Η νεότερη αγία της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας, απέκτησε τον δικό της πανέμορφο ναό, ένα λαμπρό αρχιτεκτονικό έργο που υμνεί τον Θεό αλλά ασπάζεται τις έννοιες «βιωσιμότητα», «αειφορία», «οικολογία».
Η Santa Maria Goretti (1890 – 1902) είναι η νεότερη αγία της Παπικής εκκλησίας, η οποία πέθανε με μαρτυρικό τρόπο σε ηλικία μόλις 12 ετών, αντιστεκόμενη σε μια απόπειρα βιασμού της. Η αγιοποίησή της έγινε το 1947, ύστερα από μια μακρά περίοδο όπου φανερωνόταν σε πιστούς, αλλά και σε θαυματουργικά γεγονότα.
Το 2015 ξεκίνησε η κατασκευή της εκκλησίας που είναι αφιερωμένη σε αυτή και πρόσφατα ολοκληρώθηκε, ύστερα από περίπου 6 χρόνια εργασιών. Ο νέος ενοριακός ναός της Santa Maria Goretti βρίσκεται στον λόφο της Calabria, στην πόλη Mormanno, στην επαρχία της Κοζέντσα. Πρόκειται για ένα έργο του χαρισματικού Ιταλού αρχιτέκτονα Μario Cucinella, το οποίο εντυπωσιάζει με την ομορφιά και τη σοφία του. Οι φυσικές γραμμές και οι καμπύλες της μπαρόκ αρχιτεκτονικής ενέπνευσαν το σχέδιο του αρχιτέκτονα που θεωρείται ένα από τα πιο σημαντικά ονόματα στη σύγχρονη αρχιτεκτονική.
Ειδικότερα, η εκκλησία αποτελείται από τέσσερις λευκές τσιμεντένιες αψίδες, οι οποίες δημιουργούν ένα ξεχωριστό ρέον σχήμα. Το υπόλοιπο εξωτερικό της εκκλησίας χαρακτηρίζεται από μερικά βασικά στοιχεία, όπως ένα λεπτό άνοιγμα εισόδου, έναν φωτισμένο σταυρό και χαραγμένες λέξεις που σχετίζονται με τη ζωή της αγίας. Το minimal εξωτερικό δίνει τη θέση του σε ένα κατανυκτικό εσωτερικό γεμάτο με ημιδιαφανές ύφασμα κρεμασμένο από την οροφή ύψους 16 μέτρων, με τη μορφή καμπυλωτών κουρτινών. Αυτό το αιθέριο στοιχείο σχεδίασης συνεχίζει τη ρέουσα μορφή της αρχιτεκτονικής, ενώ φιλτράρει το απαλό φως στον χώρο λατρείας.
Για τα έπιπλα, ο Cucinella δημιούργησε απλά βάθρα και καθίσματα από ξύλο και ατσάλι που χρησιμεύουν για την ανάδειξη των αρχιτεκτονικών και γλυπτικών στοιχείων του εσωτερικού της εκκλησίας. Ενώ, αντανακλώντας τα ρευστά σχήματα των τοίχων, ο καλλιτέχνης Giuseppe Maraniello δημιούργησε ένα αναλόγιο, μια σκηνή, μια κολυμβήθρα βαπτίσματος και μια φιγούρα της Παναγίας από πέτρα, μπρούτζο και μωσαϊκό.
Εκτός από τη δημιουργία ενός χαρακτηριστικού αλλά διαχρονικού θρησκευτικού κτηρίου, ο Cucinella πέτυχε να σφυρηλατήσει μια σχέση μεταξύ τέχνης και αρχιτεκτονικής, σε διάλογο με το μεταφυσικό στοιχείο. Και ως απόλυτα μοντέρνα προσέγγιση που σέβεται το περιβάλλον και τους πόρους του πλανήτη, η εκκλησία έχει ελάχιστες ανάγκες για συντήρηση και κατανάλωση ενέργειας. Οι πράσινες στέγες και οι φυτεμένες εσωτερικές αυλές, καθώς και ο βιολογικός κήπος μπροστά από το πρυτανείο συμβάλλουν στη βιωσιμότητα του έργου και εξυπηρετούν και την τοπική κοινωνία.
