50 χρόνια μετά την κυκλοφορία του «Greetings from Asbury Park, N.J.» , του πρώτου άλμπουμ του, ακούμε ξανά το υπέροχο ντεμπούτο του «Αφεντικού».
Πέρασε μισός αιώνας από τη χρονιά που ο Bruce Springsteen κυκλοφόρησε το ντεμπούτο άλμπουμ του «Greetings from Asbury Park, N.J.» στην Columbia Records και παρά το γεγονός ότι μέσα στο 1973 κυκλοφόρησε και δεύτερο άλμπουμ, το εξαιρετικό «The Wild, the Innocent & the E Street Shuffle», το «Greetings…» θεωρείται ως ένα από τα κορυφαία πρώτα άλμπουμ στην ιστορία του ροκ.
Μάλιστα, πέρα από την υπέροχη μουσική στα εννιά τραγούδια του, είχε μια ιδιαιτερότητα: αν και ντεμπούτο άλμπουμ ενός άγνωστου στο κοινό καλλιτέχνη, το εξώφυλλο δεν είχε καμία φωτογραφία του αλλά το κοσμούσε μια αδιάφορη στον πολύ κόσμο καρτ-ποστάλ που φώναζε τον τίτλο του: «Χαιρετίσματα από το Άσμπερι Παρκ του Νιου Τζέρσεϊ».
Ανακάλυψη του κορυφαίου Αμερικανού παραγωγού John Hammond, ο οποίος είχε βοηθήσει στα πρώτα βήματά τους καλλιτέχνες όπως η Aretha Franklin, ο Bob Dylan, ο Leonard Cohen, ο Stevie Ray Vaughan κ.ά., ο Σπρίνγκστιν ολοκλήρωσε τις ηχογραφήσεις του άλμπουμ στα τέλη του 1972 και το παρέδωσε στα στελέχη της Columbia με μεγάλη προσμονή για την κυκλοφορία του.
Ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Peter Ames Carlin στο βιβλίο του «Bruce» (στα ελληνικά από τις Εκδόσεις Λατέρνατιβ, 2012) γράφει για τα στελέχη της Columbia και την αντίδρασή τους: «Όλοι τους ήταν μαγεμένοι από ένα άλμπουμ 35’ που είχε γράψει και ερμηνεύσει ένας άσημος εικοσιτριάχρονος από την Ακτή του Τζέρσεϊ. Οι περισσότεροι από αυτούς δυσκολεύονταν να προσδιορίσουν τι ήταν αυτό που τους άρεσε ή γιατί ακριβώς είχαν εκστασιαστεί τόσο γρήγορα».
Αξίζει να σημειώσουμε ότι η απόφαση της Columbia να υπογράψει δισκογραφικό συμβόλαιο στον Σπρίνγκστιν πάρθηκε ύστερα από ακρόαση στα γραφεία της όπου ο νεαρός Μπους έπαιξε μερικά από τα -μετέπειτα διάσημα- τραγούδια του με ακουστική κιθάρα στα στελέχη της εταιρείας. Η «ανακάλυψη» ενός νέου Dylan ήταν μπροστά στα μάτια τους, αλλά η έκπληξή τους έγινε ακόμα μεγαλύτερη όταν διαπίστωσαν ότι ο Σπρίνγκστιν απαιτούσε -και τελικά επέβαλε- μια πολυμελή και θορυβώδη για τα γούστα τους μπάντα για την ηχογράφηση, μια μπάντα τα περισσότερα μέλη της οποίας είχαν ήδη πρωινές δουλειές που δεν σκόπευαν να αφήσουν. «Ήμασταν σαν μια συμμορία από αλήτες του Νιου Τζέρσει. Ο Μπρους και τα φιλαράκια του…» θυμάται ο μπασίστας Γκάρι Τάλεντ ο οποίος σήμερα, μισό αιώνα αργότερα, αποτελεί το μοναδικό από τα αρχικά μέλη της Ε-Steet Band, της ορχήστρας του Σπρίνγκστιν. Η πιο διάσημη ορχήστρα στην ιστορία του ροκ.
