Ρεσιτάλ ερμηνείας από τον Άρη Σερβετάλη, σε μια αινιγματική παράσταση της Έφης Μπίρμπα, που δεν θυσιάζει ούτε στιγμή τον διασκεδαστικό της χαρακτήρα.
Η αλληγορική νουβέλα του Ρώσου Μιχαήλ Μπουλγκάκοφ, που έζησε μόλις 49 δύσκολα χρόνια (1891 – 1940), και όλα μέσα σε επαναστατικές ζυμώσεις που μετουσιώθηκαν σε ένα απολυταρχικό σοβιετικό καθεστώς, γράφτηκε το 1925, αλλά δημοσιεύτηκε στη Σοβιετική Ένωση μόλις το 1987. Ανάλογη τύχη είχαν και πολλά άλλα έργα του, θεατρικά και μη, που δημοσιεύτηκαν για πρώτη φορά πολλά χρόνια μετά τον θάνατό του, εξαιτίας της λογοκρισίας.
Στην Καρδιά του σκύλου, ο Μπουλγκάκοφ σατιρίζει τη σοβιετική οίηση, ότι μπορεί να αλλάξει τον κόσμο σε κάθε επίπεδο, παρεμβαίνοντας ακόμη και στη βιολογία των έμβιων ειδών. Ένας σκύλος, ο πιο πιστός και πειθήνιος φίλος του ανθρώπου δηλαδή, μετατρέπεται σε ένα υβρίδιο ανθρώπου, με σκοπό να προκύψει εργαστηριακά ένα προχωρημένο (ή μήπως εκπαιδευμένο, αναμορφωμένο) είδος ζωής, μια επιστημονική ανακάλυψη που θα φέρει -άλλη μία- επανάσταση. Το επιστημονικό της φαντασίας του Μπουλγκάκοφ έχει αναφορές στον Φράνκενσταϊν της Σέλεϊ, αλλά και φυσικά στις συνθήκες που επικρατούσαν κατά την κομμουνιστική περίοδο. Κυρίως όμως έχει μια διαχρονική ισχύ, καθώς μέσα από τη σάτιρα θέτει διαχρονικά ερωτήματα που σχετίζονται τόσο με τη δημιουργία όσο και με τα δημιουργήματα, για τα όρια της επιστήμης και της ελευθερίας, τα ένστικτα και τα συναισθήματα, για το ομαλό και το ανώμαλο, το αποδεκτό και το απορριπτέο.
Μπροστά στην πρόκληση της θεατρικής μεταφοράς, η Έφη Μπίρμπα, μια σκηνοθέτις που έχει κατοχυρώσει μια ιδιαίτερη, παραμυθένια ατμοσφαιρική αποτύπωση που αποσυμπιέζει και σε κάνει να ρίχνεις παλμούς, παρουσιάζει το έργο δαντελένια, συνθέτοντας λεπτομέρειες ελαφρώς σουρεαλιστικές αλλά και απόκοσμες, με το γκροτέσκο και το γκόθικ στοιχείο να κυριαρχούν, αλλά ούτε και αυτά να μπορούν να επιβληθούν πλήρως στο ιδιοσυγκρασιακό σύμπαν της δημιουργού.
Στο ρόλο του σκύλου, ο Άρης Σερβετάλης, αδιαμφισβήτητα ένας από τους κορυφαίους ηθοποιούς της γενιάς του, δίνει σάρκα και οστά αρχικώς σε έναν σκύλο και μετά στο νέο είδος που προκύπτει, κάνοντας τη μεταμόρφωση αυτή να φαίνεται τόσο φυσική. Μια μεταμόρφωση που εξελίσσεται όσο περνάει η ώρα, άλλοτε με τρόπους αδέσποτου και άλλοτε με ήθος άξεστου, τρώει ασταμάτητα, μεθάει, κυνηγάει γάτες, βρίζει, παρατηρεί τα πάντα και προσπαθεί να αποφύγει την τιμωρία, χαρτογραφώντας μια περσόνα που μένει αξέχαστη. Χρησιμοποιεί το σώμα και τη φωνή του, ίπταται και ορμάει, σκορπώντας το γέλιο αλλά και το αινιγματικό μειδίαμα στους θεατές, σε μία ακόμη εμβληματική ερμηνεία στην καριέρα του.
Με άξιους συμπαραστάτες όλους τους ηθοποιούς, έχει έναν Αντώνη Μυριαγκό, να σκιαγραφεί πειστικά αλλά και λαμπερά, τον μπουρζουά Καθηγητή που επιτελεί τα πειράματα και εκμεταλλεύεται το καθεστώς όσο και αυτό εκείνον.
Συνολικά μια πολύ καλή παράσταση, που αντιμετωπίζει το ιδιαίτερο αυτό έργο με φροντίδα, φαντασία και πρωτοτυπία, εκπέμποντας μηνύματα και λοξές ματιές σε πολλά και διαφορετικά μήκη.
Η ταυτότητα της παράστασης
Σκηνοθεσία – Δραματουργία – Σκηνογραφία: Έφη Μπίρμπα
Μετάφραση: Ελένη Μπακοπούλου
Διασκευή: Έφη Μπίρμπα, Άρης Σερβετάλης
Μουσική σύνθεση – επιμέλεια ήχου: Vangelino Currentzis
Σχεδιασμός κοστουμιών: Έφη Μπίρμπα, Βασιλεία Ροζάνα
Επιμέλεια κίνησης: Μιχάλης Θεοφάνους
Διανομή: Άρης Σερβετάλης, Αντώνης Μυριαγκός, Ηλέκτρα Νικολούζου, Μιχάλης Θεοφάνους, Χαρά-Μάτα Γιαννάτου, Αλεξάνδρα Καζάζου, Σπύρος Δέτσικας.
Εισιτήρια από 18 ευρώ εδώ
Διαβάστε επίσης
Ο Άρης Σερβετάλης είναι «Ο άνθρωπος του Θεού»
Μουσική: Η σοβιετική ποπ και τα όργανα της επανάστασης
Μεγάλο Αφιέρωμα: 30 χρόνια από την πτώση της ΕΣΣΔ
Ο άνθρωπος εξέλιξε τον σκύλο ή ο σκύλος τον άνθρωπο;
