Ένα σπάνιο και τραγικά επίκαιρο έργο του Καμπανέλλη, μια μαύρη κωμωδία για ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί στη ζωή μας και που δυστυχώς, δεν σταματάει ποτέ, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο.
Το θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Ο μπαμπάς ο πόλεμος» γράφτηκε το 1952 στην πρώτη του μορφή, αλλά ευτύχησε να παρουσιαστεί μόλις το 1979, από το θέατρο Τέχνης. Πρόκειται για μια πολυπρόσωπη κωμωδία εμπνευσμένη από το ιστορικό γεγονός της πολιορκίας της Ρόδου από τον Δημήτριο τον Πολιορκητή, το 305 π.Χ., με την οποία ο Καμπανέλλης σατιρίζει σύγχρονα ήθη και πάθη. Όπως ο ίδιος αναφέρει: «Το ερέθισμα που κατέληξε στην κωμωδία Ο μπαμπάς ο πόλεμος –ακατάλληλο από πρώτη άποψη για Κωμωδία- το έδωσε η ψυχροπολεμική ένταση που ακολούθησε τις μεγάλες προσδοκίες. Η ελπίδα πως ο πόλεμος που λίγα χρόνια πριν είχε τελειώσει ήταν ο τελευταίος πόλεμος έμοιαζε με παιδαριώδη αφέλεια. Η κατάσταση ήταν και τότε θολή και απειλητική. Οι σύμμαχοι σαν να είχαν μολυνθεί από το κακό που πολέμησαν και γίνηκαν και νικητές και διάδοχοι του».
Το έργο δεν είναι κωμωδία, αλλά μια βαθιά πολιτική και κοινωνική ιστορία, όπου επαληθεύεται ότι το χρήμα μπορεί τα πάντα, να αλλάξει ακόμα και ανθρώπινα στερεότυπα τα οποία λίγοι μπορούν να διατηρήσουν. Η ιστορία που επιλαμβάνεται είναι πανταχώς παρούσα…
Η υπόθεση έχει ως εξής: Λίγα χρόνια μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, οι διάδοχοι του πολεμούν μεταξύ τους για την κυριαρχία του κόσμου. Η Ρόδος, κηρύσσοντας αυστηρά ουδετερότητα, έχει μετατραπεί σε έναν ασφαλή τουριστικό παράδεισο. Δημόσια κτίρια και ναοί έχουν μετατραπεί σε επιχειρήσεις ενώ η κυβέρνηση έχει αντικατασταθεί από το Ανώτατο Ξενοδοχειακό Συμβούλιο. Όταν ο πόλεμος μεταφέρεται στην θάλασσα, οι Ροδίτες με τον φόβο ότι οι Μακεδόνες του Δημητρίου του Πολιορκητή πλέουν εναντίον τους, στέλνουν τον καλύτερο τους μάγειρα και την πιο όμορφη κοπέλα του νησιού για να τον ξελογιάσουν. Ο Δημήτριος όμως ερωτεύεται τη Ρόδο και αποφασίζει να την κατακτήσει. Οι τουρίστες φεύγουν, ο στρατός του Δημητρίου αποβιβάζεται στο νησί, και όταν ένας σερβιτόρος εκσφενδονίζει ένα πιάτο εναντίον τους, οι Μακεδόνες καίνε όλα τα μαγαζιά της παραλίας προς παραδειγματισμό. Ο λαός της Ρόδου τότε παίρνει τα όπλα, μαχαιροπήρουνα στην αρχή, και πολεμάει. Ο μπαμπάς της Ιστορίας ο πόλεμος έχει ξεκινήσει και όλα μέλλουν να αλλάξουν. Οι Ροδίτες αντιγράφουν τους Μακεδόνες, γίνονται άριστοι πολεμιστές και νικούν. Ο Δημήτριος ξελογιάζεται από την ομορφιά και τις χαρές της ζωής και χάνει. Η Ρόδος θα συνεχίσει να πλουτίζει αλλά πλέον μέσω μιας άλλης πιο επικερδούς επιχείρησης, της βιομηχανίας του πολέμου. «Πατήρ πάντων Πόλεμος», όπως έλεγε ο Ηράκλειτος…
Η άποψή μας:Δεν είναι κωμωδία, αλλά μια καλοπαιγμένη και καλοσκηνοθετημένη βαθιά πολιτική και αντιπολεμική ιστορία, όπου επαληθεύεται ότι το χρήμα μπορεί τα πάντα, να αλλάξει ακόμα και ανθρώπινα στερεότυπα τα οποία λίγοι μπορούν να διατηρήσουν. Παρακολουθείται πολύ ευχάριστα, με το κείμενο να γοητεύει ακόμη, αλλά και τις σύγχρονες αναφορές να υποβόσκουν και να δημιουργούν συνειρμούς.
Η σκηνοθετική ομάδα επισημαίνει πως όταν ξεκινούσαν την οργάνωση της παράστασης μούδιασαν από τα θλιβερά και δυσοίωνα νέα, της επέμβασης της Ρωσίας στην Ουκρανία. Λίγες εβδομάδες πριν την πρεμιέρα, παρακολούθησαν τα όσα διαδραματίζονται στην Παλαιστίνη. Και στη συλλογιστική τους καταλήγουν ότι στον πόλεμο, έννοιες όπως η δημοκρατία και η ελευθερία θρυμματίζονται. Οι μεγάλες ιδέες για οικονομικό και στρατιωτικό imperium δημιουργούν κρίση για τους αδύναμους και ευκαιρίες για τους ισχυρούς. Η δίψα για κέρδος και η δίψα για εξουσία, είναι όψεις στο ίδιο νόμισμα και ας προβάλλονται ως κάτι διαφορετικό. Ο Καμπανέλλης πλέκει επί σκηνής έναν κόσμο με συμμαχίες, συγκρούσεις, πάθη, ματαιώσεις και προσδοκίες. Έναν κόσμο διόλου μακριά από την πραγματικότητα, διόλου μακριά από τη φαιδρότητα και την τραγικότητα που έχει η ίδια η ζωή, ο ίδιος ο Πόλεμος. Στον επίλογο του έργου, βουτηγμένη στην ειρωνεία, έρχεται η συμφιλίωση που ελπίζει σε ένα αύριο ειρηνικό που θα σέβεται την αξία της ανθρώπινης ζωής.
Η ταυτότητα της παράστασης
Σκηνοθεσία: Κώστας Παπακωνσταντίνου
Κινησιολογία: Ηλίας Χατζηγεωργίου
Σκηνικά: Βίκυ Πάντζιου
Κοστούμια: Ματίνα Μέγκλα
Μουσική: Βασίλης Κουτσιλιέρης
Σχεδιασμός φωτισμών: Γιώργος Αγιαννίτης
Kατασκευή σκηνικού: Γκάυ Στεφάνου, Άννα Σάπκα, Χαρά Παπουνίδου
Φωτογραφίες: Νίκος Βαρδακαστάνης
Ηθοποιοί: Ελισσαίος Βλάχος, Χαρά Δημητριάδη, Αγγελική Μαρίνου, Δήμητρα Μητροπούλου, Μαριάννα Ντίρου, Δημοσθένης Ξυλαρδιστός, Γιώργος Σύρμας, Δημήτρης Τσιγκριμάνης
Παραστάσεις: Κάθε Σάββατο στις 18:00
Θέατρο OLVIO: Ιερά Οδός 67 & Φαλαισίας 7, Βοτανικός
Διάρκεια: 105 λεπτά
Κλείστε το εισιτήριό σας εδώ
Γενική είσοδος: 15 ευρώ.
