Ντύνοντας με μάλλινη κλωστή το διάσημο κουτί μιας σούπας Campbell’s και μεταγράφοντας το λογότυπο σε ένα πλεχτό μοτίβο, η Κοζλόφσκα κάνει τέχνη αλλά ταυτόχρονα και πολιτική.
Ο Άντι Γουόρχολ θα πρέπει να αισθάνεται περήφανος. Η μόλις 20 ετών καλλιτέχνις Alicja Kozlowska από την Πολωνία συνδέει όπως και ο (ουγγρικής καταγωγής εκείνος…) πάπας της pop art και ένας από τους επιδραστικούς ανθρώπους του 20ου αιώνα, τη μαζική παραγωγή καταναλωτικών αγαθών με την Τέχνη δημιουργώντας πρωτότυπα, τρισδιάστατα, μάλλινα γλυπτά στη φόρμα και την αισθητική γνωστών καταναλωτικών προϊόντων -συσκευασμένων τροφίμων και ποτών κυρίως- που δεσπόζουν ως brands στα σουπερμάρκετ όλου του κόσμου.
Πακέτα των διάσημων μπισκότων Oreos, κλασικά πράσινα μπουκάλια μπίρας Heineken, εμβληματικές κονσέρβες Campbell’s (φόρος τιμής στον μεγάλο Γουόρχολ, ασφαλώς…), σακουλάκια από σοκολατάκια m & m’s, μπάρες Kit Kat, συσκευασίες από πατατάκια Lay’s και κουτάκια αναψυκτικών σε φυσικές διαστάσεις, αναδημιουργούνται και νοηματοδοτούνται στα επιδέξια χέρια και τις ραφτικές μηχανές της Alicja Kozlowska.
Απολύτως αναγνωρίσιμα λογότυπα – σύμβολα του δυτικού βιομηχανικού πολιτισμού εξυφαίνονται (κυριολεκτικά!) από την Πολωνή καλλιτέχνιδα, η οποία θα πρέπει να θεωρείται μέρος ενός ευρύτερου καλλιτεχνικού κινήματος που αναβαθμίζει το πλέξιμο και το κέντημα σε μια μορφή παραστατικής τέχνης.
Θυμίζουμε ότι μέχρι πρόσφατα είχε αναπτυχθεί σε όλο τον κόσμο ένα εντυπωσιακό εικαστικό κίνημα πλεξίματος, κυρίως δημόσιων αντικειμένων (παγκάκια, στύλοι φωτισμού, γλυπτά σε δημόσιους χώρους, σιντριβάνια, παιδικές χαρές κ.ά.), εδώ όμως έχουμε να κάνουμε όχι απλά για το ντύσιμο υπαρχόντων φυσικών αντικειμένων αλλά για τη δημιουργία ενός νέου, αυτόνομου και ξεχωριστού έργου τέχνης.
Κάθε έργο της Alicja Kozlowska συντίθεται, πλέκεται για να ακριβολογούμε, με προσοχή και υπομονή, με την καλλιτέχνιδα να καλύπτει το αυθεντικό αντικείμενο με αμέτρητους κόμπους και ραφές, αξιοποιώντας μια παραδοσιακή μεν αλλά απολύτως καινοφανή τεχνοτροπία. Μια τεχνοτροπία που υμνεί τον καταναλωτισμό αλλά ταυτόχρονα επισημαίνει και τις μακροχρόνιες επιπτώσεις της υπερκατανάλωσης. Κυρίως την έλλειψη πρωτότυπης φόρμας σε έναν κουρασμένο από την αέναη παραγωγή αγαθών υλικό πολιτισμό…
