Στα τέλη Φεβρουαρίου 2021 κυκλοφόρησε ένα νέο τριπλό άλμπουμ, το «1970», με αφορμή τα 50 του χρόνια στη μουσική. Αλλά αυτό είναι απλώς μια αφορμή για να συλλογιστούμε πάνω στην απίστευτη πορεία του.
Περισσότερες από 3000 συναυλίες, πάνω από 60 δίσκους, Νόμπελ Λογοτεχνίας το 2016, εκατοντάδες εκατομμύρια πωλήσεις, αμέτρητες εμφανίσεις και παρεμβάσεις στη δημόσια σφαίρα, ένα μουσικό κεφάλαιο με χιλιάδες σελίδες, που όμως αν καταφέρεις να το διαβάσεις -έστω και αποσπασματικά- έχεις λάβεις τις απαντήσεις στα περισσότερα από τα μεγάλα ερωτήματα της ζωής. Πέντε δεκαετίες, τώρα, ο υψιπετής αυτός δημιουργός, που τον Μάιο θα κλείσει τα 80, συνεχίζει να γράφει τραγούδια και να επηρεάζει τους ανθρώπους, παρουσιάζοντας κάθε φορά κάτι διαφορετικό, ενώ ταυτόχρονα παραμένει επίκαιρος. «Το μόνο που μπορώ να είμαι, είναι να είμαι εγώ, όποιος κι αν είμαι αυτός», έχει πει σε ανύποπτο χρόνο. Ένα πραγματικό φαινόμενο τόσο του 20ου όσο και του 21ου αιώνα, που περνάει χρόνια, παρατεταμένη εφηβεία και που αποδεικνύει ότι αυτό που αντέχει στον χρόνο είναι που έχει αξία. Να, η απάντηση σε κάθε ερώτημα που διερευνάει το πώς μετριέται η αξία κάθε καλλιτεχνικού προϊόντος, αλλά και η βαρύτητα του δημιουργού του.Για να βρεις την αρχή του τραγουδιού, πρέπει να πας πολύ πίσω στο χρόνο. Όταν οι καιροί άλλαζαν. Ήταν 1964, όταν ο Νεοϋορκέζος φωτογράφος Daniel Kramer συνάντησε ένα 23χρονο καλλιτέχνη, που έδειχνε να έχει ταλέντο, αλλά στεκόταν διστακτικά απέναντι στον φακό. Τον έλεγαν Bob Dylan. Παρά την αμηχανία του, ο μαγνητισμός που ασκούσε στον Kramer ήταν αρκετός για να τον κάνει να τον ακολουθήσει για έναν ολόκληρο χρόνο, στις περιοδείες του μέχρι το 1965, όταν η καριέρα αυτού του παράξενου ανθρώπου απογειωνόταν. Εκατοντάδες λήψεις αιχμαλώτισαν τον ηλεκτροφόρο χαρακτήρα ενός καλλιτέχνη που ξεκινούσε από τη φολκ για να καταργήσει τα μουσικά σύνορα και ανθολογούσε ως ποιητής το παρόν που άλλαζε ριζοσπαστικά, με τραγούδια όπως το «The Times They Are a-Changin». Οι συναυλίες, τα παρασκήνια, η σκηνή, η φύση, η πόλη έγιναν το φόντο των πρώτων επαγγελματικών απεικονίσεων του ανθρώπου που θα γινόταν η φωνή μιας ολόκληρης γενιάς, μαζί με την παρέα του, τη Joan Baez, το Johnny Cash, τον Allen Ginsberg και τις άλλες μορφές του ακτιβισμού. Οι φωτογραφίες του Kramer από το σωτήριο -για τη μουσική- έτος 1964 βρίσκονται στο φωτογραφικό λεύκωμα «A Year and a Day» των εκδόσεων Taschen ένας πραγματικός θησαυρός για κάθε μουσικόφιλο.
Ακούστε εδώ το τελευταίο άλμπουμ του «Rough and Rowdy Ways», το οποίο κυκλοφόρησε το περασμένο καλοκαίρι, προκαλώντας αίσθηση και χαρακτηρίστηκε από τους κριτικούς ως ένα «βίαιο, μαύρο αριστούργημα…που αντανακλά όχι μόνο την εποχή που ζούμε, αλλά τα τελευταία 50 χρόνια…».
