Δείτε καταπληκτικές εικόνες από την έκθεση που επιμελείται αυτήν την περίοδο στη Σαγκάη ο star της μοντέρνας τέχνης, γεφυρώνοντας το χάσμα μεταξύ του ευτελούς και του υψηλού, του λαϊκού και του απρόσιτου.
Κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί γιατί ασχολούμαστε με μία έκθεση που γίνεται στη Κίνα και ποιους αφορά. Πραγματικά, εμείς δεν βρίσκουμε ούτε έναν λόγον για να μην ασχοληθούμε με αυτό το μεγάλο γεγονός που γίνεται τώρα στη γκαλερί Perrotin Shanghai. Καταρχάς γίνεται στη γκαλερί του πιο επιδραστικού έμπορου τέχνης της χιλιετίας που διανύουμε, του Γάλλου Emmanuel Perrotin, που έχει αναδείξει καλλιτέχνες όπως οι Takashi Murakami, Maurizio Cattelan, KAWS, JR, Daniel Arsham σε stars, ενώ ήταν ένας από τους πρώτους που συνεργάστηκε με τον Damien Hirst. Αναμενόμενα, κάθε έκθεση στις γκαλερί Perrotin (υπάρχουν άλλες πέντε σε Παρίσι, Τόκυο, Σεούλ, Νέα Υόρκη, Χονγκ Κονγκ) αποτελεί πρώτου μεγέθους γεγονός. Το δεύτερο είναι η παρουσία σε αυτή ως επιμελητή του Τακάσι Μουρακάμι (γεννήθηκε το 1962), αυτού του πανέξυπνου δημιουργού που εκφράζει το μεταμοντέρνο στην ιαπωνική Τέχνη και έβαλε τέρμα σε ένα καλλιτεχνικό τέλμα που κράτησε αρκετές δεκαετίες. Ήταν αυτός που πριν από δύο δεκαετίες εισήγαγε τη Superflat προσέγγιση. Ένα κίνημα, ουσιαστικά, που θεωρείται αναπόσπαστο συστατικό της μοντέρνας τέχνης, μοιάζει με Pop Art αλλά έχει τις ρίζες της στην κουλτούρα των manga και των anime, δηλαδή των παραδοσιακών γιαπωνέζικων κόμιξ και γελοιογραφιών.Η έκθεση τιτλοφορείται Healing (ίαση, επούλωση, γιατρειά) και καταδεικνύει την τεράστια σημασία της εν λόγω τάσης, καθώς ενώ η δυτική τέχνη βασίζεται στις διαφορές μεταξύ υψηλής και μαζικής, η Superflat καθιερώνεται ως μια ανεξάρτητη γενιά ιαπωνικής τέχνης που κινείται αδιάκοπα στο παρόν, το παρελθόν και το μέλλον και ταυτόχρονα καταφέρνει να συνδυάζει την υψηλή με τη λαϊκή κουλτούρα και το παραδοσιακό με το σύγχρονο, χωρίς προκαταλήψεις και όρια. Η Superflat ξεκινάει από τη ζωγραφική και τη γλυπτική, επεκτείνεται όμως και στην κεραμική, η οποία αποτελούσε πάντοτε μια δημοφιλή τέχνη του ιαπωνικού πολιτισμού.
Στην έκθεση αποτυπώνεται το εκκεντρικό σύμπαν του Μουρακάμι και παρουσιάζονται δυο από τους πιο αναγνωρίσιμους χαρακτήρες του, ο Kaikai και η Kiki, οι οποίοι είναι επηρεασμένοι από μάνγκα, τα αμερικανικά κινούμενα σχέδια και λαϊκές αποτυπώσεις της χώρας του Ανατέλλοντος Ηλίου. Ο Kaikai είναι ένας παιδικός χαρακτήρας ενδεδυμένος με στολή κουνελιού, ενώ η Kiki είναι μια παιχνιδιάρα φιγούρα με τρία μάτια και μεγάλους κυνόδοντες. Ο δημιουργός τους έχει δηλώσει ότι πρόκειται για μια αναπαράσταση του καλού και του κακού.
Εκεί, οι επισκέπτες θα μπορέσουν επίσης να θαυμάσουν τον μνημειώδη, λουλουδένιο ακρυλικό πίνακα μήκους 15 μέτρων, ο οποίος αποτελεί ένα από τα πιο εμβληματικά έργα του Μουρακάμι. Συγκεκριμένα, ο πίνακας απεικονίζει μια υπέρλαμπρη σύνθεση λουλουδιών και χρωμάτων. Ο καλλιτέχνης έδινε ιδιαίτερη βαρύτητα στο σχεδιασμό λουλουδιών ανέκαθεν κι αυτό, διότι τα floral μοτίβα, αν και αποπνέουν ειρήνη και ευτυχία γενικώς, για τους Ιάπωνες λειτουργούν αντιφατικά φέρνοντας στη μνήμη τους περίεργα συναισθήματα από την περίοδο του 1940.
Έχοντας κερδίσει επιτυχία και αναγνώριση διεθνώς, ο Murakami έχει αφιερωθεί στην καλλιέργεια και υποστήριξη της σταδιοδρομίας μιας νεότερης γενιάς ιαπωνών καλλιτεχνών. Έτσι, η έκθεση είναι αφιερωμένη στους καλλιτέχνες της Kaikai Kiki (μτφ. γενναίος, δυνατός και ευαίσθητος) της εταιρείας παραγωγής έργων τέχνης, που ο ίδιος έχει συστήσει. Οι εν λόγω καλλιτέχνες ανήκουν σε μια νέα γενιά που μεγάλωσε σε ένα περιβάλλον όπου τα βιντεοπαιχνίδια και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν πάντα μέρος της καθημερινότητας τους. Για παράδειγμα, οι Chiho Aoshima και η Ob, εξερευνούν ένα ονειρικό, θα λέγαμε, φίλτρο της γυναικείας ψυχής μέσω των στοιχείων kawaii. Πρόκειται, για μορφές καρτούν με μεγάλα κεφάλια, φαρδουλά μάτια και μωρουδίστικα πρόσωπα. Αυτή η συνένωση του ρεαλισμού και του φανταστικού είναι από τις σημαντικότερες διαστάσεις της Superflat και απεικονίζεται επακριβώς στα έργα της Chiho Aoshima και Aya Takano, όπου η Aoshima μετατρέπει γυναικείες μορφές σε ποτάμια και βουνά οριοθετώντας με αυτόν τον τρόπο τα οργανικά πλάσματα με τα άψυχα αντικείμενα. Ακόμα, στο ίδιο βεληνεκές κινείται και η Takano, όπου η ιεραρχία δεν υπάρχει πουθενά στα έργα της και όλα συνυπάρχουν αρμονικά, όπως ακριβώς δηλαδή ορίζει η Superflat.
