Η παρθενική σκηνοθετική απόπειρα του Σωτήρη Τσαφούλια (σε συνεργασία με τον Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη) είναι ένα roller coaster έντονων συναισθημάτων που δικαιολογεί το θόρυβο που έχει δημιουργηθεί γύρω από το έργο.
Από την πρώτη στιγμή που ξεκινά η παράσταση, είναι φανερό ότι η συνέντευξη που έχει έρθει για να πάρει ο δημοσιογράφος Έρικ Λάρσεν από τον πασίγνωστο νομπελίστα συγγραφέα Αμπέλ Ζνόρκο θα είναι εξαιρετικά αλλόκοτη. Ένας πυροβολισμός για την υποδοχή του επισκέπτη δεν είναι άλλωστε μια συνηθισμένη πρακτική…
Βρισκόμαστε στο Ροσβανόι, ένα μικρό νησί στη Θάλασσα της Νορβηγίας, εκεί που η μέρα κρατά έξι μήνες και η νύχτα άλλους τόσους. Σε αυτόν τον τόπο επέλεξε να ζήσει ο διάσημος συγγραφέας Αμπέλ Ζνόρκο, αποτραβηγμένος από τους πάντες και τα πάντα, ένας κυνικός μισάνθρωπος. Τον βλέπουμε τη χρονική στιγμή που έχει εκδώσει το 21ο βιβλίο του, το οποίο γίνεται αμέσως εκδοτική επιτυχία. Ένα βιβλίο πολύ διαφορετικό από τα προηγούμενα φιλοσοφικά του βιβλία, αφού απαρτίζεται από εκατοντάδες ερωτικές επιστολές. Δημοσιογράφοι από τις μεγαλύτερες εφημερίδες του κόσμου τον εκλιπαρούν για μια συνέντευξη αλλά εκείνος επιλέγει έναν εντελώς άσημο δημοσιογράφο από μια μικρή τοπική εφημερίδα. Τι τον οδηγεί σε αυτή του την επιλογή; Είναι τυχαία; Και που θα οδηγήσει η συνάντηση αυτών των δυο εντελών διαφορετικών ανθρώπων;
Είναι δυο άντρες που δεν έχουν τίποτε κοινό φαινομενικά. Ο Ζνόρκο πρέπει να είναι μακριά για να αγαπήσει σε βάθος ενώ ο Λάρσεν πρέπει να είναι πολύ κοντά στο άτομο που αγαπά. Ο Ζνόρκο είναι ένας ρομαντικός ήρωας, ο Λάρσεν αντίθετα ένας ρεαλιστικός χαρακτήρας. Ο Ζνόρκο ξέρει πολύ καλά ότι η σεξουαλική σχέση μοιάζει με βραχύβιο και ασήμαντο πυρετό και φροντίζει να πνευματικοποιήσει την αγάπη του. Ο Λάρσεν, αντίθετα, αφήνει τον εαυτό του να παρασυρθεί από τη ρεαλιστική, καθημερινή ζωή, τη ρουτίνα της και τα όριά της. Οι δυο ήρωες στέκονται σαν μποξέρ ο ένας απέναντι στον άλλο σε έναν αγώνα σκληρότητας και ευαισθησίας, όπου η μια ανατροπή ακολουθεί την άλλη σε ένα παιχνίδι γεμάτο σασπένς.
Έρωτας, θάνατος, μοναξιά, αγάπη είναι οι άξονες στους οποίους κινείται το έργο «Αινιγματικές Παραλλαγές» του Ερίκ Eμανουέλ Σμιτ. Ένα σύγχρονο θεατρικό έργο για τις ανθρώπινες σχέσεις, την προδοσία, τα ψέμματα, τις φρικτές μοναχικές ώρες, τις ακατανόητες πράξεις. Ο Ζνόρκο και ο Λάρσεν είναι οι ενσαρκώσεις των αντικρουόμενων τάσεών μας. Οι θέσεις τους είναι τόσο ακραίες που τους αναγκάζουν να υποφέρουν και να βρίσκονται στα πρόθυρα της νεύρωσης.
Στην παράσταση που παρακολουθήσαμε ο Γιάννης Μπέζος στον ρόλο του Αμπέλ Ζνόρκο και ο Πυγμαλίων Δαδακαρίδης στον ρόλο του Έρικ Λάρσεν έδωσαν δύο συναρπαστικές ερμηνείες. Ο Μπέζος καταφέρνει να δημιουργήσει έναν χαρακτήρα που είναι ταυτόχρονα αλαζόνας και αυτάρκης από τη μία αλλά και εύθραυστος και αλτρουιστής από την άλλη. Ο Δαδακαρίδης αναδεικνύει τα πολλά επίπεδα του ρόλου με θαυμαστή μαεστρία, μεταπηδώντας από την αρχική γκρίζα προσωπικότητα του ρόλου σε μια παθιασμένη και σπαρακτική στο τέλος του έργου. Η χημεία των δυο πρωταγωνιστών είναι εκπληκτική και το αποτέλεσμά της είναι η δημιουργία μιας αλληλουχίας έντονων συναισθημάτων στους θεατούς που βιώνουν μια έντονη θεατρική εμπειρία.
Η σκηνοθεσία των Σωτήρη Τσαφούλια και Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη έχει ρυθμό και επικεντρώνεται δεξιοτεχνικά στην ανάδειξη των σκέψεων και των συναισθημάτων των ηρώων. Όταν η παράσταση φτάνει στο τέλος της δεν μπορεί παρά να αναρωτηθείς τι θα συμβεί μετά στους ήρωες. Και αυτό είναι το σημείο που σε αναγκάζει να σκεφτείς τι θα έκανες εσύ σε μια παρόμοια ιστορία. Αναπόφευκτα η παράσταση σε ακολουθεί. Και πρέπει να τη δεις για να κατανοήσεις τι ακριβώς σημαίνει αυτό.
Η ταυτότητα της παράστασης
Αινιγματικές παραλλαγές: Θέατρο Βεάκη, Στουρνάρη 32
Μετάφραση: Εύα Κοτανίδη
Σκηνοθεσία: Σωτήρης Τσαφούλιας, Πυγμαλίων Δαδακαρίδης
Σκηνογράφος: Kωνσταντίνος Ζαμάνης
Ενδυματολόγος: Άγις Παναγιώτου
Σχεδιασμός Φωτισμού: Λευτέρης Παυλόπουλος
Μουσική σύνθεση: Θοδωρής Οικονόμου
Επιμέλεια Κίνησης: Μπίλιω Μαρνέλη
Παίζουν: Γιάννης Μπέζος, Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Μπίλιω Μαρνέλη
Κλείστε το εισιτήριό σας εδώ
Διαβάστε και άλλες θεατρικές κριτικές
Είδαμε τη «Γέρμα», μια σπουδαία παράσταση
Ο αδελφός μου ο Αμαντέους: Ευρηματικός συνδυασμός θεάτρου και μουσικής
Είδαμε τον «Κωλόκαιρο» στο θέατρο Χώρα
Trans-port: Πέρασμα στη ζώνη του οξυγόνου
Είδαμε τον Θάνατο του Εμποράκου
Είδαμε την Άνοδο του Αρτούρο Ούι
