Ο σημαντικότερος σχεδιαστής της Βρετανίας έκλεισε μισό αιώνα στη Μόδα. Τόσο μοντέρνος όσο και κλασικός, είναι ένας επιτυχημένος επιχειρηματίας και ηγέτης μιας εταιρείας που έχει επεκταθεί σε όλο τον κόσμο με ένα πανίσχυρο brand και με τις ρίγες να αποτελούν το αναγνωρίσιμο παντού pattern του.
Γεννήθηκε στο Νόττινχαμ το 1946. Στα 15 του εγκατέλειψε το σχολείο γιατί ήθελε να γίνει επαγγελματίας ποδηλάτης ώσπου έπαθε ένα πολύ σοβαρό ατύχημα. Κανείς δεν ξέρει πώς θα εξελισσόταν η ζωή του αν δεν υπήρχε εκείνο το συμβάν. Ήταν μόλις 17, όταν τον έχασε η ποδηλασία, αλλά θα τον κέρδιζε η Μόδα. Εκεί στο νοσοκομείο γνώρισε κάποιους ανθρώπους που του μίλησαν για τον Piet Mondrian, τον Warhol, τον Kokoschka, τον David Bailey. Τον ενέπνευσαν.Δυο χρόνια μετά άνοιξε ένα μικροσκοπικό κατάστημα ρούχων, αλλά πουλούσε και μέσα από την καρότσα του βαν ενός φίλου του. «Είχα τις καλύτερες των προθέσεων, πρόσεχα τα ρούχα κρεμώντας τα από τις χειρολαβές του van αλλά δυστυχώς όταν έφτανα στον προορισμό μου όλα τα ρούχα είχαν πέσει ατσούμπαλα δημιουργώντας ένα βουνό!», θυμάται. Ωστόσο, η απόφασή του να ασχοληθεί με τη Μόδα ήταν αμετάκλητη. Έτσι αποφάσισε να το κάνει καλά και να πάρει μαθήματα ραπτικής σε νυχτερινό σχολείο. Σχετικά γρήγορα, στα 30 του, είδε τις δημιουργίες του να παρουσιάζονται στις παριζιάνικες πασαρέλες.
Ως γνήσιος Βρετανός επιλέγει να ζει στο Λονδίνο, σπάζοντας πολλά από τα στερεότυπα που συνοδεύουν τους άνδρες fashion designers. Πανύψηλος (βλέπει τον κόσμο από το 1.93 μ.), παντρεμένος από πάντοτε, αγαπάει το ποδόσφαιρο (σχεδιάζει τα κοστούμια της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ) και τη μουσική (η πρόσφατη συνεργασία του με τον Nick Cave και τους Chemical Brothers έγραψε ανεξίτηλα). Όπως και αυτός ως χαρακτήρας έτσι και οι δημιουργίες του είναι ένα κράμα που συνδυάζει απλότητα και κομψότητα, χωρίς ποτέ να γίνεται υπερβολικός ή βαρύς. Και μάλιστα, πουλάει πολύ, χωρίς όμως να πουλάει αδρά. Οι αρκετά προσιτές του -για τα μέσα οικονομικά στρώματα- τιμές, το χαλαρό του στυλ στα κοστούμια (κάθε χρόνο πουλάει πάνω από 100.000 κομμάτια), η εξαιρετικά θετική ανταπόκριση που έχει βρει στην Ασία και ιδιαίτερα στην Ιαπωνία, η εξάπλωσή του όχι μόνο στις πρωτεύουσες των χωρών, αλλά και σε μικρότερες πόλεις, είναι αναμφίβολοι δείκτες μιας υπέροχης ιστορίας επιτυχίας που μετά το 1990 σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο.
Σήμερα δηλώνει ευτυχισμένος με τη σύζυγό του και νιώθει τυχερός γιατί γνώρισε πολλούς ενδιαφέροντες ανθρώπους στη ζωή του. Καβαλάει ακόμη ένα ποδήλατο, κολυμπάει και περνάει χρόνο με τους αγαπημένους του φίλους. «Μεγαλύτερο επίτευγμά μου θεωρώ το ότι έχω δημιουργήσει μία επιχείρηση που έχει ακόμα παλμό» και αισθάνεται αμήχανα όταν τον μπερδεύουν με τον Ροντ Στιούαρτ. «Ήμουν στην αγορά τoυ Portobello σαν ήλθαν κοντά μου δύο άντρες ρωτώντας με αν είμαι καλά και ζητώντας μου, αν μπορούν, να φωτογραφηθούν μαζί μου. Καθώς έφευγαν τους άκουσαν να λένε ο ένας στον άλλο ‘’Θεέ μου, δεν το πιστεύω ότι μόλις συνάντησα τον Rod Stewart’’». Λεπτομέρεια: Το 2000 η Βασίλισσα Ελισάβετ του απέδωσε τον τίτλο του Sir για την προσφορά του στην αντρική μόδα. Από τότε και ως σήμερα, στα 74 του, αναπτύσσει δυναμικά και τη γυναικεία συλλογή. Respect!
