Ελληνικά ονόματα, αγάλματα, πλατείες, σπουδές, πνεύμα, φιλοσοφία. Υπάρχει μία χώρα στον κόσμο που αγαπάει πραγματικά την Ελλάδα, τόσο, που αν κάποιος την επισκεφθεί, δεν θα νιώσει ούτε στιγμή ξένος.
Τι είναι για εσάς, η Ουρουγουάη; Μια τρύπα στην γεωγραφία; Μια εξωτική χώρα όπου ο κόσμος ζει στα όρια της φτώχειας; Μια ακόμη εκδοχή της λάτιν διαφθοράς; Τίποτα από αυτά. Η Ουρουγουάη είναι μία χώρα που αξίζει να αγαπάμε ως Έλληνες, όπως αγαπούν εμάς οι κάτοικοί της. Είναι τόσο πολύ ελληνολάτρες, που μπορεί να είναι και περισσότερο από τους ίδιους τους Έλληνες. Διότι, που, αλλού, στον κόσμο θα βρεις τόσες πλατείες και δρόμους που πήραν το όνομά τους από την αρχαία ελληνική γραμματεία; Που θα δεις να διδάσκεται η ελληνική γλώσσα στα πανεπιστήμια; Επισήμως, στην Ουρουγουάη των 3,5 εκατομμυρίων ανθρώπων οι 6.000 μιλούν άπταιστα την ελληνική γλώσσα και περίπου 170.000 μπορούν να συνεννοηθούν επαρκώς! Αν αυτό δεν είναι απίστευτο, τότε τι είναι;
Το 2016 η Eurostat έκανε έρευνα στην Ουρουγουάη με θεματολόγιο ιστορικό και πολιτιστικό. Συντριπτικά, οι Ουρουγουανοί απάντησαν πως όταν μιλούν για πολιτισμό, η πρώτη σκέψη που τους έρχεται στο μυαλό είναι η Ελλάδα. Και ιστορικά, βεβαίως. Η Ουρουγουάη ανεξαρτητοποιήθηκε από τα δεσμά των Βραζιλιάνων και των Ισπανών κάπου στα 1821, όπως κι η Ελλάδα που αποτίναξε τον τουρκικό ζυγό. Μάλιστα, κάπου στα 1824 Έλληνες έφυγαν από την Ελλάδα για την Ουρουγουάη προκειμένου να πολεμήσουν στο πλευρό τους για την ανεξαρτησία τους. Ηγήθηκε ο Αντώνης Βαρκάς από τα Δωδεκάνησα που πήγε εκεί και βρήκε μια ονομαστή ελληνική οικογένεια του Χειμαριώτη Δημητρίου του πρώτου Έλληνα που εγκαταστάθηκε στην Ουρουγουάη το 1687! Όσοι πήγαν εκεί για να πολεμήσουν, έμειναν, δημιούργησαν όλες εκείνες τις πολιτιστικές δομές, μετέφεραν την ελληνική κουλτούρα στους Ουρουγουανούς και σήμερα, όποιος βολτάρει στο Μοντεβιδέο, θα συναντήσει τον Καβάφη, το Ρίτσο, τον Καζαντζάκη, τον Πλάτωνα, τον Περικλή, τον Ιπποκράτη κι άλλους ανθρώπους του πνεύματος. Συνολικά, Οι Ουρουγουανοί έδωσαν ελληνικά ονόματα σε 25 δρόμους της πρωτεύουσας, ενώ η αντίστοιχη «Πανεπιστημίου», κεντρική λεωφόρος που χωρίζει την πρωτεύουσα στα δυο ονομάζεται «Οδός Ελλάδας»! Το πλέον επιβλητικό νεοκλασικό κτίριο στο κέντρο της πόλης ονομάζεται «Αθήναιον».
Ποια, προτομή, λέτε προβάλει επιβλητική έξω από την εθνική βιβλιοθήκη του Μοντεβιδέο, μία αρχιτεκτονική δωρική κατασκευή; Του Σωκράτη, φυσικά. Με το πιο ταπεινό σλόγκαν όλων των εποχών να αναγράφεται στη βάση της. «Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα». Παραδίπλα, δυο μεγάλες πλατείες πεντακάθαρες (καταλαβαινόμαστε, ε;) ονομάζονται «Πλατεία Αθήνας» και «Πλατεία Ελλάδας». Στα, δε, δυτικά προάστια που Μοντεβιδέο, προβάλει το ελληνικό σχολείο «Ελλάδα», στο οποίο φοιτούν εκτός από παιδιά της ελληνικής κοινότητας, και παιδιά ντόπιων, που διδάσκονται την ελληνική γλώσσα. Φυσικά στις ελληνικές εθνικές επετείου ψάλουν τον «Ύμνον εις την Ελευθερίαν», του Διονυσίου Σολομού. Μην ξεχνάμε, βέβαια, ότι η ώρα αυτή εξέθρεψε τον για πολλούς κορυφαίο συγγραφέα και ιστορικό, αείμνηστο πια, Εντουάρντο Γκαλεάνο, λάτρη της αρχαίας ελληνικής γραμματείας και του Κορνήλιου Καστοριάδη.
Η ελληνική κοινότητα απαριθμεί περίπου 4.000 Έλληνες στο Μοντεβιδέο, όλοι τους μετανάστες από τις δεκαετίες του ’50 και του ’60. Στα γραφεία τους θα δεις μόνο Ελλάδα αλλά και μπάλα. Όλους τους Ουρουγουανούς ποδοσφαιριστές που έπαιξαν σε ελληνικές ομάδες. Τον Μίλτον Βιέρα, τον Χούλιο Λοσάντα, τον Εσταβίλιο, τον Αλβάρο Ρεκόμπα, τον Εστογιανόφ, τον Ρομπέρτο Καλκαντέρα. Όλοι με την Ελλάδα μεγάλωσαν στο υποσυνείδητό τους και τίμησαν το ελληνικό ψωμί και με το παραπάνω.
Η ελληνική κοινότητα υπερηφανεύεται και δικαίως, ότι η Ελλάδα έδωσε στον κόσμο τη δημοκρατία κι ότι ζουν στην πλέον δημοκρατική χώρα του κόσμου! Είναι μεγάλη αλήθεια. Η Ουρουγουάη κατατάσσεται πρώτη στη Λατινική Αμερική στους δείκτες δημοκρατίας, ειρήνης, πολύ χαμηλής διαφθοράς, ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, καθώς και στους δείκτες ελευθερίας του Τύπου, μεγέθους της μεσαίας τάξης και ευημερίας, στη δίκαιη κατανομή του πλούτου. Στην εποχή του άκρατου νεοφιλελευθερισμού ακόμα και οι ελληνικές εταιρείες που δραστηριοποιούνται εκεί, ανταμείβουν τους υπαλλήλους τους με μεγάλα ποσά…
