Ο συντάκτης του Zeitgeist γράφει για τη Φώφη όπως την έζησε, την τελευταία φορά που τη συνάντησε και για τα πολλά θετικά που αφήνει πίσω της, ως άνθρωπος και ως πολιτικός.
Δεν το περιμέναμε. Εμείς τα επαγγελματικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, του Κινήματος Αλλαγής. Και πώς να γράψεις, την ώρα που τα δάκρυα δεν έχουν στεγνώσει. Για έναν άνθρωπο γελαστό, ευγενικό, χαμογελαστό. «Παντελή τι κάνει η οικογένεια, η σύζυγός, τα παιδιά», με ρωτούσε όποτε συναντιόμασταν. Στη Βουλή για να φτιάξω τα δελτία Τύπου της ομιλίας, στο γραφείο της για να κάνουμε μια δήλωση για την τηλεόραση ή στο σπίτι της. «Παιδιά ένα καφέ για τον Παντελή», έλεγε όποτε χρειάστηκε να βρεθώ στο σπίτι της για να βιντεοσκοπήσουμε, ειδικά την περίοδο της πανδημίας που ήμασταν όλοι μέσα. Με καφέ και κουλουράκια που ήταν η αγαπημένη της καθημερινή συνήθεια.
Την είδα για τελευταία φορά στις 7 του μήνα, στη Βουλή, στη συζήτηση για την συμφωνία με τη Γαλλία. Ήταν δυναμική, όπως την ξέραμε. Μέχρι και για Μόδα συζητούσε, όταν μία κοπέλα του γραφείου επαίνεσε το ταγιέρ που φορούσε. Και τη Δευτέρα 11 Οκτωβρίου ακύρωσε την εμφάνισή της στην τηλεόραση αλλά και μία ομιλία της και μία μόλις ημέρα μετά αποσύρθηκε από τις εσωκομματικές εκλογές. Δεν ήμουν για χρόνια μαζί με τη Φώφη. Τα τελευταία χρόνια τη γνώρισα και ούτε ο πιο στενός συνεργάτης της έγινα. Αλλά υπήρχε η συνεργασία και υπήρξε και προσωπική γνωριμία. Στο καρναβάλι του Άργους Ορεστικού χορέψαμε στη μέση του δρόμου, με τον άνδρα της, τον Ανδρέα Τσούνη να μην μπορεί να κρατήσει τα γέλια του.
Η Φώφη σήκωσε το βαρύ φορτίο της ανασυγκρότησης του ΠΑΣΟΚ. Παρέλαβε ένα κόμμα διαλυμένο οικονομικά και οργανωτικά. Και το παραδίδει με διπλάσιο ποσοστό από ότι πήρε, νοικοκυρεμένο στα οικονομικά του και απολύτως οργανωμένο. Με τους τομείς να παράγουν έργο και πρόγραμμα. Το Κίνημα Αλλαγής ήταν δικό της δημιούργημα για μπουν στην ίδια ομπρέλα κόμματα όπως το Ποτάμι, η Δημοκρατική Ανανέωση. Μας κράτησε ενωμένους και αυτή ήταν η μεγαλύτερη πολιτική παρακαταθήκη, μαζί με το γεγονός ότι έβαλε περισσότερη ανθρωπιά στην πολιτική. Ο αγώνας της για τη ζωή, η νίκη της επί του καρκίνου είναι ένα παράδειγμα για όλους μας. Ήδη αποτελεί ένα σύμβολο θάρρους και θέλησης για όλους τους ανθρώπους που τα βάζουν με τον καρκίνο.
Καλό ταξίδι αγωνίστρια!
