Ένα καινούριο φωτογραφικό λεύκωμα αποτυπώνει την απόκοσμη ομορφιά των αναγκαστικά άδειων, αθόρυβων και απόκοσμων μεγαλουπόλεων που έβαλαν λουκέτο λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού.
Είδα πόλεις χωρίς ανθρώπους. Από το Ώκλαντ στο Χονγκ Κονγκ, από το Λας Βέγκας στο Τόκιο, από το Λος Άντζελες στη Μαδρίτη, τη Μανίλα, τη Μέκκα, το Παρίσι και το Λονδίνο και στις περισσότερες πρωτεύουσες του κόσμου. Αυτή ήταν η εικόνα που αντίκριζες καταμεσής της μέρας, κατά τη διάρκεια του εκτεταμένου lockdown της περασμένης άνοιξης και του καλοκαιριού. Άδειοι δρόμοι, υπαινιγμοί μόνο της ανθρώπινης παρουσίας, σαν να βρισκόμασταν μετά την πυρηνική καταστροφή ή μετά την Αποκάλυψη. Η Φοντάνα ντι Τρέβι στη Ρώμη χωρίς ερωτευμένους, οι γόνδολες της Βενετίας να ξεκουράζονται κάτω από τους μουσαμάδες τους, η γέφυρα του Μπρούκλιν έρημη, εξαιτίας ενός επικίνδυνου ιού που απείλησε να αφανίσει την ανθρωπότητα. Τι απέμεινε από αυτό; Πέρα από τα εκατομμύρια των νεκρών και το συναίσθημα του εγκλεισμού, οι φωτογραφίες των άδειων πόλεων.Το φωτογραφικό λεύκωμα «Silent Cities»: Extraordinary Views of a Shutdown World (εκδ. Teneues) αποτυπώνει ακριβώς αυτό, φιλοξενώντας εικόνες από 60 μεγάλες και πολυσύχναστες πόλεις του πλανήτη, που ποτέ ως τώρα δεν τις είχαμε δει έτσι. Χωρίς ανθρώπους, κίνηση και χωρίς το μεγαλύτερο μέρος της συνηθισμένης outdoor διαφήμισης που έχουμε συνηθίσει, τα χαρακτηριστικά της αισθητικής του κάθε τόπου γίνονται πιο εύκολα ορατά και αντιληπτά: η συμμετρία μιας πλατείας ή λεωφόρου, η αρμονία μιας πρόσοψης, η ομορφιά μιας άδειας παραλίας. Την ίδια στιγμή, οι εικόνες που έχουν αποτυπώσει οι επαγγελματίες και ερασιτέχνες φωτογράφοι που συμμετέχουν στην έκδοση, μάς προσφέρουν την ευκαιρία να φανταστούμε ένα καλύτερο μέλλον, λιγότερο πολυσύχναστο.
Και κάτι ακόμη. Το όνειρο της αποκλειστικότητας για κάθε φωτογράφο έγινε πραγματικότητα με δύο τρόπους. Ο ένας ήταν ότι είχαν την ευκαιρία να τραβήξουν πραγματικά μοναδικές φωτογραφίες, καθώς οι πόλεις όπως φαίνονται σε αυτό το λεύκωμα δεν έχουν φανεί ποτέ έτσι και μάλλον δεν πρόκειται να φανούν ξανά -το δεύτερο lockdown ουδεμία σχέση έχει το πρώτο ως γνωστόν. Ο άλλος ήταν ότι η απουσία των ανθρώπων τους έδωσε την ευκαιρία να μας δείξουν τις πόλεις αυτές όπως πραγματικά είναι. Χωρίς τον photo bombing θόρυβο που προκαλούν οι άνθρωποι, για να χρησιμοποιήσουμε και έναν φωτογραφικό όρο.
Το φημισμένο Café de Flore στη λεωφόρο Saint-Germain του Παρισιού συνέχισε να εξυπηρετεί τους πελάτες ακόμη και κατά τη διάρκεια του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου και ήταν ανοιχτό κάθε μέρα, μέχρι που ήρθε ο ιός.
Η Marianne, η εθνική προσωπικότητα της Γαλλικής Δημοκρατίας, κρατάει ένα κλαδί ελιάς στην πλατεία Place de la République του Παρισιού, αλλά δεν έχει που να το προσφέρει.
Η πιο διάσημη ταβέρνα του κόσμου, το Μunich Hofbräuhaus χωρίς τη συνηθισμένη κίνηση.
