Ενώ οι ελληνοτουρκικές σχέσεις αντιμετωπίζουν φουρτούνες, οι επαγγελματίες αλιείς της γείτονας ψαρεύουν στα θολά νερά του μολυσμένου Βοσπόρου και βιώνουν δύσκολες καταστάσεις, προσπαθώντας να εξασφαλίσουν την ψαριά της ημέρας.
Στο ταξίδι του από τη Βασιλεία στη θάλασσα του Βοσπόρου και των παράλιων της Τουρκίας, επικεντρώνεται στη σκληρή πραγματικότητα μιας οικονομικής κρίσης. Με ποιον τρόπο δηλαδή η μεταβολή της οικονομίας της χώρας επηρεάζει τους απλούς καθημερινούς ανθρώπους και δη τους βιοπαλαιστές ψαράδες. Με τεχνική ρεαλιστική και ταυτόχρονα αφηγηματική, διηγείται την καθημερινότητα των ντόπιων, τη μόλυνση των υδάτων τους και κυρίως το αίσθημα της επαγγελματικής και κοινωνικής περιθωριοποίησης που βιώνουν. Παράγοντες όπως η αύξηση στην τιμή των καυσίμων και η μειωμένη σοδειά ψαριών εξαιτίας της ρύπανσης, έχουν επιδεινώσει την κατάσταση.
Άνθρωποι και ταλαιπωρημένα καΐκια, πενιχρές ψαριές, καθημερινές δυσκολίες, αλμυρή αυθεντικότητα, σιγή ιχθύος. Με στοχευμένα κλικ μετατρέπει τα φωτογραφικά στιγμιότυπα σε ιστορίες γεμάτες νόημα που παγώνουν το χρόνο και δίνουν και το περιβαλλοντικό στίγμα της εποχής. Ο Germano, μέσω της οπτικής γωνίας που προσεγγίζει τις σκηνές του, τοποθετεί τον αναγνώστη σαν να βρίσκεται ο ίδιος μέσα στην ψαρόβαρκα και στην ψαραγορά, εκεί που θα πουληθούν τα ψάρια. Η υγρασία κατακλύζει την ατμόσφαιρα, οι σταγόνες στέκονται πάνω στο παράθυρο, η θάλασσα μοιάζει νευρική. Ο φωτορεπόρτερ τα λαμβάνει όλα αυτά υπόψη του και φροντίζει να μας τα μεταφέρει με έναν τρόπο που θυμίζει ιταλικό νεορεαλισμό.
Η οπτική γωνία του Davide Germano εστιάζει στις κινήσεις των αληθινών πρωταγωνιστών, στα λόγια, στο παράπονο και στην έκκληση για προσοχή. Μια έκκληση, που μπορεί να μην αποτυπώνεται ευθέως, αλλά έμμεσα, μιας και πρόκειται για την ίδια την επιβίωση τους στο παραδοσιακό επάγγελμα της αλιείας. Σε αντίθεση με αυτά όμως, διακρίνεται η ειλικρίνεια και η επιθυμία τους να παλέψουν για ένα καλύτερο αύριο. Η υπομονή τους να μην τα παρατήσουν και να σταθούν απέναντι στα προβλήματα με ψηλά το κεφάλι. Ο φωτογράφος επιτυγχάνει να συλλάβει με ακρίβεια όλες αυτές τις στιγμές και να τις αναδείξει με απαράμιλλη τεχνική. Λαμβάνει και ο ίδιος μέρος και ταυτίζεται με τους ντόπιους ανθρώπους. Από το γεγονός να περιηγηθεί στα ανοιχτά του Βοσπόρου μέχρι να φιλοξενηθεί στα νοικοκυριά, ακολουθεί την ιεροτελεστία που θα του δώσει το επιθυμητό αποτέλεσμα. Πρόκειται για ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα του Ελβετού φωτογράφου, εμφανές και στα άλλα του ταξιδιωτικά αφιερώματα που έχει πραγματοποιήσει στη Μαδαγασκάρη, το Περού, τα πλοία των προσφύγων στο Πορτοπάλο της Ιταλίας.