Επτά τραγούδια αποτελούσαν το υλικό της πρώτης ηχογράφησης: Growin’ Up, Mary Queen of Arkansas, Does This Bus Stop at 82nd Street?, Lost in the Flood, The Angel, For You και It’s Hard to Be a Saint in the City. Για να ακολουθήσουν λίγες ημέρες αργότερα άλλα δύο, τα Blinded by the Light και Spirit in the Night που γνώρισαν τη μεγαλύτερη επιτυχία καθώς είχαν ηχογραφηθεί ακριβώς με σκοπό να δώσουν μια πιο ραδιοφωνική χροιά σε ένα άλμπουμ που χωρίς αυτά δεν θα είχε τύχη στο αμερικάνικο ραδιόφωνο των αρχών της δεκαετίας του 1970. Σήμερα, μισό αιώνα αργότερα, σε κάθε κοντσέρτο του Σπρίνγκστιν παίζεται τουλάχιστον ένα τραγούδι από το θρυλικό αυτό άλμπουμ.
Με αναφορές στην καθημερινότητα που ζούσε ο ίδιος και η παρέα του στην Ανατολική Ακτή των ΗΠΑ, με κλεφτές ματιές στην αδιέξοδη ζωή ενός τμήματος της αμερικανικής νεολαίας αλλά και με μια υποδόρια αισιοδοξία που συχνά κρύβεται πίσω από τη συνήθως σκοτεινή ματιά του Σπρίνγκστιν στα πράγματα του καιρού του, το «Greetings …» είναι, πράγματι, μια καρτ-ποστάλ που έστειλε ο κορυφαίος δημιουργός από τον γενέθλιο τόπο του προς την οικουμένη. Μια καρτ-ποστάλ που ταξιδεύει συνεχώς από εκείνον τον Ιανουάριο του 1973 μέχρι σήμερα.
Ένα δυνατό ηχητικό μήνυμα που ακούγεται φρέσκο εδώ και δεκαετίες μεταφέροντας με τρομερή καθαρότητα την αρχική λάμψη εκείνης της παλιοπαρέας από το Νιου Τζέρσεϊ. Ή όπως το περιγράφει ο βιογράφος του Μπρους, ο Peter Ames Carlin: «Όσοι άκουσαν το ‘Greetings …’ βρέθηκαν αντιμέτωποι με κάτι διαφορετικό: μια συλλογή δύσκολων, πολυλογάδικων τραγουδιών με ξεχωριστό στυλ, ήχο και παραγωγή τα οποία ένωνε μια φωνή που ακουγόταν ταλαιπωρημένη από τη ζωή αλλά ταυτόχρονα πρόθυμη να χορέψει στους ρυθμούς της».
To 1973 με το άλμπουμ του «Greetings from Asbury Park, N.J.» ο Μπρους Σπρίνγκστιν διαβαίνει τον δικό του μουσικό ‘Ρουβίκωνα’ και μετατρέπεται στο νέο πρόσωπο του αμερικανικού ροκ το οποίο δεν σκόπευε να περιορίσει την καριέρα του μέσα σε δύο- τρία άλμπουμ ξέφρενων πωλήσεων και μετά απόλυτη σιωπή, όπως είχε συμβεί σε αρκετούς, διάττοντες αστέρες της δεκαετίας του ‘60.
Όπως γράφει ο βρετανός δημοσιογράφος, ραδιοφωνικός παραγωγός και συγγραφέας Charlie Gillett στο κλασικό βιβλίο του «Ο ήχος τη πόλης» (στα ελληνικά Εκδόσεις Νέα Σύνορα 1994) η νέα εποχή της δισκογραφίας που ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1960 απαιτούσε «μια σταθεροποιημένη αγορά δίσκων, ήθελε να επιμηκύνει τις καριέρες και να εξαπλώσει την απήχηση των καλλιτεχνών».
Χωρίς αμφιβολία ο Σπρίνγκστιν αντιπροσώπευε όλο αυτό το σκεπτικό και, για την ακρίβεια, ήταν ένας από τους πρώτους που το έκανε το ενδεχόμενο πραγματικότητα.
* Η βασική σύνθεση στο άλμπουμ «Greetings from Asbury Park, N.J.» ήταν: Bruce Springsteen, φωνή, κιθάρες, φυσαρμόνικα/ Clarence Clemons, σαξόφωνο/ Vini Lopez, τύμπανα/ David Sancious, πιάνο και αρμόνιο/ Garry Tallent, μπάσο.
Κεντρική φωτογραφία: Ο Brucer Springsteen σε περιοδεία, το 1975.©Fin Costello/Redferns
Διαβάστε επίσης
9 νέα άλμπουμ που θα σώσουν το ροκ
Γιατί το 1991 ήταν η πιο σημαντική χρονιά για το ροκ των μοντέρνων καιρών
