Η ιστορία και η τεχνική της αρχαίας θεραπευτικής πρακτικής για κρυολογήματα που επανέρχεται, κερδίζει φανατικούς φίλους και κάνει πολλούς να σκέφτονται να δοκιμάσουν.
Η αρχαία, θεραπευτική πρακτική των βεντουζών τα τελευταία χρόνια επανέρχεται στο προσκήνιο καθώς οι άνθρωποι αναζητούν εναλλακτικούς τρόπους για να ανακουφιστούν από διάφορα προβλήματα υγείας που τους ταλαιπωρούν. Πολλοί, μπορεί να θυμούνται παλιότερες εποχές όταν μαμάδες, γιαγιάδες, θείες και γειτόνισσες εφάρμοζαν τακτικά τα θαυματουργά ποτηράκια τους σε όποιον τα είχε ανάγκη, κυρίως σε περιπτώσεις κρυολογήματος. Εξοπλισμένες με ένα ταπεινό κρασοπότηρο, ένα πιρούνι, βαμβάκι, οινόπνευμα ενίοτε και ξυραφάκι, εξασκούσαν τη βεντουζοθεραπεία με μοναδική άνεση και κινήσεις μαεστρικές, αέρινες και γρήγορες όπως αρμόζει σε έναν καλό θεραπευτή.
Η ιστορία
Ιστορικά, η προέλευση των βεντουζών χάνεται στα βάθη του χρόνου, ταξιδεύοντας σε διάφορους πολιτισμούς. Το 400 π.Χ., ο Ηρόδοτος εφάρμοζε υγρή ή ξηρή βεντούζα ως θεραπεία για πολλές παθήσεις, όπως και ο Ιπποκράτης. Η πρακτική αναφέρθηκε στον περίφημο Πάπυρο Ebers στην Αρχαία Αίγυπτο (1550 π.Χ.) και στην Κίνα είναι καταγεγραμμένη στα κείμενα του Mawangdui Silk που σφραγίστηκε το 168 π.Χ. Στην Ευρώπη ο Κέλσος πρότεινε τη θεραπεία τον 1ο αι. μ.Χ., όπως και ο Αρεταίος και ο Γαληνός τον 2οαι. μ.Χ., ενώ τον 9οαι. μ.Χ. στη Μέση Ανατολή, υποστηρίχθηκε από εξέχοντες γιατρούς!
Η τεχνική
Υπάρχουν δύο τύποι μεθόδων βεντούζας, η ξηρή και η υγρή. Οι ξηρές βεντούζες είναι η απλή μορφή που εξακολουθεί να εφαρμόζεται μέχρι σήμερα. Οι υγρές βεντούζες είναι επεμβατική μέθοδος καθώς περιλαμβάνει αφαίμαξη που δεν συνηθίζεται πλέον. Σε αυτή την περίπτωση, αμέσως μόλις αφαιρούνταν τα ποτηράκια και ενώ το δέρμα ήταν ακόμα φουσκωμένο, με ένα καινούριο και καθαρό ξυράφι ο θεραπευτής χάραζε το δέρμα στα σημεία από όπου αφαιρούνταν τα ποτήρια, για να προκληθεί αιμορραγία. Ο λόγος, όπως έλεγαν οι παλιότεροι, ήταν για «να φύγει το άρρωστο αίμα». Οι εμπειρικές θεραπεύτριες που έκαναν υγρές βεντούζες ήξεραν καλά πόσο βαθιά έπρεπε να χαράξουν το δέρμα για να μην προκαλέσουν ανεπανόρθωτη ζημιά.
Ο κλασικός τρόπος εφαρμογής των βεντούζων, μέχρι και σήμερα, είναι με μικρά ή πιο μεγάλα ποτήρια τα οποία θερμαίνονται εσωτερικά με ένα φλεγόμενο πιρούνι στο οποίο έχει τοποθετηθεί βαμβάκι με οινόπνευμα. Ένα – ένα τα ποτήρια θερμαίνονται, τοποθετούνται στο πάσχον σημείο, που συνήθως είναι η πλάτη και αμέσως το δέρμα φουσκώνει στο εσωτερικό του ποτηριού από την παγιδευμένη θερμότητα. Τα ποτήρια μένουν για λίγο και είτε επαναλαμβάνεται η εφαρμογή, είτε αφαιρούνται και κατόπιν γίνεται ελαφριά εντριβή με οινόπνευμα.
Η θεραπεία
H αναρρόφηση που προκαλείται και την παρατηρούμε μαγεμένοι να φυλακίζεται στα μικρά, διάφανα ποτηράκια, αποσυμπιέζει τους μύες και τον συνδετικό ιστό. Αυτό ενισχύει τη ροή του αίματος και ενεργοποιεί το ανοσοποιητικό σύστημα, ενώ συμβάλλει και στην αύξηση των διαδικασιών επούλωσης του ίδιου του σώματος, όπως κάνει ένα μασάζ σε βάθος δηλαδή.
Οι βεντούζες χρησιμοποιούνται ακόμα και σήμερα από χειροπράκτες, αλλά και από απλούς ανθρώπους που γνωρίζουν την τεχνική και την εφαρμόζουν στο σπίτι τους. Εκτός από την ανακούφιση μυϊκών πόνων και των συμπτωμάτων κρυολογήματος, θεωρείται ότι είναι αποτελεσματική πρακτική για πεπτικά, δερματικά προβλήματα και άλλες καταστάσεις που συχνά αντιμετωπίζονται με το βελονισμό, καθώς τα ποτήρια τοποθετούνται σε σημεία που χρησιμοποιούνται και κατά τη θεραπεία με βελονισμό.
Σήμερα, εκτός από τους ειδικούς που προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, οι βεντούζες πωλούνται σε κασετίνα ή μεμονωμένα και σε κάθε μέγεθος ή είδος -παραδοσιακές ή με αντλία αέρα, κλασικές ή ηλεκτρικές- με αποτέλεσμα να μπορεί ο ενδιαφερόμενος να τις εφαρμόσει εύκολα ακόμη και στον ίδιο τον εαυτό του, κάτι που παλιότερα ήταν πρακτικά αδύνατο.
