Για αμέτρητα χρόνια το αλάτι ήταν απλώς αλάτι: ζωτικό, βασικό, στοιχειώδες. Την τελευταία δεκαετία είναι κάτι πολύ περισσότερο. Ένας ολόκληρος αλμυρός κόσμος που αξίζει εξερεύνησης.
Το πιο συνηθισμένο επιτραπέζιο αλάτι είναι εξευγενισμένο, ξηραίνεται σε κλίβανο με προστιθέμενους παράγοντες κατά της συσσωμάτωσης και απέχει πολύ από εκείνο που συγκομίζεται με το χέρι. Αυτή η διαδικασία βελτίωσης (ραφιναρίσματος) αφαιρεί τη μεγαλύτερη ποσότητα ιχνοστοιχείων που βρίσκονται στο αλάτι, όπως ασβέστιο, μαγνήσιο και κάλιο, τα οποία προέρχονται από το περιβάλλον από το οποίο έχει συλλεχθεί. Έτσι αυτό που συνήθως απομένει είναι το χλωριούχο νάτριο το οποίο είναι καλό για το βασικό μαγείρεμα. Μέχρι εκεί όμως. Από εκεί και πέρα υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος που μοιάζει κάπως με το κρασί. Αναλόγως της περιοχής, των περιβαλλοντικών παραγόντων και των μετάλλων και ιχνοστοιχείων που περιέχει κάθε αλάτι, η γεύση είναι πολύ διαφορετική και το αποτέλεσμα πολύ διαφορετικό σε σχέση με το επιτραπέζιο, κάτι που αντικατοπτρίζεται και στο χρώμα και στην υφή.Επιλέξαμε μερικά ξεχωριστά αλάτια και σας τα προτείνουμε, τα οποία χωρίς να κοστίζουν ακριβά, θα αναβαθμίσουν τη γαστρονομική σας καθημερινότητα και μπορείτε πλέον να τα βρείτε παντού. Ας ρίξουμε μια ματιά στα αλάτια που πρέπει σίγουρα να δοκιμάσετε.
Ροζ Ορυκτό Αλάτι Ιμαλαΐων: Με υπέροχο ροζ χρώμα που προκύπτει από τον σίδηρο που έχουν τα πετρώματα της περιοχής, είναι πολύ εύγευστο με έντονο χαρακτήρα. Ιδανικό για κόκκινο κρέας λόγω της απουσίας ιωδίου. Το αλάτι των Ιμαλαΐων απομακρύνει τις τοξίνες, ομαλοποιεί τη χώνευση και την κατακράτηση υγρών.
Μπλε Ορυκτό Αλάτι Περσίας: Γίνεται μπλε από τα τοπικά πετρώματα και χάρη στις υπέροχες αποχρώσεις του αποκαλείται το ζαφείρι των Ιμαλαΐων. Ταιριάζει με τα πάντα απλώς να έχετε στο μυαλό σας ότι ιδανικά χρησιμοποιείται για πασπάλισμα στο τέλος, όχι από την αρχή του μαγειρέματος.
Fleur de Sel: Ο «ανθός αλατιού», όπως είναι η ακριβής μετάφραση, είναι ένα υπέροχο αλάτι που αναδεικνύει τη γεύση οποιουδήποτε εδέσματος και ιδιαίτερα φρέσκων λαχανικών. Προέρχεται από την κορυφή της αλυκής και αφυδατώνεται στον ήλιο. Είναι ακατέργαστο, μη ραφιναρισμένο και ξακουστό είναι το γαλλικό Guerande, αλλά και το ελληνικό Μεσολογγίου.
Μαύρο θαλασσινό Χαβάης: Αλάτι από τον Ειρηνικό Ωκεανό και πιο συγκεκριμένα από το νησί Μολοκάι που παίρνει το σκούρο χρώμα καθώς εγκλωβίζει τον ενεργό άνθρακα που κρυσταλλώνεται σε σημείο που υπάρχει λάβα από το ηφαίστειο. Ιδανικό για ψητά ψαρικά.
Κόκκινο αλάτι Χαβάης: Αποκτά αυτό το έντομο χρώμα τερακότας από την ανάμειξη με πηλό που βγαίνει από το ηφαίστειο. Στη γεύση θυμίζει καβουρντισμένο φουντούκι και είναι ένα αλάτι πολύ ιδιαίτερο.
Καπνιστό αλάτι: Προέρχεται από τον Ειρηνικό, έχει καφέ-γκρι χρώμα και αποκτά την ιδιαίτερη καπνιστή γεύση του από το ξύλο ερυθρής σημύδας πάνω στο οποίο καπνίζεται με παραδοσιακό ινδιάνικο τρόπο. Ρίξτε το πάνω σε ένα T-bone ή ένα φιλέτο σολομού την ώρα που τα βάζετε στην ψησταριά και θα καταλάβετε.
Λευκό αλάτι πυραμίδα: Ένα θαλασσινό αλάτι που παίρνει αυτό το σχήμα μετά από ειδική επεξεργασία με ξύστρες. Το ατού του είναι η τραγανή υφή και το ότι ταιριάζει εξαιρετικά με τη Μεσογειακή κουζίνα.
