Βαλεντίνοι υπάρχουν πολλοί, όμως ένας είναι αυτός που κάθε χρόνο οδηγεί την ανθρωπότητα σε ένα ξέφρενο χορό δαπανών.
Λίγες γιορτές έχουν εμπορευματοποιηθεί τόσο έντονα, όσο η 14η Φεβρουαρίου, με τα οικονομικά μεγέθη να προκαλούν ίλιγγο κατακτώντας κάθε χρόνο όλο και ψηλότερες κορυφές στα γραφήματα των δισεκατομμυρίων δολαρίων, ευρώ και όχι μόνο. Με λίγα λόγια, το κομμάτι της πίτας που αντιστοιχεί στον Άγιο Βαλεντίνο κάθε άλλο παρά ευκαταφρόνητο είναι και λίγο πολύ, όλοι (ή σχεδόν όλοι) συμμετέχουμε με κάποιο τρόπο στη φρενίτιδα της συγκεκριμένης ημέρας. Όμως αν το καλοσκεφτούμε, ελάχιστοι από εμάς έχουμε αναρωτηθεί για την ταυτότητα του αγίου στην ποδιά του οποίου σφάζονται πορτοφόλια και πιστωτικές.
Αναζητώντας απάντηση στο ερώτημα «Μα ποιος ήταν τέλος πάντων αυτός ο Άγιος Βαλεντίνος;» διαπιστώνουμε ότι τα γεγονότα δεν είναι εντελώς ξεκάθαρα, γεγονός που αφήνει μια επίγευση μυστηρίου γύρω από την πραγματική του ταυτότητα. Καταρχάς, ο άγιος που γιορτάζουμε στις 14 Φεβρουαρίου είναι επίσημα γνωστός ως Άγιος Βαλεντίνος της Ρώμης ώστε να ξεχωρίζει από τους δεκάδες άλλους Αγίους Βαλεντίνους της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Αυτό συμβαίνει γιατί το «Valentinus» το οποίο στα Λατινικά σημαίνει άξιος, δυνατός ή ισχυρός, υπήρξε δημοφιλές προσωνύμιο ανάμεσα στον 2ο και τον 8ο αι. μ.Χ., με αποτέλεσμα αρκετοί μάρτυρες κατά τη διάρκεια των αιώνων να φέρουν αυτό το όνομα.
Επίσημα αναγνωρισμένος από τη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, ο Άγιος Βαλεντίνος κατά μία εκδοχή ήταν ένα υπαρκτό πρόσωπο που πέθανε γύρω στο 270 μ.Χ. Σε αναφορά γύρω στο 1400 περιγράφεται ως ιερέας ναού που αποκεφαλίστηκε από τον αυτοκράτορα Κλαύδιο Β’ επειδή βοήθησε ζευγάρια χριστιανών να παντρευτούν. Άλλη εκδοχή υποστηρίζει ότι ο Βαλεντίνος ήταν ο Επίσκοπος του Τέρνι, που επίσης μαρτύρησε από τον Κλαύδιο Β’ στα περίχωρα της Ρώμης. Ωστόσο, αυτό που εντείνει το μυστήριο γύρω από την πραγματική ταυτότητα του Αγίου Βαλεντίνου είναι το γεγονός ότι η Καθολική Εκκλησία διέκοψε το προσκύνημά του το 1969, αν και το όνομά του παραμένει στον κατάλογο των επίσημα αναγνωρισμένων αγίων.
Ωστόσο όπως δείχνουν τα διαθέσιμα ιστορικά στοιχεία, η σύλληψη της ρομαντικής αυτής γιορτής ανήκει στον Άγγλο ποιητή Geoffrey Chaucerο οποίος χρησιμοποιούσε στο έπακρο την ποιητική αδεία για τη σύνθεση των έργων του. Η συνήθης συγγραφική πρακτική του ήταν να τοποθετεί τους χαρακτήρες των έργων του μέσα σε πλασματικά ιστορικά πλαίσια τα οποία παρέθετε ως αληθινά. Έτσι, οι μελετητές αναφέρουν ότι δεν υπάρχει καμία αναφορά για ρομαντικούς εορτασμούς την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου πριν από τη συγγραφή ενός ποιήματος από τον Chaucerο, γύρω στο 1375. Πρόκειται για το ποίημα με τίτλο «Parliament of Foules», το οποίο αποτελείται από περίπου 700 γραμμές γραμμένο με μορφή ονειρικού οράματος και περιέχει μια από τις πρώτες αναφορές στην ιδέα ότι η συγκεκριμένη ημέρα είναι ιδιαίτερη για τους ερωτευμένους. Και εγένετο η Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου!
Από τότε έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι και σήμερα γιορτάζουμε με δόξα και τιμή τον ξενόφερτο άγιο με σοκολάτες και λουλούδια, με ρομαντικά δείπνα και χορούς υπό το φως των κεριών και πάνω απ΄ όλα, με πολλά δώρα. Και αν μας φαίνεται λίγη μία μέρα, μπορούμε να γιορτάζουμε περισσότερες φορές μέσα στο χρόνο. Η αφθονία από Άγιους Βαλεντίνους στον ρωμαιοκαθολικό κατάλογο, μας δίνει το ελεύθερο να το ρίξουμε έξω λίγο παραπάνω, αν το αντέχει η τσέπη μας φυσικά. Χρήματα να υπάρχουν…
