Ο Ντόναλντ Τραμπ επανεξελέγη πρόεδρος στις ΗΠΑ και το μεγάλο ερώτημα για την Ελλάδα είναι ποια πολιτική θα ακολουθήσει έναντι της Τουρκίας. Αυτό αφορά εμάς. Πώς, ωστόσο, ήχησε στο τουρκικό ποδόσφαιρο η επάνοδος του Τραμπ στην εξουσία;
Όχι της Τουρκίας στο σύνολό της, αλλά του ποδοσφαίρου της; Δεν ήχησε και τόσο καλά. Ακούγεται υπερβολικό, αλλά δεν είναι, όταν μιλάμε για οικονομία. Ο Αμερικανός πρόεδρος, με μία κίνηση το 2019 τίναξε στον αέρα την οικονομία του τουρκικού ποδοσφαίρου, το οποίο, όμως, είχε ήδη πάρει την κατηφόρα δίχως σταματημό. Ο Τραμπ, απλώς το αποτελείωσε με την απόφασή για κήρυξη πολέμου στον Ερντογάν με διπλασιασμό των δασμών στην εισαγωγή χάλυβα και αλουμινίου από την Τουρκία. Το δολάριο έφτασε να ανταλλάσσεται, πλέον, με οκτώ λίρες, η οικονομία της χώρας έφτασε στα όριά της και οι ομάδες στην καταστροφή. «Υπάρχει ένας άνθρωπος στην Αμερική, ο Αλλάχ να τον καταραστεί, που μας κατέστρεψε», είχε δηλώσει ο αντιπρόεδρος της Γαλατάσαραϊ, Αμπντουραχίμ Αλμπαϊράχ.
Τα χρέη της Γαλατάσαραϊ ήταν εκείνη την εποχή 591 εκατ. ευρώ, της Φενέρμπαχτσε 621 εκατ. ευρώ και της Μπεσίκτας 418 εκατ. ευρώ! Τεράστια ποσά. Πώς προέκυψε το χρέος; Ο πρόεδρος Ερντογάν, ποδοσφαιριστής στα νιάτα του, έδωσε το… ελεύθερο στις μεγάλες ομάδες, που αντιπροσωπεύουν το 80% των φιλάθλων της χώρας, να σπαταλούν αλόγιστα χρήμα και να αγοράζουν πρωτοκλασάτα ονόματα του παγκοσμίου φούτμπολ, με συμβόλαια έως και 6-7 εκατ. ευρώ το χρόνο. Όλα πληρωμένα σε δολάριο. Διέγραφε και μέρος των χρεών προς το κράτος και όλα έβαιναν καλώς. Επίσης, ο Ερντογάν έδινε δάνεια στις ομάδες για κατασκευή γηπέδων, με συνέπεια τα χτιστούν 25 καινούργια γήπεδα σε όλη τη χώρα.
Και σαν καλός πρόεδρος, πειθανάγκασε το 2014 την TürkT elekom να συμμετάσχει στον διαγωνισμό για το τηλεοπτικό πακέτο, με συνέπεια η μέχρι τότε κάτοχος των δικαιωμάτων, Digiturk, να αναγκαστεί να αυξήσει την προσφορά της από 300 εκατ. ευρώ τον χρόνο το 2010 σε 400 εκατ. ευρώ ετησίως για να κερδίσει τον διαγωνισμό. Η UEFA, όσον αφορά στα τηλεοπτικά δικαιώματα, έδωσε ντιρεκτίβα , μέσω του Financial Fair Play σε όλη την επικράτειά της, τα χρήματα από τα τηλεοπτικά δικαιώματα να μην υπερβαίνουν το 60% των εξόδων. Στην Τουρκία αυτό δεν εφαρμόστηκε. Έτσι, η UEFA, τιμώρησε με πρόστιμα τις μεγάλες ομάδες για μη τήρηση του Financial Fair Play και τις υποχρέωσε να ισοσκελίσουν τα λογιστικά βιβλία τους.
Όταν ο Ντόναλντ Τραμπ πήρε αυτή την απόφαση για την αύξηση των δασμών, οι εταιρείες – χορηγοί – κολοσσοί αποσύρθηκαν από το τουρκικό ποδόσφαιρο, προσπαθώντας να περισώσουν ό,τι σώζεται. Πρώτη και καλύτερη η Yildiz Holding, που παράγει τα σοκολατοειδή προϊόντα Ulker, η οποία έδινε χορηγίες της τάξης των 200 εκατ. ευρώ στο ποδόσφαιρο. Θέλετε, να ξέρετε σε τι κατάσταση βρέθηκαν τότε, οι τουρκικές ομάδες; Η Γαλατάσαραϊ στην 5η θέση της βαθμολογίας. Η Μπεσίκτας στην 7η θέση και η Φενέρμπαχτσε στην 16η και θα παραλίγο να υποβιβαστεί! Πρώτη στη βαθμολογία ήταν η Μπασάκσεχιρ (παίζει ο Δημήτρης Πέλκας εκεί), μία ομάδα που ιδρύθηκε το 1994 και… επανιδρύθηκε το 2014. Ακολούθησε μια συνετή οικονομική πολιτική και υπάρχει. Οι τρεις μεγάλες ομάδες, ωστόσο, πώς θα αποπλήρωναν τα χρέη τους; Στην Τουρκία δεν υπάρχει ούτε άρθρο 99, ούτε άρθρο 44 για να ενταχθούν, να υποβιβαστούν στην ερασιτεχνική κατηγορία, να ξεχρεώσουν και να επανέλθουν. Σήκωσαν τα χέρια και το βλέμμα τους προς τον Αλλάχ… Ταγίπ Ερντογάν και δεν έχασαν. Μπορεί ο τουρκικός λαός να πεινάει, αλλά είναι και μπαλολάγνος. Έτσι, με εξωτερικούς δανεισμούς (από το Κατάρ δηλαδή), έφερε χρήμα και το έριξε στο ποδόσφαιρο, με συνέπεια, να αρχίσουν οι μεταγραφές όπως στην προ Τραμπ εποχή. Μέχρι και ο Μουρίνιο δουλεύει στην Τουρκία. Τώρα, ο Τραμπ ξαναβγήκε και πάλι μιλάει γενικώς για δασμούς. Οπότε, επανήλθε και ο προβληματισμός στο τουρκικό ποδόσφαιρο…
