Πόσο πιθανό είναι να βγει ένας νέος Λιονέλ Μέσι, τα επόμενα χρόνια; Με την πορεία που ακολουθεί το σύγχρονο ποδόσφαιρο, μάλλον καθόλου…
Ο Μέσι κατέκτησε την 8η Χρυσή Μπάλα της καριέρας του, ο Κριστιάνο Ρονάλντο έχει πέντε. Ο Μέσι διανύει το 37ο έτος της ηλικίας του και δεν πρόκειται να ψηφιστεί ξανά για τέτοια διάκριση, συμμετέχοντας στο αμερικάνικό πρωτάθλημα MLS. Το μεγάλο θέμα με τον Αργεντινό είναι πως το ποδόσφαιρο, έτσι όπως εξελίχθηκε, αποκλείεται να ξεφουρνίσει νέο Μέσι. Να φανταστείτε, ότι συνυποψήφιοι για την Χρυσή Μπάλα ήταν ο Μπαπέ και ο Χάαλαντ. Όχι κάποιος ζογκλέρ, αλλά δυο «τανκ».
Ιστορικά, μέχρι και στα χρόνια του Μέσι, το ποδόσφαιρο είναι γενικά παραδεκτό καλύτερο όλων. Τέλη της δεκαετίας του ’50 και ολόκληρη του ’60, ο βασιλιάς Πελέ σκέπαζε τα πάντα όλα. Υπήρχαν άλλοι παικταράδες στην εποχή του; Φυσικά. Πελέ, όμως, κανένας. Όταν ο Βραζιλιάνος σταμάτησε το ποδόσφαιρο, προέκυψε ο Γιόχαν Κρόιφ. Ήταν διάδοχος; Όχι. Τον πλησίασε, αλλά δεν έγινε ποτέ. Ούτε ο Τζορτζ Μπεστ. Αυτός που έκατσε δικαιωματικά στον θρόνο του Πελέ, ήταν ο Μαραντόνα. Κανονικός διάδοχος. Με κάτι αμφιβόλου κλάσης παίκτες πήρε μόνος του ένα Μουντιάλ, αυτό του 1986 στο Μεξικό. Τσάμπιονς Λιγκ με την Νάπολι δεν πήρε, μόνο ένα κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Ποιος, όπως μπορεί να αμφισβητήσει ότι ήταν διάδοχος του Πελέ;
Κι όταν ο Ντιέγκο σταμάτησε ή κι όταν έπαιζε, ακόμα, σαφώς και προέκυψαν ξεχωριστοί παίκτες, όπως ο Ζιντάν, ο Ροναλντίνιο, Πλατινί, Ντελ Πιέρο, Ζίκο, Ματέους. Ουδείς διανοήθηκε να πάρει το στέμμα από τον Μαραντόνα. Ήταν όλοι οι πέριξ του Αργεντινού. Μέχρι που στο προσκήνιο φάνηκε ο Λιονέλ Μέσι, που αναστάτωσε τη λογική, όταν έκανε πράγματα και θάματα, όμοια μ’ αυτά του Πελέ και του Μαραντόνα. Και δίκαια συγκρίνεται μαζί τους για το ποιος είναι τελικά, ο κορυφαίος όλων των εποχών. Ο Κριστιάνο δεν μπήκε ποτέ σε διαδικασία σύγκρισης, γιατί απλά, είναι ένας τέρας παραγωγής γκολ. Δεν μπορεί να ντριμπλάρει μία ολόκληρη ομάδα και να μπει με την μπάλα στα δίκτυα.
Λοιπόν και τώρα, τι όταν σταματήσει ο Μέσι; Η απάντηση είναι ότι η… φύση θ’ αποφασίσει για το νέο «βασιλιά» του ποδοσφαίρου είναι φενάκη. Δεν θα ξαναβγεί Πελέ, Μαραντόνα και Μέσι, γιατί ο άνθρωπος τα τελευταία χρόνια (και) στο ποδόσφαιρο βιάζει την φύση και δεν την αφήνει να λειτουργήσει ομαλά. Για παράδειγμα: Ακόμα και στη Βραζιλία, όπου η αλάνα δεν παράγει, πια, παίκτες αλλά παιδιά που πρέπει να παρακολουθήσουν τις ποδοσφαιρικές σχολές, όπου απαγορεύονται οι ντρίμπλες. Η αλάνα που ξεφούρνισε τον Ροναλντίνιο, τον Ροντρίγκο, τον Βινίσιους, δεν υπάρχει πλέον. Οι ίδιοι οι Βραζιλιάνοι φρόντισαν να μεταλλαχθούν σε ευρωπαίους ορθολογιστές του κερατά. Απαγορεύονται οι ντρίμπλες, επιτρέπεται μονάχα το one touch της μπάλας. Η μία επαφή. Ένα αυθεντικό ταλέντο στη μεγαλύτερη μήτρα παραγωγής ταλέντων, τη Λατινική Αμερική, βάζει περιορισμούς στα παιδάκια. Τα καταπιέζουν από ηλικίες οκτώ ετών στις «σχολές» στην ομογενοποιημένη παγκοσμίως λογική του give an go, λες και παίζουνε μπάσκετ. Τα παιδάκια θέλουν να απολαύσουν την ηδονή μιας ντρίμπλας στον αντίπαλο, γιατί πρώτα από όλα το ποδόσφαιρο είναι παιχνίδι, και τα τιμωρούν. Το ίδιο συμβαίνει και στην Αργεντινή, έστω και σε μικρότερο βαθμό.
Πώς, λοιπόν, θα προκύψει ο νέος Μέσι; Για την Ευρώπη, δεν το συζητούμε καν. Αν κάποιος επιχειρήσει ντρίμπλα δέχεται παρατηρήσεις από τον προπονητή του. Η ντρίμπλα είναι η εσχατιά του ποδοσφαίρου και επιτρέπεται μόνο σε περιπτώσεις που βρεθεί «ένας εναντίον ενός». Όταν, όμως, στην προπόνηση δεν διδάσκεται η ντρίμπλα, δύσκολο να πετύχει και στο γήπεδο. Στην Μάντσεστερ Σίτι, την καλύτερη ομάδα του κόσμου, το προνόμιο της ντρίμπλας ανήκει μόνο στον Μπερνάρντο Σίλβα.
Δυστυχώς, αν δεν γίνει θαύμα φύση, το παγκόσμιο ποδόσφαιρο δεν θα ξανάχει «βασιλέα», αλλά πολλούς «αντιβασιλείς». Ο Τύπος, ωστόσο, που πάντα έψαχνε για νέους Πελέ, Μαραντόνα, Μέσι, θα βαφτίσει κάποιον, αυτό είναι σίγουρο, αλλά δεν θα είναι αλήθεια. Θα είναι ανάγκη να πιστέψει ο κόσμος, ειδικά οι νεολαίοι, ότι υπάρχει ο ένας και μοναδικός και για λόγους μάρκετινγκ φυσικά. Και ας μην είναι ικανός ούτε να κορδόνια του Μέσι να δέσει…
