, που δεν υποχωρούν» και η καλύτερη έμπνευση για το 2021.
«Είναι η δική μου ζωή μου / Είναι τώρα ή ποτέ, Δεν θα ζήσω για πάντα/Απλώς θέλω να ζήσω, όσο είμαι ζωντανός / Γιατί είναι η δικιά μου ζωή»
